نگار رشیدی/
به گزارش روابط عمومی فدراسیون شنا، شیرجه و واترپلو، روزنامه ورزشی “گل” نوشت: در میان رشته‌هایی که هنوز موفق به کسب سهمیه المپیک نشده‌اند، واترپلو نگران‌کننده‌ترین وضعیت را دارد. واترپلوی ایران در حالی که آماده حضور در انتخابی المپیک و نبرد کسب سهمیه با قزاقستان بود، با مانعی به نام کرونا مواجه شد. مانعی که باعث شد این رقابت لغو شود و سرنوشت برگزاری آن با وجود گذشت ماه‌ها از این اتفاق کماکان نامعلوم است. از همان ابتدا قزاق‌ها که نفوذ بسیاری در فدراسیون جهانی دارند، سعی کردند به واسطه قهرمانی در بازی‌های آسیایی مستقیما به توکیو بروند. اما اعتراض فدراسیون ایران به این اتفاق باعث شد که تصمیم نهایی گرفته نشود. فدراسیون ایران کماکان تلاش می‌کند که قانون اجرا و انتخابی بین ایران و قزاقستان برگزار شود تا فرصت المپیکی شدن برای واترپلوی ایران به سادگی از دست نرود.
تعطیلی اردوها به خاطر کرونا همچنان برای شما پابرجاست. کمی از شرایط خودتان در ماه‌هایی که گذشت و همین‌طور این روزها که دارد سپری می‌شود، بگویید.
همان‌طور که می‌دانید از اسفند ۹۸ تمرینات تعطیل شد و مسابقه انتخابی المپیک هم عقب افتاد. بعد از آن چند وقتی من به کرمانشاه آمدم و کنار خانواده بودم. بعد دوباره به تهران برگشتم و کارهای فارغ‌التحصیلی دانشگاهم را انجام دادم. در این مدت تمرینات انفرادی‌ام را هم داشتم. البته به خاطر شرایط کرونایی و تعطیلی‌هایی که وجود داشت، به آن صورت نمی‌شد تمرین کرد. در تابستان که استخرهای روباز فعال شدند، با بچه‌ها هماهنگ می‌کردیم و در حدی که امکانات وجود داشت، یک تمرین جزیی انجام می‌دادیم. از طرف دیگر وقتی کرونا آمد و تمرینات هم تعطیل بود، ما هم هیچ درآمدی نداشتیم. به همین خاطر چون رشته خودم هم زیستی تربیت بدنی است، در یک کلینیک فیزیوتراپی به عنوان تمرین درمان کار کردم. حدودا در مهر و آبان بود که از طرف فدراسیون و کادر فنی هماهنگی‌هایی با باشگاه انقلاب انجام شد که تیم ملی هفته‌ای سه،چهار جلسه تمرین داشت. با وجود اینکه استخر باشگاه انقلاب چهار فصل و برای عموم است و آبش یک مقدار گرم بود و تجهیزات واترپلو نداشت، تمرین مختصری داشتیم. ما برای اینکه جو تیم بهم نریزد و ستون تیم از بین نرود، تمرین‌مان را در این استخر داشتیم. جلسه‌ای هم با فدراسیون داشتیم که قرار شد به ما اطلاع بدهند انتخابی المپیک به چه صورت اتفاق می‌افتد. چون قرار است به آخرین مسابقه رسمی رجوع کنند که برای ما می‌شود بازی‌های آسیایی ۲۰۱۸. تورنمنتی که قزاقستان اول، ژاپن دوم و ما سوم شدیم. با توجه به اینکه ژاپن میزبان المپیک است، قرار است یک بازی بین قزاقستان و ایران برگزار شود و یک تیم سهمیه را بگیرد. فعلا هیچ خبری نشده که این انتخابی کی و کجا برگزار می‌شود.
