تحقیقات انجام شده برروی آنالیز و تجزیه هوای محیط استخرهای سرپوشیده وجود گازهایی از خانواده تری هالو متانها (کلروفرم- برم دی کلرومتان- دی برم و کلرومتان و برومو فرم ) را ثابت کرده است. نظارت فدراسیون شنا به عنوان بزرگترین متولی این ورزش بر استخرها می تواند از وجود این خطرات جلوگیری کرده و سالم سازی و استانداردسازی محیط ورزش‌های آبی را تضمین کند.
از بین این چهار گاز، بیشترین حجم و غلظت در آب استخر و هوای محیطی آن مربوط به کلروفرم بود که تحقیقات بعمل آمده نشان داد که این ماده در ریه، پلاسما و پوست شناگران نیز تجمع می یابد. از تحقیقات انجام شده نکات قابل توجه ای استخراج شد که در ادامه این مقاله به آن اشاره می شود.
*- تمرینات شنا در استخرهایی که تهویه مطلوب و استاندارد ندارند سبب تجمع مواد نامطلوب تولید شده توسط سیستم کلریناتور(به خصوص کلروفرم) در ریه و پلاسمای شناگران می گردد.
تحقیقات فوق همچنان نشان می دهد جذب گازهای مضر از سطح پوست به مراتب بیشتر از جذب آن توسط ریه ها خواهد بود که این به علت بالا بودن غظلت ان در آب به نسبت غلظت آنها در هوای محیطی استخر می باشد. بنابراین در استخرهای مجهز به کلریناتور وجود سیستم تهویه مناسب تنها موفق به کاهش الودگی ریوی ناشی از استشمام گازهای سمی می شود درحالی که در پاکسازی آب استخر با بکارگیری ” ازون ” مشکل آلودگی پوستی با ترکیبات سمی نیز وجود نخواهد داشت. و اگر از هردو سیستم کلریناتور و ازون به طور همزمان استفاده شود حداقل میزان آلودگی از راه پست کاهش می یابد.
*- امروزه گزارشات زیادی مبنی بر افزایش بروز و شیوع علائم شبه آسم در بین شناگران ارائه می شود که بنابر تحقیقات،مربوط به وجود ترکیبات کلرین در آب استخر است. که درطول شناکردن و از راه تنفس وارد ریه شناگران می شود(کلرین یک ترکیب اکسیدکننده قوی و گازی سمی است).
*- شایان توجه است که بدانیم حتی اگر غلظت ترکیبات کلرین در محیط استخر مطابق با استانداردهای قابل قبول بهداشتی باشد، انجام تمرینات و فعالیتهای تمرینی توسط شناگران موجب تجمع غیر طبیعی و ایجاد سطوح عیر قابل قبول از ترکیبات فوق در بدن آنها می شود. بطوریکه تحقیقات نشان می دهد غلظت مواد سمی در بدن شناگران رقابتی بیش از سایر حاضرین در محیط استخر ( کارگران،مربی ؛ ناجی،…. ) می باشد. هرقدر میزان فعالیت شناگر در طول زمان حضور در استخر بیشتر و فشرده تر باشد غلظت آلاینده ها در بدن آنها نیز بیشتر خواهد شد. لذا شناگران رقابتی که تحت تمرینات فشرده جهت حضور در مسابقات می باشند در معرض الودگی بیشتری نسبت به سایرین حاضرین در استخر خواهند بود.
*- جالب است بدانیم هرقدر شناگران رقابتی جوانتر باشند میزان تجمع آلاینده های مورد بحث در بدن آنها بیشتر خواهد بود.
*- نکته آخر اینکه کلرزنی غیر استاندارد و بیش از اندازه سبب افزایش اسیدیته آب استخر شده و این امر باعث آسیب مینای دندان به صورت ایجاد خراشهای درد ناک و غیر قابل برگشت در سطح مینای دندان شناگران حرفه ای و رقابتی خواهد شد.
گفته های فوق و سایر اطلاعات و تحقیقاتی از این دست، همگی به این نکته مهم اشاره می کنند که وقت آن رسیده تا در خصوص استاندارد های بهسازی آب استخرها همگان با استانداردهای جهانی قدم برداریم و برای میل به این هدف تصمیمات و فعالیتهای جدیدی را شروع کنیم.
نگارنده: عبدالرضا ریاحی
