حمیدرضا نقیبی/
به گزارش روابط عمومی فدراسیون شنا، شیرجه و واترپلو؛ الکساندر چیریچ که موفق شد در قامت سرمربی اولین مدال تیم ملی واترپلو ایران را در بازی‌های آسیایی پس از انقلاب به دست آورد به همراه وحید رضایی مربی تیم ملی مهمان خبرگزاری آنا بود و در مورد تیمش و اهداف عالی که در آینده دارد صحبت کرد که در ادامه خواهید خواند.
آنا: ویروس کرونا باعث شد الکساندر چیریچ مدتی در ایران نباشند که برای تیم ملی واترپلو هم مناسب نبود. نظرتان چیست؟
چیریچ: این یک اتفاق جهانی و همه‌گیر بود و تأسفش متعلق به شخص خاصی نیست و گریبان همه را گرفته است. همه مردم دنیا یک سال و چند ماه گذشته را از دست دادند. ایران، صربستان و همه جای دنیا و کسی هم نمی‌داند چرا و چگونه کسانی یک سال از عمرمان را دزدیدند. فقط هم به ورزش مربوط نمی‌شود، همه جنبه‌های مختلف بشری را تحت تأثیر قرار داد و همه مراحل زندگی‌مان دستخوش این ویروس شد. اگر بپرسید از من سال گذشته که کرونا در صربستان شایع شد چطور بود؟ جواب من این است که قطعاً ما هم شرایط خیلی سختی را گذراندیم و تنها تفاوت از نظر ورزش واترپلو بین ایران و صربستان این بود که تیم‌های باشگاهی و ملی صربستان با وجود شرایط کرونا به تمرینات خود ادامه دادند ولی اینجا متوقف شد. الان یک شرایط حساسی برای ما ایجاد شده و اگر دوباره بخواهیم دستخوش یک قرنطینه یا محدودیت باشیم برای‌مان خیلی سخت‌تر خواهد بود. دولت صربستان طوری تصمیم‌گیری کرد که بتوانند تمرینات را برای رده‌های مختلف سنی ادامه داده و تمرینات و آموزش رده‌های سنی را از دست ندهند.
آنا: شرایط تیم ملی واترپلو با وجود بیماری کرونا چگونه است؟
چیریچ: یک سال زمان خیلی زیادی برای از دست دادن تمرینات بود. می‌دانم که بازیکنان به طور انفرادی تمریناتی را داشتند ولی یک سال تمرین غیرمنسجم و تمرینات غیرگروهی قابل قبول نیست. مخصوصاً رده‌های سنی نوجوانان و جوانان آسیب دیدند چون می‌شد در این مدت تمرین و آموزش ببینند که از طرف جهان هستی جریان کرونا تحمیل شد و خیلی سخت بود. می‌شود گفت قابل جبران نیست. امیدوارم هر چه زودتر این جریان به سمتی برود که بتوانیم کارمان را شروع کنیم و به شرایط عادی برگردیم ولی به خاطر این یک سالی که از دست دادیم شرایط سختی خواهیم داشت و باید تلاشمان را بیشتر کنیم تا آن را جبران کنیم.
بیماری کرونا سیاسی است
آنا: در ایران عنوان شد آب در انتقال ویروس کرونا خیلی تأثیر دارد و اجازه تمرین به ملی‌پوشان شنا در آب داده نمی‌شد و آنها در خشکی تمرین می‌کردند که دچار صدمه شدند. چرا چنین موضوعی در صربستان انجام نشد؟
چیریچ: نمی‌دانم. شاید ما صرب‌ها در این موضوعات یک مقدار بی‌کله‌تر و بی‌محاباتر هستیم. کاری به سازمان‌های جهانی نداشتیم. به دکترها و متخصصان میکروب‌شناسی خودمان فکر می‌کردیم که نظرشان چیست. به تشخیص‌ها و نظرات جهانی کاری نداشتیم و به آنها استناد نمی‌کردیم. خیلی ساده است با یک حجم زیاد کلر که در آب است، همه ویروس‌ها از بین می‌روند. خیلی وقت‌ها سازمان پزشکی جهانی برای خودشان کار می‌کنند. عین همین داستانی که ما داریم که یک بیماری را ایجاد می‌کنند تا کمپانی‌های داروسازی از این راه به نان و نوایی برسند. من هم نظراتی راجع به این بحث سیاسی که چگونه اینها مشکلات و بیماری‌ها را طرح‌ریزی می‌کنند که کمپانی‌های تحت حمایت خودشان و کمپانی‌های واسکن‌سازی آن را درمان کنند، من در آن مورد نظراتی دارم ولی نمی‌خواهم وارد آن مباحث شوم.
