* برگزاری مسابقات فیناترافی در تهران چقدر می تواند در رشد و اوج گیری مجدد واترپلوی کشورمان تاثیرگذار باشد؟

 با توجه به اینکه واترپلوی ایران در دو دوره گذشته بازی های آسیایی شرکت نداشته و این غیبت ها تا حد بسیاری باعث بی انگیزگی ملی پوشان ما شده بود، برگزاری مسابقات توسعه جهانی می تواند خیلی مثمر ثمر باشد و روحیه بازیکنان تیم ملی را بازسازی کند.

* سیروس طاهریان سرمربی تیم ملی واترپلو گفته که می توانیم در این دوره از رقابت ها روی سکو برویم، نظر شما چیست؟

واترپلوی ایران سابقه نایب قهرمانی در این مسابقات را دارد و با توجه به حضور تیم های درجه دوم و در حال توسعه دنیا این امکان وجود دارد که به قول سیروس طاهریان روی سکو برویم.

* ظاهرا اعتقاد دارید مربی خارجی برای کوتاه مدت جواب نمی دهد؟

بنده معتقدم مربی خارجی در کوتاه مدت نمی تواند کاری از پیش ببرد و در بلند مدت هم باید ابزار کافی فراهم باشد. شما اگر واترپلوی ایران را یک زنجیر در نظر بگیرید سرمربی خارجی یکی از حلقه های این زنجیر است. ما خیلی کمبودها داریم که اول باید به آن برسیم و سپس به دنبال مربی خارجی باشیم.

* چه کمبودهایی؟!

باشگاه های معتبر، استخرهای استاندارد و کافی و همین طور رسیدگی به مشکلات و گرفتاری های بازیکنان ملی پوش باید در اولویت باشد. برخی از این ملی پوشان زن و بچه داشته و مستاجرند، برخی دیگر که مجرد هستند بیکارند و یک سری هم با مشکل خدمت سربازی دست و پنجه نرم می کنند. همین مشکلات باعث دلسردی و بی انگیزگی بازیکنان واترپلو شده است.

* با توجه به حضور محسن رضوانی به عنوان یک قهرمان سابق واترپلو در رأس فدراسیون شنا، شیرجه و واترپلو چقدر می تواند به نفع ملی پوشان و اهالی این رشته باشد؟

در اینکه محسن رضوانی استخوان خرد کرده ورزش است و خودش ورزشکار مطرحی بوده، هیچ شکی نیست منتهای مراتب او باید بتواند به عنوان رییس فدراسیون این مشکلات بچه ها را حل کند.

* حالا در صورت فراهم شدن بستر لازم فکر می کنید چه مربیانی از کدام کشور و با چه سبکی به درد تیم ملی ما می خورند؟

همانطور که اشاره کردم ابتدا باید مشکلات دیگر حل شود و سپس اگر دنبال مربی خارجی رفتیم باید یک مربی از صربستان یا مجارستان بیاوریم که بتواند واترپلوی ما را متحول کند. اگر بنا به جذب مربی درجه چندم خارجی باشد بهتر است با مربیان ایرانی ادامه بدهیم.

انتهای پیام