به گزارش روابط عمومی فدراسیون شنا، شیرجه و واترپلو؛ وقتی به زندگینامه و رکوردهای “لَزلو چه” (LÁSZLÓ CSEH) مجارستانی نگاه می کنیم نخستین چیزی که توجه ما را جلب می کند تعداد زیاد مدال هاست که رنگ نخسه جهانی المپیکی آن ها اکثرا طلایی نیست. او یکی از افتخارات ورزشی و ملی مجارستان است. ورزشکاری که پنج مدال المپیک ، ۱۳ مدال مسابقات جهانی و ۲۸ طلای اروپایی تنها بخشی از تالار افتخارات او ار در بر می گیرد.
“چه” متولد سوم دسامبر ۱۹۸۵ (۱۲ آذر ۱۳۶۴) در بوداپست مجارستان است. او خیلی زود به شنا روی آورد. از سن چهار سالگی بازی با آب را شروع کرد و از دوران راهنمایی این ورزش را جدی تر پیگیری کرد. پدرش در رشته شنا المپیک های ۱۹۶۸ و ۱۹۷۲ به نمایندگی از کشور مجارستات شرکت کرد. اما مادرش برای محافظت از او که همواره مشغول بازی کردن در کنار استخر بود او را به مدرسه شنا فرستاد. شاید هیچ کس در آن زمان فکر نمی کرد پسربچه بازیگوش شهر بوداپست به یکی از نام های ماندگار جهان شنا بدل شود.
این ورزشکار جوان که دوستان و طرفدارانش او را “لاکیکا” یا “لاکی” (Lacika, Laci) صدا می کنند علاوه بر پیگیری مستمر شنا، درسش را در مهندسی صنایع نیز دنبال کرد. او که “تاماس دارنی” شناگر مجارستانی را همواره به عنوان الگو در زندگی اش قبول داشت زیر نظر “زوت پلاگانی” مربی خصوصی اش پله های ترقی را به سرعت پیمود.
جوان یک متر و ۹۲سانتی متری بوداپست که علاقه زیادی هم به ماهیگیری و عکاسی دارد همواره یک روز قبل از شروع هر مسابقه موهای سرش را هم اصلاح می کرد. اما شاید جالبترین نکته درباره او کم شانس بودنش است.
“چه” از بدشناسی کم ضربه نخورده است. ابتدا در سال ۲۰۰۱ و در مسابقات جهانی مسافت کوتاه با مشکل زانو روبرو شد و دو ماه از استخر مسابقات دور شد. سپس در سال ۲۰۰۴ و یک هفته قبل از مسابقات المپیک آتن دچار شکستگی استخوان پا شد و به اجبار خود را به دست تیغ جراحان سپرد. اما یک هفته بعد از عمل جراحی بار دیگر به تمرینات بازگشت و حتی یک نشان برنز هم در المپیک آن سال و در ماده ۴۰۰متر مختلط کسب کرد. بدشانسی های “لَزلو” تمامی نداشت و در مسابقات جهانی رم ۲۰۰۹ هنگامی که در اوج آمادگی به سر می برد هم به محض ورود به ایتالیا دچار معده درد شد و به بیمارستان منتقلش کردند. با این وجود بازهم یک نشان نقره و یک برنز از آن مسابقات به خانه برد.
اما شاید بزرگترین بدشانسی “لاکیکا” همزمان شدن دوره ورزش حرفه ایش با اسطوره جهان شنا “مایکل فلپس” بوده است. او در المپیک ۲۰۰۸ در ماده های ۲۰۰متر پروانه و ۴۰۰ و ۲۰۰متر مختلط انفرادی کسری از ثانیه عقبتر از فلپس بود و دوم شد. او برای کسب این جایگاه رکوردهایی را زد که شاید در هر المپیک دیگری منجر به کسب یک طلای ساده برای کشورش می شد. در المپیک ۲۰۰۴ و ۲۰۱۲ هم فلپس به کسی اجازه خودنمایی نداد و “چه” دو نشان برنز در ۲۰۰ و ۴۰۰ مختلط انفرادی کسب کرد. خیلی ها معتقدند که اگر مایکل فلپسی وجود نداشت “لَزلو چه” پنج مدال طلای المپیک برای کشورش به ارمغان می‌آورد.
شاید وجود “فلپس” به “چه” اجازه ایستادن بر سکوی نخست المپیک و بسیاری از مسابقات جهانی را نداده باشد اما او در اروپا بی‌رقیب بود و بیش از ۴۰ مدال گرفت که ۲۸تای آن طلا بود. او سومین رکورددار برتر تاریخ ماده ۴۰۰متر مختلط انفرادی (پس از فلپس و رایان لوچه امریکایی) و دومین رکورددار تاریخ ماده ۲۰۰متر پروانه هم است.
“لزلو” در سال ۲۰۰۶ ورزشکار مرد سال مجارستان شد. هنگامی که در سال ۲۰۱۳ به نشان نقره ۱۰۰متر پروانه مسابقات جهانی بارسلونا دست یافت رکوردی برای خودش ثبت کرد تا نامش در ذهن ها ماندگار شود. “لاکیکا” نخستین ورزشکار مجارستانی شد که ۹مدال مسابقات جهانی را به دست آورد.
” لَزلو چه” این روزها و در آستانه ۳۰سالگی در مسابقات قهرمانی مجارستان به آب می زند. مسابقاتی که مهدی انصاری، جمال چاوشی فر و احمدرضا جلالی هم به نمایندگی از ایران در آن حضور دارند. شنا کردن در کنار بزرگانی چون “چه” و گپ و گفت صمیمانه شناگران و مربیان ایرانی با آن ها قطعا به بالا بردن روحیه و کسب رکوردهای هرچه بهتر ورزشکاران ایران کمک شایانی خواهد کرد.
*مقام های ” لَزلو چه” در المپیک:
مقام سوم در ۲۰۰متر مختلط انفرادی (المپیک ۲۰۱۲ لندن)- ۱.۵۶.۲۲
مقام دوم در ۲۰۰متر مختلط انفرادی (المپیک ۲۰۰۸ بجینگ)- ۱.۵۶.۵۲
مقام دوم در ۴۰۰متر مختلط انفرادی (المپیک ۲۰۰۸ بجینگ)- ۴.۰۶.۱۶
مقام دوم در ۲۰۰متر پروانه (المپیک ۲۰۰۸ بجینگ)- ۱.۵۲.۷۰
مقام سوم در ۴۰۰متر مختلط انفرادی (المپیک ۲۰۰۴ آتن)- ۴.۱۲.۱۵
انتهای پیام
