مسعود موسوی/
به گزارش روابط عمومی فدراسیون شنا، شیرجه و واترپلو؛ بسیاری از متخصصان و کارشناسانی که در زمینه های مختلف شغلی خود فعالیت می‌کنند بر این نکته تاکید دارند که آسیب شناسی یک برنامه تدوین شده پس از اجرا، بسیار مهم تر از انجام صرف فعالیت مورد نظر است و اگر این آسیب شناسی و ارزیابی انجام نشده و مشخص نگردد که نتایج بدست آمده با اهداف اولیه برای انجام یک فعالیت چقدر تطابق و هماهنگی دارند، نمی توان انتظار رسیدن به موفقیت قابل توجهی را از تدوین یک برنامه اجرایی داشت و به نتایج آن دل بست.
اما این آسیب شناسی ها زمانی میتواند به عنوان ملاک و دستاورد ای ارزشمند به حساب آید که از سوی متخصصین و کارشناسان آگاه، بیطرف و خبره صورت پذیرد، متخصصانی که سوابق آنها نشان دهد فنی ترین آشنایی و تجربه عینی و عملی را در موارد مطروحه داشته و با استدلال‌های قابل باور، آسیب شناسی‌ها را انجام داده و نتایج بدست آمده را تحلیل و بازتاب می‌دهند.
در این رابطه چندی پیش سایت رسمی فدراسیون شنا گفتگوی رسانه‌ای را با نورالدین طالبی یکی از پیشکسوتان صاحب نام و شناخته شده در زمینه ورزشهای آبی انجام داد که علیرغم کوتاه بودن، بار محتوایی و فنی بسیار بالایی داشت که توجه به برخی نکات مطروحه در این گفتگو میتواند برای مسئولان ورزشی، دست‌اندرکاران و خیل عظیم علاقمندان ورزشهای آبی جالب و مفید بوده و راهکارهای مناسبی را در زمینه اعتلای جایگاه ورزش های آبی کشور در سطوح داخلی و بین المللی در اختیار آنان قرار دهد.
نورالدین طالبی که سابقه کاپیتانی تیم ملی شنا در سال ۱۳۳۷ و همچنین تیم ملی واترپلو کشور را عهده دار بوده، مدت سیزده سال عضویت در تیم ملی شنا و حضور در دویست و بیست مسابقه واترپلو را در کارنامه ورزشی خود دارد، وی که متخصص و به اصطلاح ورزشی ها، کارشناس خبره ورزش های آبی محسوب می شود با توجه به تجربیاتش قطعا میتواند از جمله افرادی باشد که وضعیت کنونی رشته‌های شنا و واترپلو را در داخل و خارج کشور آسیب شناسی کرده و مواردی را مطرح نماید که به عنوان راهکار و چراغ راه این ورزشها قرار گرفته و به آنها عمل شود.
نورالدین طالبی در این گفتگو اعلام می دارد: ما در کشور بیش از هشتاد میلیون جمعیت داریم اما متاسفانه با این آمار جمعیتی، شناگران زیادی در حد تیم ملی نداشته و فقط حدود سی نفر هستند که شنا را در سطح حرفه ای و برای شکستن رکوردهای ملی و کسب مدال در مسابقات بین المللی انجام می دهند.
این چهره آشنای ورزش شنای کشور در بخشی دیگر از گفتگوی خود و در تشریح وضعیت پیشکسوتان ورزش شنا نیز اظهار می دارد : در کشورهای دیگر و البته برگرفته از دستور العمل های فدراسیون بین المللی شنا، یک شناگر از بیست و پنج سالگی میتواند به عنوان یک پیشکسوت تلقی شده و تا صد سالگی از حمایت‌های خاص مالی و امکاناتی برخوردار شود، که این امر در کشورمان اولا تا هشتاد سالگی وجود دارد و ثانیا هیچ گونه حمایت ارزنده ای از پیشکسوتان داخلی صورت نمی پذیرد. آنچه در اظهار نظر فوق مهم به نظر می‌آید سن آغاز دوره باز نشستگی ورزش شنا از بیست و پنج سالگی است، سنی که در اکثر رشته های ورزشی به عنوان نقطه عطفی مهم در اوج گرفتن فعالیت های یک ورزشکار ملی پوش تلقی شده و وی از انگیزه بالا و شرایط جسمانی مطلوب به گو نه ای برخوردار است که سالهای سال بعد هم میتواند خود را در اوج نگه داشته و به رقابت با سایر مدعیان رشته ورزشی خود ادامه دهد. این سن آغاز بازنشستگی، شرایط خیلی خاص و متفاوت فعالیت در رشته ورزشی شنا را نسبت به سایر رشته‌های ورزشی کاملا به همگان اعلام و مورد تاکید قرار میدهد و میتوان این گونه قابل بررسی باشد که وقتی یک شناگر در سن بیست و پنج سالگی به عنوان پیشکسوت تلقی شود پس سنین شانزده و یا هفده تا بیست سالگی اوج فعالیت او در زمینه ملی محسوب می شود و وی زمانی میتواند در سن شانزده سالگی به این اوج آمادگی برای کسب افتخار ملی برسد که قطعا از سن ده تا دوازده سالگی در تمریناتی حساب شده و با مربیانی کار بلد حضور یافته باشد و باز این نوجوان زمانی شایسته کار با یک مربی در سطح ملی خواهد بود که از سن هفت سالگی و یا کمتر اصولا آموزش مرحله ابتدایی شنای وی پایان یافته، توسط گروه استعدادیاب فدراسیون تحت نظر گرفته شده و سپس انتخاب شده باشد.
سنین فوق یعنی شش و یا هفت سالگی در کشور، سنینی هستند که نوجوانان به صورت تمام وقت در اختیار اداره آموزش و پرورش قرار دارند و فدراسیون شنا هیچ گونه دسترسی و امکاناتی برای فعالیت تخصصی نوجوانان در رشته ورزشی شنا ندارد و این گونه است که به اصطلاح مناسب ترین و اید ه ال ترین شرایط جسمانی برای فدراسیون شنا به عنوان اصلی ترین متولی این ورزش پایه در جهت ایجاد و تشکیل یک تیم ملی با حضور تعداد زیادی ملی پوش با اانگیزه و مستعد ،از دست رفته و این گونه ما شاهد آماری می‌شویم که در رابطه با تعداد افراد فعال و حرفه‌ای در رشته شنا در کشورمان توسط نورالدین طالبی عنوان می شود.
عدم اختصاص بودجه کافی و مناسب یرای برنامه ریزی‌های میان و بلند مدت به فدراسیون شنا، در اختیار نداشتن استخر به تعداد کافی برای فدراسیون شنا و هیات های تابعه به گونه‌ای که حتی خود فدراسیون هم برای در اختیار داشتن دو استحر آزادی و ۹ دی آن هم در مدت زمانی محدود، مجبور به پرداختن اجاره بهاست و همچنین نبودن هیچ گونه انگیزه برای فعالیت نوجوانان در رشته شنا در جهت تامین آینده آنها، نیز قطعا از سایر عواملی هستند که در جهت بررسی و آسیب شناسی وضعیت کنونی شنای کشور میتوان به آنها پرداخت که اکثر این موارد از سوی نورالدین طالبی و در گفتگوی مطبوعاتی به آنها اشاره شده است.
در یک جمع بندی کلی از مطالب مطروحه فوق حالا میتوان درک کرد که اگر در شرایط کنونی و با تمام مشکلات، باز هم ورزش واترپلوی ما موفق شده است به سکوی سوم قهرمانی آسیا دست پیدا کند و یا ملی پوشان شنای کشور با تلاش فراوان به رکورد هایی دست یافته اند که فقط چند صدم ثانیه با کسب رکورد های ورودی المپیک توکیو فاصله دارند، چه فعالیتها و تلاشها و پیگیری‌های شبانه روزی که از سوی ریاست فدراسیون شنا و سایر همکاران وی صورت نگرفته است. رییس فدراسیون و پیشکسوتی که سالهای سال کاپیتانی تیم ملی واترپلو را بر عهده داشته و به اصطلاح با گوشت و پوست و خون خود با مشکلات فعالیت در رشته های آبی در کشور آشناست. موضوعی که مورد تاکید نورالدین طالبی قرار داشته و وی در بخش انتهایی گفتگو رسانه ای خود تاکید می کند: محسن رضوانی برنامه های بسیاری را برای رشد و اعتلای ورزشهای آبی در کشور دارد اما بودجه لازم و کافی برای اجرای و عملیاتی کردن بسیاری از این برنامه‌های اساسی را در اختیار ندارد .
در پایان بایستی امید داشت که بحث آسیب شناسی وضعیت کنونی ورزش شنای کشور با بهره گیری از نظریات تمامی صاحب نظران و متخصصان البته در دوران پسا کرونایی شکل گرفته و نقش بسیار مهم و اساسی اداره آموزش و پرورش در زمینه تربیت نیروهای مستعد در ورزش های پایه مثل شنا جدی تلقی شود تا انشالله و بزودی شاهد رشد کمی و کیفی فعالان حرفه ای در این رشته پر مدال ورزشی باشیم.
انتهای پیام
