به گزارش روابط عمومی فدراسیون شنا، شیرجه و واترپلو و به نقل از روزنامه همشهری؛ مهرشاد افقری، دومین شناگر ایرانی است که موفق به کسب ورودی B المپیک شده است. ۱۴سال پیش در بازی‌های پکن محمد علیرضایی در ۱۰۰متر قورباغه سهمیه گرفت؛ هر چند حضور ورزشکاری از رژیم صهیونیستی اجازه نداد او روی سکوی استارت برود. او در مسابقات بلغارستان ۷صدم ثانیه سریع‌تر از رکورد ورودی شنا کرد و سهیمه B گرفت. هر چند کرونا بقیه ورزشکاران المپیکی را به دردسر انداخت، اما افقری می‌گوید اگر کرونا نبود، شاید این ورودی به‌دست نمی‌آمد.
تا قبل از اینکه سهمیه المپیک بگیرید، کمتر کسی اسم شما را شنیده بود.
۱۹ساله‌ام و از ۱۴سالگی در شنا هستم. ۱۷ساله بودم که به تیم ملی دعوت شدم. ۶سال پیش رکورد ایران در رده سنی ۱۳تا ۱۴سال را شکستم. ۳سال پیش هم در رده سنی ۱۵تا ۱۷سال رکورد زدم. در مسابقات بلغارستان در ماده‌های ۵۰و ۱۰۰متر پروانه به رکورد جدید ملی رسیدم. قبل از اینکه کرونا بیاید، در مسابقات جهانی بوداپست، در ۵۰متر بیستم شدم. این خودش اتفاق کم‌نظیری در شنای ایران بود. یک سال‌ونیم بعد از اینکه کرونا آمد، هیچ مسابقه‌ای نداشتیم. دیده نمی‌شدیم. با کمک مسئولان ورزش اصفهان به مسابقات انتخابی المپیک بلغارستان اعزام شدیم و آنجا رکورد ورودی المپیک را گرفتم.
در دوران کرونا ورزشکاران رشته‌های دیگر در پارکینگ، پشت‌بام یا در پارک‌ها تمرین می‌کردند. در شرایطی که استخرها همه تعطیل بودند، شما چطور تمرین می‌کردید؟
یک مدت استخر روباز تمرین کردیم. در این مدت ۲ استخر می‌توانستیم برویم؛ یکی، ۲ متر طول و نیم‌متر عمق داشت. طولش از نصف استاندارد هم کمتر بود. استاندارد استخر ۵۰متر است.
کارتان خیلی سخت بوده.
سخت نبود که همه ورودی می‌‌گرفتند. در این مدت فقط ۶ماه در استخر استاندارد تمرین کردیم.
کرونا اگر نبود، چه اتفاقی می‌افتاد؟
نبود، ورودی نمی‌گرفتم. رکوردم پایین بود. تعویق یکساله المپیک به من فرجه داد تا خودم را به ورودی برسانم. تا قبل از کرونا با رکورد ورودی، تقریبا یک ثانیه و نیم فاصله داشتم.
شما کار ویژه‌ای انجام دادید؟
هر کسی یک کم اراده و اعتماد داشته باشد، خودش را باور کند و مورد توجه قرار بگیرد و تمرین کند، به سهمیه می‌رسد، ولی مسئله شرایط سخت است؛ به‌خصوص برای شنا. در شنا مسائل کوچک تأثیر می‌گذارد. ما هنوز در ایران سکوهای استاندارد جهانی که مورد تأیید فدراسیون جهانی باشد، نداریم. در هر استخر باید ۲۰سکو داشته باشیم که ما فقط در تهران و استخر ۹دی شیرودی یک سکو داریم. دمای آب باید ۲۷تا ۲۸درجه باشد. در استخرهای معمولی که ما تمرین می‌کنیم، سانس‌های آزاد دارند و نمی‌توانند دما را پایین بیاورند. دما را روی ۲۹تا ۳۰نگه می‌دارند. شاید بگویید خیلی فرق نمی‌کند، اما تفاوتش خیلی زیاد است. موقع تمرین دمای بدن بالاست و دمای بالای آب باعث می‌شود ریکاوری سخت شود و کیفیت تمرین پایین بیاید. وسایل شنا هم برای کسی که در حد قهرمانی ورزش می‌کند، گران است.
شناگری که برای المپیک تمرین می‌کند، چرا باید این مشکلات را داشته باشد؟ تیم ملی استخر اختصاصی ندارد؟
تیم ملی در استخر آزادی و ۹دی تمرین دارد. فقط تهران استخر استاندارد دارد. من فقط برای رکوردگیری ۲روز در تهران بودم. بقیه تمریناتم در اصفهان بود. اردوی تیم ملی داشتیم، ولی ۴شناگر تهرانی در تهران تمرین داشتند و ما ۳اصفهانی در اصفهان.
کسی انتظار ندارد شما در المپیک نتیجه بگیرید. در توکیو چه اتفاقی بیفتد، خودتان و مردم راضی می‌شوید؟
مردم که فقط با مدال المپیک راضی می‌شوند. من با رکوردی که در المپیک مدال می‌گیرد، حداقل ۴ثانیه فاصله دارم؛ رقابت تقریبا سر صدم ثانیه است. ۴ثانیه یعنی من با مدال ۱۰متر فاصله دارم. در شنا به این زودی‌ها نمی‌شود به مدال فکر کرد. هدف من فقط ارتقای رکورد ملی است. برای المپیک ۲۰۰متر ورودی A می‌گیرند و ۲هزار نفر ورودی B. من یک نفر از این ۲هزار و ۲۰۰نفرم. شرایط خیلی سخت است.
انتهای پیام
