زینب زارع/
به گزارش روابط عمومی فدراسیون شنا، شیرجه و واترپلو، فصلنامه شنای ایران نوشت: بارها شنیده اید که از رشته های ژیمناستیک، شنا و دو و میدانی با عنوان رشته های پایه و پرمدال یاد می شود. شاید با مفهوم پایه ای بودن این رشته ها آشنایی بیشتری داریم اما با عنوان پرمدال هرگز. این سه رشته نقش تعیین کننده ای در جایگاه هر کشور در جدول رویدادهای ورزشی بین المللی دارند و عدم موفقیت کشورها در کسب مدال در این رشته ها نشان دهنده عدم موفقیت آن کشور در عرصه ورزش است. جالب است بدانید در المپیک ریو ۵۴۰ مدال درسه رشته ژیمناستیک، شنا و دو ومیدانی توزیع شد. اولین سوالی که به ذهن هر کدام از ما خطور می کند این است که سهم کشور ما در این مدال ها چیست؟ چرا در بعضی از این رشته ها سال هاست نماینده ای نداریم و در رشته هایی که نماینده داریم چنین ناموفق ظاهر می شویم؟ تب این سوالات زمانی داغ تر می شود که یک رویداد بزرگ مانند المپیک در حال برگزاری است و یا زمان اندکی از پایان آن گذشته است. درست مانند دوست داران ورزش های آبی در کشور که این روزها و با پایان یافتن المپیک ریودوژانیرو به این موضوع فکر می کنند که تا چه زمانی تنها سهم ایران از شنای دنیا تنها یک سهمیه اعطایی و بازگشتن با دست خالی است. توسعه شنا در کشور با هر دیدگاهی قابل احترام و قابل پیگیری است. تاکید احادیث و روایات به این ورزش، در نظر گرفتن جنبه تفریحی، کسب مدال های فراوان و یا حتی به عنوان یک مهارت نجات دهنده انسان در تقابل با مسیرهای آبی می تواند ضرورت توسعه شنا و شناخت پتانسیل های موجود این رشته را چند برابر کند.
از این رو با چند کارشناس فعال در عرصه شنا که به طور حتم از دلسوزان این رشته محسوب می شوند به منظور چگونگی هموار شدن مسیر توسعه و گسترش شنا و ارائه راهکارهایی از زبان آن ها به گفت و گو نشستیم. در این نشست از نظرات احمد علی محمدی سرپرست هیئت شنای تهران، مجید مشتاق عشق رییس هیئت شنای خراسان رضوی و محمد جواد پذیرفته مسئول امور استان ها در فدراسیون استفاده کردیم.
سوال: از نظر شما که سال هاست در عرصه شنا فعال هستنید، چگونه می توان شنا را در کشور توسعه و گسترش داد؟
محمدی: لازم است با شناسایی مربیان سازنده که هم سو با اهداف فدراسیون و وزارت ورزش و جوانان فعالیت می کنند وبا سامان دهی، مدیریت و چیدمان صحیح از پتانسیل این مربیان بهره برد. مدیران ارشد وزارت ورزش و جوانان طبق ماده ۸۸ استخرها را در اختیار مربیان و هیئت های استانی قراردهند. یا حداقل این که روزانه ۱ الی ۲ ساعت در اختیارشان قرار گیرد. نبود ابزار لازم یا همان استخر در دست مربیان یکی از مشکلات اساسی شنا در کشور است. با نبود استخر مربیان قادر به استعدادیابی نخواهند بود و وضعیت این رشته هر سال بدتر از سال قبل می شود. چند سالی است با هم زمانی ماه مبارک رمضان با فصل تابستان استقبال خانواده ها برای آموزش شنا کاهش یافته است بعد از آن نیز سفرها و آغاز سال تحصیلی باعث شده است استخرها نتوانند با تمام پتانسیل خود فعالیت کنند.
مشتاق: معتقدم ابتدا باید برای توسعه شنا ساختار ایجاد شود. این ساختارها شامل مدرسه شنا، کانون های استعدادیابی و باشگاه هاست. فدراسیون اقدامات لازم برای ایجاد این ساختارها را انجام داده است و مدارک لازم را برای وزارت ارسال کرده است. پس از تامین استخر، باید به بخش نرم افزاری موضوع توجه کرد. باید به مربیان حاذق که در سطوح بالای شنای کشور فعالیت داشتند مجوزبدهیم تا در استخرها شاگرد بگیرند واستعدادها را پرورش دهند کاری که ما در مشهد انجام داده ایم. در کشوری مانند استرالیا ۱۹۶ مدارس شنا وجود دارد که هر کدام حدود ۱۲۰۰ شناگر را در خود جای داده اند. در نهایت تعداد زیادی شناگر و قهرمان از بین این افراد معرفی می شود. هر چه کمیت را بالا ببریم موفق تر خواهیم بود.