تورنمنت‌های دیگری در پیش ندارید؟
آنطور که شنیدم قرار است مسابقات ساحلی تقریبا در اردیبهشت برگزار شود. همچنین قهرمانی آسیا را هم داریم. ولی فعلا خبری نداده‌اند که آیا به این مسابقات اعزام می‌شویم یا نه. در هر حال اولین و مهم‌ترین مورد این است که استخرها هرچه زودتر باز شوند تا ما بتوانیم تمرین‌مان را داشته باشیم. ما الکساندر چیریچ که یکی از بهترین مربی‌های دنیاست را در کنارمان داریم. اما از آنجایی که استخرها در ایران تعطیل هستند، ایشان هم نمی‌آیند. من چند وقت پیش با سرمربی صحبت می‌کردم و پرسیدم چه زمانی به ایران می‌آیید، گفت اگر الان بگویند استخر باز شده، همین الان می‌آیم. اما وقتی استخرها باز نیست من کجا باید تمرین بدهم؟! امیدوارم زودتر استخرها باز، تکلیف مسابقات انتخابی المپیک هم زودتر مشخص شود و چیریچ هم به ایران برگردد. چون امسال ما یکی از بزرگ‌ترین شانس‌ها را برای کسب سهمیه المپیک داریم. دلیلش هم این است که ژاپن در انتخابی نیست. با همه این مشکلات، کادر فنی به همراه بچه‌هایی که از بازی‌های آسیایی باقی مانده‌اند، نامه‌ای را تنظیم و همه آن را امضا کردیم که از نظر روحی و جنگندگی آماده هستیم و تمایل داریم که انتخابی المپیک برگزار شود. نامه را هم در جلسه‌ای که با فدراسیون داشتیم به رییس دادیم. ما می‌دانیم که فدراسیون‌مان دنبال برگزاری انتخابی المپیک است. ولی امیدوارم هر مسئولی که بالاتر از فدراسیون وجود دارد، مثل وزیر ورزش به این قضیه ورود کنند و اجازه ندهند که حق ایران خورده شود. از سال گذشته این صحبت‌ها مدام به گوش می‌رسد که قزاقستان می‌گوید من در بازی‌های آسیایی اول شدم و می‌خواهم به المپیک بروم. امیدوارم نگذارند حق ایران خورده شود و باعث شوند این انتخابی المپیک برگزار شود.
فکر می‌کنید صحبت‌هایی که درباره واکسن کرونا مطرح می‌شود، بتواند به واترپلو کمک کند که به روال قبل برگردد؟
به نظر من واکسن بهانه است. اگر قرار باشد یک ارگان یا مجموعه‌ای شروع به فعالیت کند و مسئولان واقعا چنین چیزی را بخواهند، توانایی انجامش را دارند. شما لیگ فوتبال را می‌بینید که یک نفر گل می‌زند و می‌روند همدیگر بغل را می‌کنند. می‌گویند ما تست گرفتیم و پروتکل‌های بهداشتی را رعایت کردیم. درست است تماشاگر حضور ندارد ولی بغل کردن چیست؟! یا در لیگ کشتی می‌گویند فاصله اجتماعی را رعایت می‌کنیم. در کشتی نفس‌شان به نفس همدیگر است ولی لیگ‌شان دارد برگزار می‌شود. مدتی پیش شنیدم فدراسیون جانبازان و معلولین هم اردوی والیبال نشسته و پاراتیراندازی را شروع کرده است. بنابراین واکسن بهانه است. استخر خودش کلر دارد و همین الان می‌گویند محلول‌های ضدعفونی که بر پایه کلر هستند، بیشتر نتیجه می‌دهند. استخر هم دارد با کلر ضدعفونی می‌شود. مشکل کار پس کجاست؟! یعنی نمی‌شود در کشوری به این بزرگی حداقل یک استخر را باز کنند که ملی‌پوش‌ها ۱۰ ماه بدون تمرین نمانند؟! اصول رشته آبی این است که به ازای یک روز تمرین نکردن، باید سه روز تمرین کنی که جبران شود. اگر واقعا می‌خواهند کاری را انجام بدهند و اردو شروع شود، کسی که باید تصمیم بگیرد مطمئنا می‌تواند در همان لحظه دستورش را بدهد و باعث باز شدن استخرها شود. همان‌طور که فوتبال و کشتی و بقیه رشته‌ها دارند تمرین و اردوی‌شان را برگزار می‌کنند.
