ایمان مهدوی/
به گزارش روابط عمومی فدراسیون شنا، شیرجه و واترپلو؛ خشایار حضرتی در گفت و گو با خبرنگار خبرگزاری صدا و سیما افزود: شناگران کشورمان با مشکلات عدیده‌ای روبه رو هستند و باید سعی کنیم تا هرچه سریعتر این موانع را برای رشد و توسعه این رشته ورزشی از پیش رو بر داریم و اولین قدم برای پیشرفت این رشته ورزشی این است که استخرهای استاندارد احداث کنیم، زیرا استخرهایی که هم اکنون در کشور ما وجود از نظر طول و عرض با هیچکدام از استانداردهای موجود جهان همخوانی ندارد. تنها استخر استاندارد ایران با ۷۵ میلیون جمعیت، استخر مجموعه ورزشی آزادی است که البته سکوهای این استخر نیز در حال حاضر با استانداردهای دنیا تطبیق نمی‌کند چراکه سال‌های زیادی از ساخت آن گذشته است. این در حالیست که شهر کازان روسیه که این اواخر در آن مسابقات شنای قهرمانی بزرگسالان جهان در آن برگزار شد با جمعیت یک میلیون و دویست هزار نفری دارای ۹ استخر استاندارد است که قابلیت برگزاری مسابقاتی در سطح المپیک را دارا هستند.
وی گفت: مسئولان و متولیان ورزش کشور باید نظارت خاصی بر روی بودجه‌هایی که صرف ساخت یک استخر می‌شود داشته باشند زیرا استخرهایی که ساخته می‌شود به هیچ وجه استاندارد نیست و اگر قرار است که بودجه‌ای صرف احداث یک استخر شود حداقل با یک نظارت دقیق تر سعی در ساخت یک استخر استاندارد داشته باشند.
وی افزود: آریا نسیمی شاد ملی‌پوش شنای کشورمان در یک استخر ۳۳ متری تمرین می‌کرد و در مسابقات جهانی کازان روسیه حضور پیدا کرد، به طور حتم از شناگری که با این شرایط تمرین می‌کند نمی‌توان انتظار داشت که در برابر سایر رقبای جهانی رکورد زنی کند زیرا تمرین شنا در استخری که ۳۳متر طول دارد و قرار است شناگر ایران در مسابقات جهانی در یک استخر ۵۰ یا ۱۰۰متری مسابقه دهد موجب می‌شود تا ریتم زمانی شناگر دچار اختلال شود.
مربی تیم ملی شنا ایران گفت: شناگران ایران برای اینکه در هفته بتوانند حداقل یک جلسه آن هم به مدت یک ساعت و نیم تمرین کنند باید بلیت بخرند اما سایر شناگران جهان در بدترین حالت در طول یک هفته ۵ تا ۶ جلسه تمرینی دارند.
وی گفت: شناگرانی که در رده‌های سنی پایه قرار دارند انگیزه رقابتی بیشتری نسبت به شناگران رده‌های سنی جوانان و بزرگسالان دارند زیرا آنها هنوز با شرایط زندگی روبه‌رو نشده‌اند و دغدغه زیادی در این رابطه ندارند اما به محض اینکه همین شناگران رده‌های پایه نیز به تیم ملی جوانان و بزرگسالان راه پیدا می‌کنند انگیزه خود را از دست می‌دهند چون از لحاظ مادی و معنوی تامین نمی‌شوند و در نهایت با تلاش‌های فراوان ما تا سنین ۲۵ یا ۲۶ سالگی در تیم ملی می‌مانند و پس از آن به سراغ تامین ملزومات زندگی خود خواهند رفت.
وی افزود:به اعتقاد من برخی مسئولان نسبت به شناگران کم لطفی می‌کنند و بیشتر این مسائل هم از کمبود منابع مالی نشات می‌گیرد. پیرو همین موضوع نیز ما نمی‌توانیم برای آنها اردوهای بلند مدت برون مرزی و حضور در مسابقات بزرگ را فراهم کنیم اما در همین مسابقات شنای قهرمانی جهان کازان روسیه شناگران سی و یکی، دو ساله برای حضور در مسابقات آتی المپیک انگیزه رقابت دارند.
حضرتی گفت:در اغلب کشورها ورزش های پایه مثل شنا از بودجه‌های دولتی، منابع مالی خود را تامین می‌کنند و سایر رشته‌های ورزشی بودجه‌های مورد نیاز خود را از بنگاه‌های خصوصی در یافت می‌نمایند اما در ایران ورزش‌هایی که به راحتی حامیان مالی را به خود جذب می‌کنند نیز از بودجه دولتی تغذیه بهره می‌برند.
وی افزود: متاسفانه به دلیل عدم پخش تلویزیونی، حامیان مالی به سراغ ورزشی مثل شنا نمی‌آیند در عوض آنها از فوتبال، والیبال و بسکتبال حمایت می‌کنند.
وی گفت: متاسفانه از سوی متولیان ورزش کشور هم توجهی به ورزش شنا صورت نمی‌گیرد و فدراسیون شنا، شیرجه و واترپلو باید با یک بودجه اندک، سه رشته ورزشی را تحت پوشش خود قرار دهد و در این میان بازهم جای امیدواری است که حداقل حامیان مالی به واترپلو کمک می‌کنند و علت حمایت آنان این است که واترپلو جزو رشته‌های توپی است و در کشور ما نیز برای ورزشهای توپی اهمیت بیشتری قائل می‌شوند.
مربی تیم ملی شنای کشورمان گفت: خواهشم از مسئولان این است که اگر به هر دلیلی نمی‌توانید از شناگران کشورمان حمایت مالی آنچنانی داشته باشید در عوض تدابیری بیاندیشید تا شناگران کشورمان بتوانند با پرداخت هزینه‌های اندک،طی هفته ساعت‌های بیشتری به تمرین شنا بپردازند.
وی افزود:اگر قرار است که متولیان ورزش کشور نگاه قهرمانی به ورزش شنا داشته باشند ابتدا باید زیرساخت‌های این رشته ورزشی را درست کنند زیرا فردی که یک استخر را اجاره می‌کند مجبور می‌شود برای تامین هزینه‌ها، سنگینی بار مالی را بر روی دوش خانواده‌هایی وارد آورد که علاقمند هستند تا فرزندانشان ورزش شنا را دنبال کند و اگر هم هزینه‌ها برای خانواده‌ها گزاف باشد آنها از ورود فرزندان خود به این رشته ورزشی جلوگیری می‌کنند. به همین خاطر است که ما در طول یکسال فقط ۱۵۰۰ شناگر را در سراسر ایران مشاهده می‌کنیم که آنها نیز در سنین بزرگسالی کم کم از فعالیت در این رشته دست می‌کشند و در نهایت می‌بینیم که ۵ یا ۶ شناگر حرفه‌ای در این رشته فعال هستند تازه این در صورتی‌است که از این تعداد محدود شناگر ما بتوانیم استعدادهای قهرمانی را کشف کنیم.
انتهای پیام