پذیرفته: در راستای طرح توسعه شنای کشور با موافقت روسای استان ها و هیئت ها در جلسه ای که در اردیبهشت ماه برگزار شد، قراربر این شد تمامی استان های کشور به ۶ مرکز تقسیم شوند. طبق این طرح استان های هم جوار مسابقات مراکز را برگزار می کنند. هدف از این طرح حضور استان های محروم و دور افتاده در مسابقات مراکز، کاهش هزینه های هیئت ها و بالا بردن انگیزه شناگران است. شناگران برخی مناطق قادر نیستند هم پای ملی پوشان و شناگران استان های دیگر رقابت کنند. بنابراین در مسابقات قهرمانی استان های هم جوار خود شرکت می کنند و با کسانی رقابت می کنند در سطح خودشان هستند. شناگران تاپ مسابقات مرکز با نظر فدراسیون درمسابقات قهرمانی کشوردر گروه های هم سطح با یکدیگر به رقابت می پردازند.
سوال: به نظر شما در این راه چه تهدیدها و یا فرصت هایی ممکن است گریبان گیر این طرح ها باشد؟
مشتاق: به دلیل وضعیت کشور در سال های اخیر و تحریم ها ورزش ما تغییری نکرده است. حتی بودجه ورزشی ما از چند سال گذشته نیز کمتر شده است. ارزش پول نیز کاهش یافته است. در این میان باید دید چه مقدار برای ورزش هزینه می شود. زمانی که دولت نمی تواند پول به فدراسیون ها و هیئت ها تزریق کند، طبق قانون استخرها را اجاره می دهد. من به عنوان متولی شنای استان به کشف استعدادها، آموزش، تمرینات توجه دارم اما بخش خصوصی تنها به درآمد فکر می کند و قصد دارد با هر ترفندی از جمله تخفیف های مختلف مردم را به استخر بیاورد. بخش خصوصی برایش فرقی ندارد که کودکان آب بازی کنند و یا تمرین شنا کنند. هر هیئت برای موفقیت ۵۰ درصدی در باید یک استخر در اختیار داشته باشد. نه تنها لازم است یک استخر در مرکز استان وجود داشته باشد بلکه لام است در شهرستان ها نیز وجود داشته باشد.
محمدی: آغاز ۷ سالگی یکی از بهترین سن برای کشف استعدادها است. این استعدادها باید در قالب مدارس شنا رشد و پرورش یابند. طرح صباح آموزش و پرورش را به یاد دارید؟ این طرح می توانست بسیار موثر باشد، اما در بدترین زمان اجرا شد. دانش آموزان وسط روز به استخر می آمدند و بعد از تمرین دوباره به مدرسه بازمی گشتند. خستگی ناشی از تمرین اجازه نمی داد کارآیی لازم را در مدرسه داشته باشند. به همین دلیل این طرح ادامه پیدا نکرد و بودجه مربوطه کنار گذاشته شد و میان مدیران تربیت بدنی آموزش و پرورش و استخرها مشکلاتی ایجاد شد. ضمن این که در سیستم مدیریتی بیشتر هزینه ها گریبان گیر خانواده هاست و ما قادر نیستیم از آنان حمایت کنیم. در چند سال اخیر نیز نتوانسته ایم هیچ پایگاه قهرمانی برای شنا معرفی کنیم.
پذیرفته: عدم توجه به پتانسیل و نیروی خردسال و نوجوان در شنا و عدم حمایت مسئولان کمی اوضاع را دشوار کرده است. اگر دولت بتواند زیرساخت ها را در استان ها ایجاد کند خانواده شنا نیز می تواند در آمد زا باشد. هم اکنون بخش اعظمی از هزینه ها بر دوش خانوده هاست.