آنا: تنها صربستان نبود، در چندین کشور دیگر هم مسابقات شنا، شیرجه و واترپلو برگزار شد!
چیریچ: کشورهایی که اسم بردند و کشورهایی که خود شما به آنها اشراف داشتید، تمرینات و مسابقاتشان را ادامه دادند و سفارش‌هایی هم به ورزشکاران می‌کردند. پروتکل‌ها را رعایت می‌کردند و به بازیکنانشان حتی گفتند به محل‌های شلوغ نروید و یکسری محدودیت‌ها را ایجاد کردند ولی متوقف نشدند.
واترپلو در آسیا متوقف شد
آنا: خارج شدن از تمرینات و مسابقات باعث دلسردی ملی‌پوشان واترپلو شد. چه نظری در این مورد بعد از دیدار با شاگردانتان دارید؟
چیریچ: اول از همه باید بدانیم که موقعیت برای همه یکسان بوده است. حتی جاهایی که اسم بردیم هم شروع موقعیت کرونا بحث توقف مسابقات شد و بعداً دوباره مسابقات راه افتاد. هیچ‌کسی نمی‌دانست بگوید دقیقاً جدول مسابقات بر مبنای مشخصی دنبال شود. مسابقات پنج ماه پیش برگزار شد و حتی جام اروپا هم که برگزار می‌شد خیلی با سخت‌گیری شدید و محدودیت‌ها بود. البته واترپلو در آسیا به طور کامل متوقف شد چون شرایط کاملاً متفاوت بود. باید بگویم خیلی سخت است وقتی که شما هدف مشخص و قطعی ندارید پیش بروید. خیلی سخت است که بتوانید خود را در حالت عادی نگه دارید و حرکت رو به جلو داشته باشید و تمرینات را ادامه دهید. باز هم باید منتظر بمانیم ببینیم فینا راجع به رویدادهای پیش رو چه تصمیم‌گیری می‌کند، فدراسیون شنای آسیا چه تصمیمی می‌گیرد، المپیکی که پیش رو داریم اصلاً آیا قطعاً برگزار می‌شود؟ اگر مسابقات مهم و حذفی انجام شود یک جورهایی خط شکن هستند، بعد ما می‌توانیم حساب کنیم مسابقاتی که پیش رو داریم قابل اجرا هست یا نه؟
آنا: با وجود اینکه در ایران حضور نداشتید چگونه در جریان موارد مختلف قرار می‌گرفتید و چقدر دوست داشتند زودتر برگردید؟
چیریچ: رابط من در ایران راجع به کارهای فنی وحید رضایی مربی تیم و محسن رضوانی رئیس فدراسیون بودند. از روز اول که رفتم همه‌اش منتظر بودم. سلامتی ورزشکاران برای من خیلی مهم است و همان موقع هم سراغ می‌گرفتم و سفارش می‌کردم که بچه‌ها مراقبت کنند ولی با توجه به همه اینها خیلی مشتاق بودم که زودتر بیایم. اصلاً آدمی نیستم که موارد مادی گزینه اولم باشد. موارد تعلیم و تربیت و اهداف تیم در اولویت است. خدا روزی را می‌رساند، مهم این است که کار را درست انجام دهیم. چند سالی در ایران بودم و تیمی را درست کردم. دوست نداشتم این زحمات به خاطر ویروس کرونا از بین برود.