در بحث فدراسیون جهانی چطور؟ فکر می‌کنید موضوع واکسن می‌تواند آنها را مجاب به برگزاری انتخابی کنند؟
من نمی‌دانم در فدراسیون جهانی چه می‌گذرد ولی قزاقستان دارد با لابی کردن روی فدراسیون جهانی تاثیر می‌گذارد که خودش مستقیم به المپیک برود. از نظر من علاوه بر فدراسیون، به افرادی که به‌شان پشت پرده می‌گویند یا کسانی که می‌توانند در فدراسیون جهانی نفوذ داشته باشند، نیاز داریم که انتخابی المپیک برگزار شود. اگر این اتفاق بیفتد، واقعا استخرها باید باز شوند. چون وقتی ورزشکار تمرین نکند، برگزار کردن آن مسابقه بی‌نتیجه است. پس استخرها باید باز شود، در فدراسیون جهانی نفوذ داشته باشیم و باعث شویم انتخابی المپیک برگزار شود. چون همان‌طور که گفتم امسال شانس بسیار بزرگی برای واترپلو وجود دارد و نباید آسان از دست برود.
با توجه به اینکه واترپلوی ایران اردویی نداشته و قزاقستان تمریناتی را پشت سر گذاشته، نگرانی‌هایی هم درباره این رویارویی شکل گرفته است.
دقیقا همین الان خیلی از کشورها لیگ‌های‌شان را شروع کرده‌اند. ما حتی شایان قاسمی را در فرانسه داریم که دارد تمرین می‌کند و مسابقه می‌دهد. مسابقات LEN الان برگزار شده و کلی تیم دارند با همدیگر مسابقه می‌دهند. بنابراین ما داریم از کشورهای دیگر عقب می‌افتیم. تنها کسی که دارد ضرر می‌کند فقط ما هستیم. می‌شود گفت دو سال و نیم است که ما در هیچ مسابقه رسمی شرکت نکردیم. پس بعد از باز شدن استخرها و انتخابی المپیک، باید برای مسابقات تدارکاتی هم فکری شود. برای بازی‌های آسیایی برنامه‌ریزی خوبی داشتیم و با تیم‌های مختلف بازی تدارکاتی داشتیم و نتیجه این برنامه‌ریزی هم این شد که در بازی‌های آسیایی بعد از ۴۴ سال آن اتفاق خوب رخ داد. اگر برنامه‌ریزی درستی برای واترپلو وجود داشته باشد، صددرصد دوباره نتیجه‌اش را می‌بینند. الان میانگین سنی تیم ما فکر می‌کنم ۲۲ یا ۲۳ سال باشد. بزرگ‌ترین کسی که در تیم ملی داریم متولد ۷۳ است. الان روی این تیم یک سرمایه‌گذاری شده و باید نتیجه این سرمایه‌گذاری را ببینیم. پس چرا رهایش کردیم؟ فکر می‌کنم این عادت ما ایرانی‌هاست که همه کاری انجام می‌دهیم و موقع کسب نتیجه که می‌شود، می‌خواهیم رهایش کنیم. اگر به فکر ما نیستند، به فکر کسانی باشند که در استخرها در سمت‌های مختلف کار می‌کنند و نان خودش و خانواده‌اش را درمی‌آورد.
پس کماکان با وجود این شرایط بچه‌ها آمادگی‌شان را برای رویارویی با قزاقستان حفظ کرده‌اند.
بله همان‌طور که گفتیم ما نامه امضا کردیم که این تیم واقعا تمایل دارند که این اتفاق بیفتد و تا آخرین قطره خون‌شان همه تلاش‌شان را می‌کنند. فکر نمی‌کنم هیچ نگرانی برای بازیکنان از لحاظ روحی وجود داشته باشد چون هیچ‌کدام از ما علاقه نداریم فرصت به این بزرگی را از دست بدهیم. آقای رضوانی، آقای غفوری سرپرست تیم ملی و تک تک اعضای فدراسیون تمام سعی‌شان را می‌کنند و به فکر هستند. اما همان‌طور که گفتم در این موضوع فقط نفوذ فدراسیون کافی نیست و نیاز به افرادی بالاتر از فدراسیون داریم. الان واقعا نیاز داریم که وارد این بحث شوند و کاری کنند که حق کشورمان خورده نشود. چون وقتی ما مسابقه می‌دهیم برای پرچم ایران است و می‌خواهیم برای این کشور افتخار به دست بیاوریم. پس الان نیاز است که چنین افراد بزرگی که واقعا بانفوذ هستند ورود کنند و نتیجه‌اش را ببینند.
