ﻧﺒﺮد ﺗﻦ ﺑﻪ ﺗﻦ ﺑﺎ آب ﯾﻌﻨﯽ ﺷﻨﺎ. اﯾﻦ ھﺎرﻣﻮﻧﯽ زﯾﺒﺎی ورزش و ھﻨﺮ ﺑﯿﺶ از ﯾﮑﺼﺪ ﻣﺪال در اﻟﻤﭙﯿﮏ دارد. اﮔﺮ ﭼﻪ ﮐﺸﻮرھﺎی ﻣﺪﻋﯽ ﺗﻘﺮﯾﺒﺎ در ﺗﻤﺎم رﺷﺘﻪ ھﺎی ورزﺷﯽ ﺣﻀﻮری ﻗﺪرﺗﻤﻨﺪ دارﻧﺪ اﻣﺎ ﻣﯽﺗﻮان ادﻋﺎ ﮐﺮد ﮐﻪ ﻣﺪالھﺎی درﺧﺸﺎن ﺷﻨﺎﮔﺮان ﻧﻘﺶ ﺗﻌﯿﯿﻦ ﮐﻨﻨﺪهای در ﻗﮫﺮﻣﺎﻧﯽ ﯾﮏ ﮐﺸﻮر در اﻟﻤﭙﯿﮏ اﯾﻔﺎ ﻣﯽﮐﻨﺪ. از اﯾﻦ رو ﮐﺸﻮرھﺎی ﺗﻮﺳﻌﻪ ﯾﺎﻓﺘﻪ ﺟﮫﺎن ﺑﺮﻧﺎﻣﻪ وﯾﮋهای ﺑﺮای ﻣﺪال آوری در ﺣﻮزه ﺷﻨﺎ دارﻧﺪ. اﻣﺎ ﺑﻪ دﻻﯾﻞ ﻣﺨﺘﻠﻒ اﯾﺮان از ﻏﺎﻓﻠﻪ ﻣﻮﻓﻘﯿﺖ و ﻣﺪال آوری در اﯾﻦ رﺷﺘﻪ ورزﺷﯽ ﻣﺎدر دور ﻣﺎﻧﺪه اﺳﺖ. ﻣﻮﻓﻘﯿﺖ در ﺷﻨﺎ ﻣﺴﺘﻠﺰم ﺻﺮف زﻣﺎن و ھﺰﯾﻨﻪ زﯾﺎدی اﺳﺖ و ﮐﺎﻣﻼ ﺑﻪ ﺑﺮﻧﺎﻣﻪ رﯾﺰی ﻋﻠﻤﯽ و اﺻﻮﻟﯽ ﻧﯿﺎز دارد. اﻣﺎ ﺗﻐﯿﯿﺮ و ﺗﺤﻮﻻت ﭘﯽ در ﭘﯽ ﻣﺪﯾﺮﯾﺘﯽ و ھﻤﭽﻨﯿﻦ ﻓﻘﺪان ﺑﺮﻧﺎﻣﻪھﺎی راھﺒﺮدی ﻣﺸﺨﺺ در ﻣﺪﯾﺮﯾﺖ اﯾﻦ رﺷﺘﻪ ورزﺷﯽ اﺟﺎزه ﻧﺪاده ﺗﺎ ﺷﻨﺎﮔﺮان اﯾﺮان در ﻣﯿﺎدﯾﻦ ﺟهانی ﻣﻮﻓﻖ ﺑﺎﺷﻨﺪ. ﺑﺎ اﯾﻦ وﺟﻮد ﺟﻮاﻧﺎن ﻣﺴﺘﻌﺪ اﯾﺮاﻧﯽ در ﮔﻮﺷﻪ و ﮐﻨﺎر ﮐﺸﻮر ﺗﻼش ﺑﺴﯿﺎر زﯾﺎدی ﻣﯽﮐﻨﻨﺪ ﺗﺎ ﺑﻪ ﺗﺪرﯾﺞ ﭘﻠﻪھﺎی ﺗﺮﻗﯽ را ﻃﯽ ﮐﺮده و ﻣﻮﻓﻖ ﺷﻮﻧﺪ. اﻓﺸﯿﻦ ﻋﺴﮕﺮی رﮐﻮددار ۵۰ ﻣﺘﺮ ﭘﺮواﻧﻪ و آرﺷﺎم ﻣﯿﺮزاﯾﯽ رﮐﻮرددار ١۰۰ ﻣﺘﺮ آزاد دو ﺗﻦ از ﻣﻠﯽﭘﻮﺷﺎن اﯾﺮان ھﺴﺘﻨﺪ ﮐﻪ در ﻣﯿﺎن ﻣﻮجھﺎی ﻧﺎآرام ﺷﻨﺎی ﺳﺎلھﺎی ﮔﺬﺷﺘﻪ اﻣﯿﺪ زﯾﺎدی ﺑﻪ ﮐﺴﺐ ﺳﮫﻤﯿﻪ اﻟﻤﭙﯿﮏ رﯾﻮدوژاﻧﯿﺮو و ﺑﮫﺒﻮد رﮐﻮرد ﻣﻠﯽ دارﻧﺪ. ﺑﺮای ﺑﺮرﺳﯽ وﺿﻌﯿﺖ ﺷﻨﺎ و واﮐﺎوی دﯾﺪﮔﺎه رﮐﻮردداران ﺷﻨﺎی اﯾﺮان، ﺑﻪ ﮔﻔﺖ و ﮔﻮ ﺑﺎ آنھﺎ ﻧﺸﺴﺖ. *ﺑﻪ ﻋﻨﻮان ﯾﮏ ﻗﮫﺮﻣﺎن ﺷﻨﺎ از ﺷﺮاﯾﻂ زﻧﺪﮔﯽ ﺣﺮﻓﻪ ای ﺧﻮد راﺿﯽ ھﺴﺘﯿﺪ؟ ﻋﺴﮕﺮی: ﻧﻪ ﮐﺎﻣﻼ وﻟﯽ ﺧﺐ، ﺷﺮاﯾﻄﻢ ﺑﮫﺘﺮ از ﻗﺒﻞ ﺷﺪه اﺳﺖ. ﻣﻦ داﻧﺸﺠﻮی داﻧﺸﮕﺎه آزاد ﺳﺎوه ھﺴﺘﻢ و در رﺷﺘﻪ ﻣﮫﻨﺪﺳﯽ ﺑﺮق ﻗﺪرت درس ﻣﯽ ﺧﻮاﻧﻢ. ﻣﺤﻞ ﺳﮑﻮﻧﺘﻢ ﺷﮫﺮﯾﺎر اﺳﺖ و ﻣﻌﻤﻮﻻ در ﮐﺮج ﺗﻤﺮﯾﻦ ﻣﯽ ﮐﻨﻢ. زﻣﺎﻧﯽ ھﻢ ﮐﻪ ﺗﯿﻢ ﻣﻠﯽ اردو داﺷﺘﻪ ﺑﺎﺷﺪ در ﺗﮫﺮان ﮐﺎر را دﻧﺒﺎل ﻣﯽ ﮐﻨﻢ. ﺷﺮاﯾﻂ درس ﺧﻮاﻧﺪن ﻣﻦ ﺧﯿﻠﯽ ﺳﺨﺖ اﺳﺖ. اﺳﺎﺗﯿﺪ داﻧﺸﮕﺎھﻢ اﺻﻼ ﺷﻨﺎﺧﺘﯽ ﻧﺴﺒﺖ ﺑﻪ ﺷﺮاﯾﻂ ﺗﻤﺮﯾﻨﯽ ام ﻧﺪارﻧﺪ. ﻧﻤﯽ داﻧﻨﺪ ﮐﻪ ﻣﺠﺒﻮر ھﺴﺘﻢ در اردوھﺎ ﺑﻪ ﺳﺮ ﺑﺒﺮم. ﺑﻪ ﺧﺎﻃﺮ ھﻤﯿﻦ از ﻧﻈﺮ درﺳﯽ ﻋﻘﺐ ﻣﺎﻧﺪه ام. ﺑﻪ دﻟﯿﻞ ﺣﻀﻮر در ﮐﻼس ھﺎی درس ھﻢ ﻣﻌﻤﻮﻻ از ﺗﻤﺮﯾﻦ ھﺎی ﺗﯿﻢ ﻣﻠﯽ ﺟﺎ ﻣﯽ ﻣﺎﻧﻢ. ﺑﺎ اﯾﻦ ﺣﺎل از ﻧﺘﺎﯾﺠﯽ ﮐﻪ در ﺳﺎل ھﺎی اﺧﯿﺮ ﮔﺮﻓﺘﻪام راﺿﯽ ھﺴﺘﻢ. ﺑﺰرﮔﺘﺮﯾﻦ دﻏﺪﻏﻪ ﺣﺎل ﺣﺎﺿﺮ ﻣﻦ ﺑﺮای آﯾﻨﺪه اﺳﺖ. ﺑﺎﯾﺪ ﺑﺒﯿﻨﻢ در ﺳﻦ ٢٣ ﺳﺎﻟﮕﯽ درآﻣﺪ ﺳﺎﻟﯿﺎﻧﻪ ام ﭼﻘﺪر اﺳﺖ. ﺗﺎ ﭼﻪ زﻣﺎﻧﯽ ﻣﯽ ﺗﻮاﻧﻢ در ﻟﯿﮓ ﺑﺮﺗﺮ ﺷﻨﺎ ﮐﻨﻢ و از دﻧﯿﺎی ورزش درآﻣﺪ داﺷﺘﻪ ﺑﺎﺷﻢ. ﺣﺪود ھﺸﺖ ﺳﺎل اﺳﺖ ﮐﻪ ﺑﻪ ﺻﻮرت ﺣﺮﻓﻪ ای ﺷﻨﺎ را دﻧﺒﺎل ﻣﯽ ﮐﻨﻢ. ﯾﺎدم ﻣﯽ آﯾﺪ در اﺑﺘﺪا ﻋﺎﺷﻖ رﺷﺘﻪ ھﺎﯾﯽ ﻧﻈﯿﺮ ﻓﻮﺗﺒﺎل و ورزش ھﺎی رزﻣﯽ ﺑﻮدم. اﻣﺎ ﺑﻪ ﺗﻮﺻﯿﻪ ﭘﺪرم ﺑﻪ ﺷﻨﺎ ﭘﺮداﺧﺘﻢ و ﺧﯿﻠﯽ زود در اﯾﻦ رﺷﺘﻪ ﭘﯿﺸﺮﻓﺖ ﮐﺮدم و ﺑﻪ آن ﻋﻼﻗﻪ ﻣﻨﺪ ﺷﺪم. ﻧﺴﺒﺖ ﺑﻪ ﺳﺎﯾﺮ ﻣﻠﯽ ﭘﻮﺷﺎن دﯾﺮﺗﺮ ﺗﻤﺮﯾﻨﺎت ﺧﻮد را ﺷﺮوع ﮐﺮدم وﻟﯽ ﺑﻪ ﻣﺮور ھﺮ ﺳﺎل ﭘﯿﺸﺮﻓﺖ ﮐﺮدم و ﺑﻪ ﻋﺮﺻﻪ ﻗﮫﺮﻣﺎﻧﯽ وارد ﺷﺪم. ﺧﺪارا ﺷﮑﺮ در ﺳﺎل ھﺎی اﺧﯿﺮ ھﻤﻮاره ﺑﮫﺘﺮ ﺷﺪه ام. ﺷﻨﺎ ﯾﮏ ورزش رﻗﺎﺑﺘﯽ اﺳﺖ. وﻗﺘﯽ ﻣﺴﺎﺑﻘﻪ ﻣﯽ دھﯽ ﻧﻔﺮ ﮐﻨﺎری را ﻣﯽ ﺑﯿﻨﯽ. رﻗﺎﺑﺖ ﺧﯿﻠﯽ ﺧﺎﺻﯽ وﺟﻮد دارد ﮐﻪ ﻣﻦ آن را ﺧﯿﻠﯽ دوﺳﺖ دارم. واﻗﻌﺎ دوﺳﺖ دارم ھﻤﯿﺸﻪ در رﻗﺎﺑﺖ ﺑﺎﺷﻢ. اﯾﻦ ﻣﻮﺿﻮع ﺑﻪ ﻣﻦ ﻗﺪرت زﯾﺎدی ﻣﯽ دھﺪ. ﺷﻨﺎﮔﺮان ﺗﯿﻢ ﻣﻠﯽ ﻣﯿﺮزاﯾﯽ: ﻣﻦ ﻣﺘﻮﻟﺪ ١٣٧۴ ھﺴﺘﻢ. ھﺸﺖ ﺳﺎل اﺳﺖ ﮐﻪ ورزش ﺣﺮﻓﻪ ای ﺷﻨﺎ را دﻧﺒﺎل ﻣﯽ ﮐﻨﻢ. ﻓﻌﻼ درﮔﯿﺮ ﺗﺤﺼﯿﻞ در ﻣﻘﻄﻊ ﺳﻮم ﻣﺘﻮﺳﻄﻪ ھﺴﺘﻢ. ﺑﺎﯾﺪ ھﻢ درس ﺑﺨﻮاﻧﻢ و ھﻢ ورزش ﮐﻨﻢ. ﺑﺮای آﯾﻨﺪه ﻣﻦ اداﻣﻪ ﺗﺤﺼﯿﻞ ﺧﯿﻠﯽ ﻣهم اﺳﺖ. ﺑﻌﺪ از ﺗﻌﻄﯿﻼت ﺳﺎل ﻧﻮ دﯾﮕﺮ ﺑﻪ ﻣﺪرﺳﻪ ﻧﺮﻓﺘﻢ. رﺿﻮاﻧﯽ(ﺳﺮﭘﺮﺳﺖ ﻓﺪراﺳﯿﻮن) اﯾﻦ اﻣﮑﺎن را ﻓﺮآھﻢ آورد ﮐﻪ ﻣﻌﻠﻢ در ﮐﻨﺎر اردوھﺎ ﺑﻪ ﻣﺎ آﻣﻮزش دھﺪ. واﻗﻌﺎ از او ﻣﻤﻨﻮن ھﺴﺘﯿﻢ ﮐﻪ ﺑﺮای ﻧﺨﺴﺘﯿﻦ ﺑﺎر در ﺗﺎرﯾﺦ اردوھﺎی ﺗﯿﻢ ﻣﻠﯽ اﯾﻦ ﮐﺎر اﻧﺠﺎم ﺷﺪ و ﻗﺪری ﺧﯿﺎل ﻣﺎ آﺳﻮده ﺷﺪ. ﺑﺎﯾﺪ اﯾﻦ ﻣﻮﺿﻮع ﺟﺎ ﺑﯿﻔﺘﺪ و ﻧﻪ ﻓﻘﻂ ﺑﺮای دو ﻣﺎه ﺑﻠﮑﻪ ﺑﺮای ٩ ﻣﺎه ﺗﺤﺼﯿﻠﯽ ﻣﻌﻠﻢ ﮐﻨﺎر اردوھﺎ ﺑﻪ ﺷﻨﺎﮔﺮان آﻣﻮزش دھﺪ. ﺑﺪﯾﻦ ﺷﮑﻞ ﺧﯿﻠﯽ ﺑﻪ ﺷﻨﺎﮔﺮان ﮐﻤﮏ ﻣﯽ ﺷﻮد ﮐﻪ ﺑﺎ ﺗﻤﺮﮐﺰ و آﻣﺎدﮔﯽ ﺑﯿﺸﺘﺮ ﺗﻤﺮﯾﻨﺎت ﺧﻮد را دﻧﺒﺎل ﮐﻨﻨﺪ. ﻣﻦ ﺑﺮای