انگیزه بالایی برای المپیک داشتیم
آنا: قزاقستان به خاطر میزبانی ژاپن در المپیک با رایزنی که انجام داد نماینده آسیا در المپیک توکیو شد تا این قاره به لطف میزبانی چشم بادامی‌ها دو نماینده داشته باشد و ایران نتواند در دیدار انتخاب حاضر شود؟
چیریچ: جریان صعود قزاقستان این بود که در قانون است که تیم برتر قاره به المپیک می‌رود، حالا ژاپن که میزبان بوده، آخرین مسابقات مهم هم بازی‌های آسیایی جاکارتا بود که بر اساس آن قزاقستان اول و تیم ما دوم بود. حالا اگر این درخواست وجود داشته باشد که تیم‌های برتر با هم مسابقه دهند، این اتفاق باید بیفتد و آنها هم قبول کردند که این اتفاق بیفتد، دی و بهمن سال ۹۸ که ایران آماده بود و می‌خواستیم مسابقه دهیم که پاندمی کرونا آغاز شد. بعد از کنار رفتن چین تلاش زیادی صورت گرفت تا ایران با قزاقستان در کشور بی‌طرف مسابقه دهد ولی تصمیم فدراسیون جهانی این بود که آخرین مسابقات معیار قرار بگیرد و با وجود تلاش‌های فدراسیون ایران و حمایت کمیته ملی المپیک و وزارت ورزش و جوانان برای آنکه ایران فرصت دیدار با قزاقستان را از دست ندهیم اما به خاطر بیماری کرونا با خواسته ما موافقت نشد. خیلی ناراحت شدیم و بچه‌ها خیلی اذیت شدند که نتوانستیم این کار را انجام دهیم چون خیلی انگیزه داشتیم و می‌خواستیم که خودمان را در این میدان برای رفتن به المپیک امتحان کنیم. حتی اگر برنده نمی‌شدند این تلاش دیده می‌شد.
آنا: احتمال دارد کلاً المپیک برگزار نشود، دلایل مختلفی هم آوردند که برگزار نشود. دلیلش هم انواع جهش یافته ویروس کرونا است و اینکه خودم مردم ژاپن هم چون رعایت می‌کنند؟
چیریچ: من هیچ اعتمادی به این موضوع ندارم. فکر می‌کنم دارند یک مقدار مردم را فریب می‌دهند. این عقیده من است، شاید من یک مقدار بی‌کله فکر می‌کنم اما فکر می‌کنم این داستانی است که خودشان درست کرده‌اند. نمی‌خواهم بگویم که کرونا وجود ندارد ولی به این حالتی که سیستم جهانی دارد این را هدایت می‌کند به‌نظرم فریبکاری است. البته در آینده نزدیک واقعاً امیدوارم که تغییر و تحولات خوبی برای انسان‌ها ایجاد شود و به خودشان بیایند و خوب فکر کنند و همه چیز خوب می‌شود.
باید حواسمان به حریفان جدید باشد
آنا: چه برنامه‌ریزی برای بازی‌های آسیایی و بعد از آن المپیک ۲۰۲۴ دارید؟
چیریچ: اعتقادم این است که همیشه باید بهتر از قبل باشیم ولی در مورد کارهایی که باید انجام شود، در مورد خود فدراسیون یا رئیس فدراسیون باید بگویم که کارهای خیلی زیادی باید انجام شود. نمی‌دانم بگویم وزارت ورزش و کمیته المپیک کاری نکردند، آنها هم کارهای زیادی کردند. الان داریم تلاش می‌کنیم که بتوانیم از سایه بیاییم بیرون، بیشتر دیده شویم، بیشتر خودمان را نشان دهیم که حتماً هم شانس داریم. وقتی که شروع کردیم این بازیکنان موی مردانه در صورتشان نبود و همه در سن نوجوانی بودند. الان موقعیت کاملاً تغییر کرده و در اختیار ماست و باید از آن استفاده کنیم و همه این موقعیت‌ها بعداً خوب است که مرتب بهتر و بهتر شود. جریان به سمتی می‌رود که اگر بتوانیم استفاده کنیم برای ما خیلی بهتر است. مثلاً اگر بعد از بازی‌های المپیک این رده سنی که در قزاقستان دارند بازی می‌کنند و در بازی‌های آسیایی قهرمان شدند، بخشی از اینها کنار بروند موقعیتی است که می‌توانیم بهتر از آن استفاده کنیم. رشد چین متوقف شده، ازبکستان قدرت جدیدی می‌شود، کره جنوبی در حال پیشرفت است، سنگاپور سرمربی ژاپنی استخدام کرده و می‌خواهد همانند این کشور شود، قزاقستان و ژاپن هم جدی‌ترین رقبا هستند. موقعیت برای ما آسان‌تر است اگر در موقعیت خودمان بمانیم و رو به جلو حرکت کنیم. وضعیت ما نسبت به رقیب‌های سنتی می‌تواند قابل ملاحظه‌تر باشد منتهی از این طرف حریفان جدید داریم که باید حواسمان به آنها باشد. ابتدا به توانمندی‌های خودمان برگردیم تا ببینیم خودمان چه بهره‌برداری‌هایی می‌توانیم کنیم و بتوانیم به آن درجه از آماده‌سازی برسیم، چیزی شبیه آماده‌سازی که قبل از بازی‌های آسیایی جاکارتا داشتیم.
