به گزارش روابط عمومی فدراسیون شنا، شیرجه و واترپلو، خبرگزاری ایسنا نوشت:
علی پیروزخواه اظهار کرد: خدا را شکر شرایط تمرینات و اردوی تیم ملی خوب است اما شاید باید همبستگی بین بازیکنان بیشتر شود. نباید فکری جز قهرمانی در سر داشته باشیم. از مسئولان هم انتظار داریم بیایند و از نزدیک تلاش شبانه روزی ما را ببینند. ما دیگر به حرفهای مربیان خود عادت کردهایم. دوست داریم حرف جدیدی بشنویم و از مسئولان هم توجه ببینیم. میدانم که فدراسیون شرایط سختی دارد. میگویند وقتی دیده شویم، شرایط بهتر میشود. باور کنید تیم ملی واترپلو الان نیاز به توجه دارد.
وی افزود: باید از نظر روحیه و انگیزه به تیم رسیدگی کنند. در حال حاضر همه بازیکنان اول دغدغه خودشان را دارند. پنج انگشت دست هر کدام یک کار میکند ولی باید مشت شوند تا دیوار را خراب کنند. به نظرم کادر فنی تیم ملی به کمک روانشاس نیاز دارد. باید همه فکر بازیکنان همسو شود. کار بسیار سخت است و سیروس طاهریان و وحید رضایی و علیرضا شهیدیپور تلاش زیادی میکنند. قطعا در این شرایط حضور روانشناس کمک خیلی بزرگی است.
سانتر تیم ملی واترپلوی ایران خاطرنشان کرد: متاسفانه دغدغههای زیادی ذهن بازیکنان تیم ملی را درگیر کرده است. هنوز تکلیف خدمت سربازی نیما خوشبخت معلوم نیست. من هم تقریبا شرایط مشابهی دارم. میثم جعفری هر روز از خانوادهاش میزند و به اردوی تمرینی میآید. خودم میبینم جعفری به عنون بزگتر ما هر روز چهار ساعت در راه است که از کرج به تهران بیاید و در اردو شرکت کند.
پیروز خواه خطاب به مسئولان وزارت ورزش گفت: سوالی مدتهاست که ذهن مرا درگیر کرده است. تا جایی که میدانم، یکسری حکمها و مدالها برای همه ورزشها است. قهرمانی کاپ آسیا و قهرمانی آسیا در همه ورزشهای تیمی یک شکل برگزاری دارد. نمیدانم چرا وقتی واترپلو قهرمان کاپ آسیا میشود، مدالش را نادیده میگیرند اما برای قهرمانی والیبال و بسکتبال در همین کاپ آسیا پیام تبریک میفرستند. با قهرمانیهای ما هم همان پرچم ایران بالا میرود و همان سرود خوانده میشود اما چرا برخورد مسئولان اینقدر متفاوت است؟ من خودم طلای کاپ آسیا و نقره بازیهای ساحلی آسیا را گرفتم اما هیچ کس حتی خسته نباشید هم نگفت. ورزشکار دوست دارد که دیده شود. وقتی قهرمانی میآورد مسئولان زحماتش را ببینند، نه اینکه همیشه نادیده گرفته شود.
وی درباره میزبانی ایران در پنجمین دوره مسابقات توسعه جهانی وترپلو گفت: این میزبانی موجب میشود که بعد از سالیان سال واترپلو دوباره در سطح جامعه دیده شود. وقتی دیده میشود، انگیزه ورزشکاران نیز بالا می رود. من خودم میتوانستم در سه دوره قبل بازیهای آسیایی شرکت کنم. اما مسئولان روی اسم واترپلو خط کشیدند. با این شرایط انگیزه ورزشکار نسبت به تیم ملی کم میشود. وقتی بازیهای تیم ملی را کسی نمیبیند، دیگر چه انگیزهای برای کار باقی میماند. با همه اینها می دانیم که میزبانی ایران در مسابقات توسعه جهانی واترپلو آبروی کشور ماست. اگر هم به مسئولان انتقاد داریم باید بهترین تلاش خود را انجام دهیم تا آبروی کشور حفظ شود.
ملی پوش ایران با اشاره به لزوم موفقیت تیم ملی در رقابتهای توسعه جهانی واترپلو گفت: این مسابقات موجب میشود که تیم ملی ایران بتواند خودش را بین مردم معرفی کند و پرچم ایران در بین ۱۲ تیم جهان بالا برود. اگر تیم ملی ایران نتیجه بگیرد که انشاءالله میگیرد، وجهه زیبایی در بین مردم پیدا میکند. حدود ۲۵۰ ورزشکار از چهار قاره به ایران می آیند. ما تاکنون در این مسابقات اول نشدیم اما باید بجنگیم تا مدال خوشرنگتری بگیریم.
پیروز خواه در پایان گفت: میدانم فدراسیون با امکاناتی که داشته و دارد بیشترین تلاش را کرده اما این برای من ورزشکار مناسب نیست. شاید غلط است که من نوعی خودم را با سایر ورزشکاران مقایسه میکنم. انتظار دارم که مسئولان فدراسیون بروند و وزارت خانه را توجیه کنند که ما هر مدالی که میگیریم بی ارزش تلقی نشود. از مردم هم التماس دعا داریم. انشاءالله ما را دعا کنند. من حدود ۱۳ سال است که سرباز ایران هستم و خودم را مسئول می دانم که با تمام توان برای قهرمانی بجنگم. در آخر هم روز پدر را تبریک می گویم و از پدر و مادرم تشکر می کنم.
انتهای پیام