علی رفیعانی/
به گزارش روابط عمومی فدراسیون شنا، شیرجه و واترپلو؛ “گری هانت” شیرجه رو انگلیسی روز یکشنبه (۱۱ بهمن ۱۳۹۴) به عنوان بهترین ورزشکار مرد سال ۲۰۱۵ فراشیرجه معرفی شد. او پس از پشت سر گذاشتن یک فصل پرفروغ در رقابت های قهرمانی جهان کازان هم گردن آویز طلا را به خانه برد تا شکی برای بهترین بودنش باقی نماند. این شناگر ۳۱ ساله در مصاحبه ای اختصاصی با فینا (فدراسیون جهانی ورزش های آبی) از این جایزه و اهداف کوتاه و بلندمدتش سخن گفت:
*از اینکه این جایزه را گرفتی چه حسی داری؟
حس فوق العاده ای دارم. در فصل استراحت جایزه اینچنینی به شما روحیه ای برای ادامه می دهد.
*بهترین خاطره ای که از مسابقات قهرمانی جهان کازان داری چیست؟
من مدت ها منتظر مسابقات کازان بودم. در رقابت های جهانی ۲۰۱۳ بارسلونا (جایی که هانت مدال نقره گرفت)تا آخرین لحظه همه چیز بسیار نزدیک پیگیری شد، دو سال از آن روز گذشت و وقتی از کسب نشان طلا مطمئن شدم بدون شک بهترین لحظه یود. واقعا نگزان بودم اتفاقی مثل بارسلونا در کازان هم تکرار شوم (جایی که ضعف در آخرین پرش مدال طلا را به ارولاندو دوک رساند). وقتی فهمیدم مدال طلای برای من است خیالم آسوده شد.
*پرش از سکوی ۲۷متر برای بسیاری از ما ترسناک است، چه چیزی تو را متفاوت می کند؟
وقتی ویدئوهای من را می بینید ممکن است فکر گنید که نمی ترسم، اما مطمئن باشید واقعا ترسیده ام. فقط سعی می کنم آن افکار را پشت سر بگذارم و طوری رفتار کنم که انگار مسأله مهمی نیست تا خودم را قانع کنم که از آنچه انجام می دهم آگاهم. در درون من قطعا نگرانی موج می زند. من ریسکی را که همه ما شیرجه روها از آن ارتفاع قبول می‌کنیم می دانم، اما فکر می کنم اعتماد به نفس بخش تأثیرگذاری از ورزش است. اگر معتمد به نفس رفتار کنید، همه چیز بدون مشکل اتفاق می افتد.
*تا بحال اتفاق ناگواری برایت افتاده است یا آسیبی دیده ای؟
بله، من به عنوان کسی شناخته شده ام که محدودیت ها را کنار می زند. یکبار در سال ۲۰۱۰ محدودیت ها را مقداری بیش از توان بدنی ام کنار زدم، در آن سال با سینه به داخل آب فرود آمدم و درست است که بیهوش نشدم اما فراموشی لحظه ای گرفتم و نمیدانستم کجام یا چه میکنم. مجبور شدند من را به بیمارستان منتقل کنند. این اتفاق باعث نشد من ورزش را کنار بگذارم اما خب حداقل آن شیرجه را دوباره تکرار نکردم. این موصوع باعث شد سرعقل بیایم و بفهمم باید قدم به قدم پیش بروم و در انجام کاری تعجیل نکنم و به ریسکی که می پذیریم احترام زیادی بگذارم.
*توصیه ات به ورزشکاران جوانی که میخواهند این رشته را دنبال کنند چیست؟
اگر بچه ای عشق شیرجه در دلش نهفته است، من پیشنهاد میکنم که ادامه دهد و هرچیزی را مقداری امتحان کند. فقط شیرجه هایی که مربی می گوید را نزند و سعی کند خوش بگذراند. من در این پنج سال گذشته و حتی وقتی تمریناتم را کنار گذاشتم چیزهای زیادی یاد گرفتم. سعی کردم شیرجه هایی به خودم یاد دهم که مربیان آموزش نداده بودند. پس فقط می گویم: “خوش بگذران، بازیگوش باش و همه چیز را امتحان کن.”
*حد نهایی سختی و پیچیدگی های فراشیرجه چیست؟
فکر میکنم رشته فراشیرجه حدی ندارد. شما در سکوی ۱۰ متر استخر هم میبینید که شیرجه روها روز به روز سخت تر و پیچیده تر حرکت می زنند، اما در ۲۷ متر ما فضای بیشتری برای انجام فنون در اختیار داریم.تکنیک های تمرینی و سطح مربیان همواره درحال ترقی است تا شیرجه روها سخت تر و بهتر کار کنند. در نتیجه احساس من این است محدودیتی در این رشته وجود ندارد.
*این ورزش تا چه حد می تواند در سطح جهانی فراگیر شود؟
فکر میکنم رشته ما شانس درگیر کردن بسیاری از مردم را دارد. مردمان زیادی هستند که با این رشته ارتباط دارند و می توانند از روی یک صخره هم به آب دریا بپرند. همه آن حس عدم تمایل برای انجام کاری را می شناسند – حتی در استعاره – آن ذره ای از ایمان و پریدن به جایی که نمی‌دانید چه چیزی در انتظار شماست درس های زیادی برای آموختن دارد.
*آیا المپیک رویای توست؟
بله، المپیک رویای همه ورزشکاران است. البته من وقتی از سکوی ۱۰متر فاصله گرفتم رویای المپیک را از دست دادم. اما مطمئن هستم هرچند به کندی رویای من دوباره درحال تبدیل شدن به واقعیت است. فقط زمان وقوع این اتفاق سوال است. معتقدم فراشیرجه در المپیک خواهد بود. چه در زمانی که من قادر به شیرجه زدن باشم چه پس از آن. زمان همه چیز را روشن می کند.
*پیامت برای مسابقات جهانی بوداپست ۲۰۱۷؟
مشتاقانه به آن نگاه میکنم. البته امیدوارم سطح دید ما از امروز بیشتر باشد (با خنده) *در روز مصاحبه هوای بوداپست به شدت مهی بود و سطح دید کم شده بود). در رابطه با بوداپست چیزهای فوق العاده زیادی شنیده ام. مجارها عاشق ورزش هستند. قهرمان های زیادی اینجا زندگی می کنند و مطمئنم تماشاچیان زیادی برای دیدن ما به این مسابقات می آیند.
انتهای پیام