اجازه خودخواهی به بازیکنی نمی‌دهم
آنا: چگونه حس رقابت را بین شاگردانتان ایجاد می‌کنند تا هیچ‌کس احساس مصونیت نکند؟
چیریچ: اول باید بگویم که چون کنار هم بودیم و بزرگ شدیم، از کوچک تا بزرگ، همه‌شان را دوست دارم. این چگونه به وجود آمده؟ از جایی که چقدر مدت زمان گذشته و چه مرارت‌هایی را کنار هم کشیده‌ایم و با همدیگر چه مسیری را با چه سختی‌هایی کنار هم گذرانده‌ایم که باعث این رابطه شده است. موقعیت‌های خوب، زیبا، زشت، سخت، شکست، پیروزی، این چیزی است که بلافاصله می‌توانم بگویم یعنی علاقه‌ای که به بچه‌ها دارم، به خاطر چه این علاقه به وجود آمده، و چرا این‌قدر به هم وابسته هستیم. این چیزی که ما با هم ساختیم را هیچ کس حق ندارد از بین ببرد و بشکند. یک طرف آن کیفیت بازیکن است و یک طرف آن ظرفیت بازیکن است. هیچ‌کس نمی‌تواند خودخواهی کند و بخواهد فکر کند که من دیگر بازیکن تیم ملی هستم و خواهم بود. اگر بخواهد این‌جوری انفرادی فکر کند که یا تیم به من متکی است یا من دیگر هستم، او باید برود بخش انفرادی را بازی کند. در بازی تیمی چنین چیزی نداریم. در بازی گروهی و تیمی، گروه، تیم و سیستم است که یک بازیکن را می‌سازد. بنابراین نمی‌تواند بگوید من ساخته شدم! گروه این را ساخته است. فکر کنید یک گروه موسیقی، اگر هر کسی بخواهد ساز خودش را بزند اصلاً هیچ موزیک مشترکی بیرون نمی‌آید. بنابراین اگر قرار است یک صدای موزون از این گروه خارج شود همه باید با هم هماهنگ باشند.
عقب‌افتادگی‌ها را جبران می‌کنیم
آنا: مربی سخت‌گیری برای شاگردانتان هستید و فضایی در تمرینات است که باید مثل پادگان باشد؟
چیریچ: اگر بخواهم صادق باشم، در شروع ۱۰۰ درصد این‌جوری نبود ولی با آموزش‌ها و سخت‌گیری‌ها و ادامه دادن به این وضعیت نزدیک شدیم. الان می‌توانیم بگوییم که این بازیکن‌ها به خاطر رفتار جدی و حرفه‌ای که پیدا کرده‌اند باعث افتخار ما هستند. برای اینکه نشان داده‌اند و این چیز از کجا آمد؟ زمانی می‌توانیم این را بگوییم که اتفاق افتاد که اتفاق هم افتاد، دلیلش هم این است که تیم‌های خارجی با ما تماس گرفتند و این بازیکنان را خواستند و می‌توانیم بگوییم این باعث افتخار است که بازیکن به آن درجه از سطح حرفه‌ای و جدیت رسیده که یک تیم خارجی بتواند روی آن حساب کند. در ۷ ماه گذشته که یکسری باز دوباره به صربستان برگشتم و بازی‌ها را از نزدیک دنبال می‌کردم، می‌شود گفت بچه‌های ما چیزی از آنها کم ندارند. تنها چیزی که می‌شود گفت کم دارند، تجربه و تعداد بازی کمتری است که نسبت به بازیکنان اروپایی دارند و در طول یک مسیری باید عقب‌افتادگی‌ها را جبران کنیم.