سوال: راهکارهای شما برای هموار شدن مسیر توسعه شنا چیست؟
مشتاق: در مسیر توسعه شنا باید از آموزش و پرورش، نهادهای بزرگ مانند شهرداری، دانشگاه ها، ادارات، نیروهای انتظامی و هر سازمانی که در بخش تربیت بدنی فعال است، استفاده کرد و آنان را در ورزش دخیل کرد. کمیته ملی المپیک و وزارت ورزش و جوانان نیز باید به صورت قاطع در امر واگذاری استخر ها ورود کنند تا ساختار اولیه توسعه شنا شکل بگیرد. درست است که این کار هزینه بر و زمان بر است اما باید از جایی شروع شود. با این روند شناگران در کورس قهرمانی قرار می گیرند و در نهایت به مدال گیری در این رشته می رسیم. بهره گیری از مشاوران و مربیان زبده خارجی در راس امور تمرینی شنا نیز می تواند کمک موثری برای شنای ایران باشد. به شرط آن که هزینه کنیم و ملی پوشان را به طور کامل در اختیار این مربیان قرار دهیم.
پذیرفته: نمی توان به دلیل نبود استخر استاندارد شنا را کنار گذاشت. در کشورهای دیگر تمرینات شناگران در استخرهای ۲۰ متر و یا استخرهای خانگی انجام می شود و تنها کسانی که در رده های بالای شنا می کنند در استخرهای استاندارد تمرین می کنند. ما نیز در شهرها امکانات داریم. در تهران استخر آزادی و ۹ دی وجود دارد. لازم است هر مرکز استان حداقل یک استخر داشته باشد. در این راه می توان از مجموعه های صنعتی که در داخل استان ها فعال هستند کمک گرفت. مجموعه هایی که به تربیت بدنی اهمیت می دهند. برای مثال شهری مانند کرمان با کمک صنایع مس و گل گهر می تواند امکانات ورزشی استان را فراهم نماید.اگر تعداد شناگران و دفعات حضورشان در مسابقات کشوری افزایش یابد، مطمئنا استعداهای بیشتری کشف خواهد شد. شاید باورش سخت باشد اما کرمان با وجود نبود آب در رشته های آبی ملی پوش دارد.
*مشکلات را بشناسیم
شنا نیز مانند رشته های ورزشی دیگر نه امروز بلکه سال هاست گریبان گیر مشکلات فراوانی است. برای آن که بتوان خط بطلانی بر این مشکلات کشید ابتدا لازم است آن ها را شناخت. به نظر نمی رسد ایران از نظر استعداد چیزی کمتر از کشورهای موفق در این عرصه داشته باشد. البته نباید این موضوع را فراموش کرد که فرآیند استعدادیابی در کشور نیز خود دچار مشکلاتی است که فعلا از آن چشم پوشی می کنیم. در اولین گام نبود یک برنامه مدون و بلند مدت مهم ترین مشکل شنای ایران است. امروزه می توان نقش موثر مدیریت استراتژیک و وجود چشم انداز دراز مدت را در هر سیستمی به خوبی مشاهده کرد. دومین مشکل عدم حمایت رسانه هاست که باعث کم فروغی شنا شده است. رسانه ها امروز می توانند تغییرات بزرگی بر نگرش افراد ایجاد کنند و در شکل دهی افکار و اندیشه ها نقشی کلیدی داشته باشند. اما با یکه تازی فوتبال شاید جایی برای شنا در میان روزنامه ها، رسانه های دیداری و شنیداری و مطبوعات وجود نداشته باشد. سومین مسئله کم بود بودجه است که به گفته خود مسئولان شنا آنقدر تکرار شده است که بیشتر شیبه یک لطیفه است. لطیفه ای که نقش اساسی، کلید توسعه موفقیت و به ثمره رسیدن هر طرحی است. نهایتا اماکن و تجهیزات برای رشته ای پرمدال که دارای ماده ها و شاخه های متعددی است ضروری به نظر می آید که در بسیاری از شهرستان ها و استان ها کمبود این اماکن احساس می شود.
با مشخص شدن چالش ها و مشکلات، لازم است با بهره گیری از متخصصین در عرصه مدیریت و افرادی که سابقه خوبی در شنا دارند به بهبود وضعیت فعلی کمک کرد. در بخش رسانه ها تلاش فدراسیون در برقراری ارتباط با صدا و سیما و توجیه کردن رسانه در خصوص ارزش این رشته می تواند حمایت آن ها را به دنبال داشته باشد.
انتهای پیام