در سیرک کار نمی‌کنیم
آنا: چگونه دانش خود را در مربیگری به روز نگه می‌دارید؟
چیریچ: چیزی که نه فقط در واترپلو بلکه در زندگی‌ام مرا پیش برده، احساس شرمندگی بوده؛ حالا توضیح می‌دهم. وقتی شما به یک حدی از این کیفیت در چیزی یا کاری می‌رسید، وقتی به آن حد و جایگاه و مقام رسیدید، دیگر دلت نمی‌خواهد از آن پایین‌تر بروید. هر چیزی از آن پایین‌تر، باعث شرمندگی است و من همیشه این را در نظر دارم. در یک چنین موقعیتی فقط خودت هستی که برای اینکه احساس شرمندگی نکنی، این تفکر تو را هل می‌دهد تا بروی بهتر از آن شوید، آن را حفظ کنید و از آن بهتر شوید. یک جمله‌ای که همیشه می‌گویم، با هم کار کرده‌ایم و این تیم را ساخته‌ایم و به بچه‌ها همیشه گفته‌ام شما باید این سطحی را که به آن رسیده‌اید حفظ کنید، از آن حدتان نباید پایین‌تر ظاهر شوید. اگر چنین شخصیت و تفکری نداشته باشید نه تنها در ورزش بلکه در زندگی هم به مشکل می‌خورید و اگر این کار را نکنید دیگران به تو می‌خندند. انگار که دارند به یک منظره سیرک نگاه می‌کنند. کسی که به یک مقامی رسیده، حالا پایین‌تر از آن دارد ظاهر می‌شود. یعنی این‌قدر برایم شرم‌آور است. این چیزی است که من را به جلو هل می‌دهد. من همیشه در تلاش هستم که بهتر از قبل باشم.
آنا: چگونه ایده‌های جدید خلق می‌کنید؟
چیریچ: ورزش خیلی چند وجهی و پیچیده است. خیلی چیزها را شما می‌توانید از بیومکانیک شخصی انسانی، از حیوانات، از طبیعت، از کتاب خواندن، از مقاله خواندن، از ورزش‌های دیگر، مثلاً شما از جنگ می‌توانید ایده بگیرید که چگونه حمله کنید، چگونه دفاع کنید، چگونه ضدحمله نخورید. خیلی چیزها هست که شما می‌توانید ایده‌هایت را طراحی کنید، مثلاً خود ما این را از نگرش ارتشی و نظامی گرفته‌ایم. تمام ارتش‌های دنیا این را می‌دانند که چه می‌خواهند، چه لازم دارند، به کجا باید برسند، تقریباً همه یک قواعد یکسان دارند و فقط با این روش است که شما می‌توانید سیستم داشته باشید و بتوانید با آن سیستم کار کنید و قواعد را عوض نکنید. فقط یک سیستم منظم و شما فقط الگوسازی می‌کنید. بارها گفته‌ام که شما بازیکن یا قهرمان را نمی‌سازید، شما سیستم را می‌سازید. قهرمان قهرمان به دنیا آمده، بازیکن مستعد به دنیا آمده است و فقط او می‌آید و در سیستم پرورش پیدا می‌کند. سیستم خوب بازیکن را می‌سازد و تحویل می‌دهد، این نیست که یک بازیکن خودش انفرادی به آن سطح از موفقیت برسد.
راهکار کسب مدال باارزش‌تر
آنا: در بازی‌های آسیایی چین ضمن حفظ رتبه سوم بازی‌های دوره قبل چقدر برای فینالیست شدن تلاش می‌کنید؟
چیریچ: چیزی که ما نیاز داریم خیلی درست و ساده است، با چه راهکاری رسیدیم به برنز؟ باید از آن بیشتر و سخت‌تر تمرین کنیم، تلاش کنیم و امکانات داشته باشیم. از همان مسیری که به آن رسیدیم، باید پلاسش کنیم، جاکارتاپلاس می‌شود فینالیست؟ در این کار حرفه‌ای هستیم. ایران و صربستان در رسیدن به اهداف بدون امکانات حرفه‌ای هستند. فکر کنید در کشورهای دیگر چگونه می‌رسند! اصلاً با آنها فرق داریم. از هیچی همه چیز می‌سازیم. من امیدوارم شرایط عادی و خوب باشد. البته که اگر مشکلات غیرقابل پیش‌بینی پیش بیاید، مجبوریم برنامه‌های خود را یک مقدار تغییر دهیم ولی در هر صورت تلاشمان را خواهیم کرد.
انتهای پیام