آﻣﻮزش ﺷﻨﺎ ﺑﻪ اﺳﺘﺨﺮ رﻓﺘﻢ و ﺑﻌﺪ در دوران ﻣﺪرﺳﻪ ھﻔﺘﻪ ای ﯾﮑﯽ دو ﺟﻠﺴﻪ ﺗﻤﺮﯾﻦ ﻣﯽ ﮐﺮدم. ﺑﻪ ﺗﺪرﯾﺞ ﺑﻪ اﯾﻦ ورزش ﻋﻼﻗﻪ ﻣﻨﺪ ﺷﺪم. ھﻤﯿﻦ ﮐﻪ در ﻣﺪرﺳﻪ ﻣﯽ ﮔﻔﺘﻨﺪ آرﺷﺎم در ﺗﯿﻢ ﺷﻨﺎﺳﺖ اﻧﮕﯿﺰه زﯾﺎدی ﺑﻪ ﻣﻦ ﻣﯽ داد. ﺑﻪ ﺗﺪرﯾﺞ در ﻣﺴﺎﺑﻘﺎت ﻣﺨﺘﻠﻒ ﻣﻨﻄﻘﻪ ای، اﺳﺘﺎﻧﯽ و ﮐﺸﻮری ﺷﺮﮐﺖ ﮐﺮدم و ﻣﻘﺎم آوردم. اﻟﺒﺘﻪ ﯾﮏ دوره ﺧﯿﻠﯽ ﮐﻮﺗﺎه واﻟﯿﺒﺎل ھﻢ ﺑﺎزی ﻣﯽ ﮐﺮدم اﻣﺎ ﺑﻌﺪ ﺗﻨﮫﺎ ﺑﻪ ﺷﻨﺎ ﭘﺮداﺧﺘﻢ. *در ﻃﻮل ﺳﺎل ھﺎی ﮔﺬﺷﺘﻪ ﻧﻘﻄﻪ اوج ﺷﻤﺎ در ورزش ﺣﺮﻓﻪ ای ﮐﺠﺎ ﺑﻮد؟ ﻋﺴﮕﺮی: ﺑﯿﻦ ١۵ ﺗﺎ ١٧ ﺳﺎﻟﮕﯽ ﭘﯿﺸﺮﻓﺖ ﺧﻮﺑﯽ داﺷﺘﻢ. اﻟﺒﺘﻪ اوﻟﯿﻦ ﺳﺎﻟﯽ ﮐﻪ در ﻣﺴﺎﺑﻘﺎت رده ھﺎی ﺳﻨﯽ ﺷﺮﮐﺖ ﮐﺮدم ﻧﺘﺎﯾﺞ ﺧﻮﺑﯽﻧﮕﺮﻓﺘﻢ. وﻟﯽ از ﺳﺎل ﺑﻌﺪ ﭘﯿﺸﺮﻓﺖ زﯾﺎدی ﮐﺮدم. اﻣﺎ ھﻨﻮز ﺧﯿﻠﯽ ﻣﻄﺮحﻧﺒﻮدم. ﺳﺎل ﺑﻌﺪ در رده ﺳﻨﯽ ﻋﻤﻮم ﮐﻪ ﺷﻨﺎﮔﺮان ﺧﯿﻠﯽ آﻣﺎده ای در اﻟﻤﭙﯿﺎداﯾﺮاﻧﯿﺎن ﺷﯿﺮاز ﺷﺮﮐﺖ ﮐﺮده ﺑﻮدﻧﺪ ﺑﻪﻣﻘﺎم ﻧﺨﺴﺖ دﺳﺖ ﭘﯿﺪا ﮐﺮدم. ﺷﺎﯾﺪ در آن ﻣﻘﻄﻊ زﻣﺎﻧﯽ ﺑﺴﯿﺎری ﺗﻌﺠﺐ ﮐﺮدﻧﺪ ﺷﻨﺎﮔﺮی ﮐﻪ ﺷﻨﺎﺧﺘﻪ ﺷﺪهﻧﯿﺴﺖ ﺑﺎ ﺳﻦ ﺧﯿﻠﯽ ﭘﺎﯾﯿﻦ اول ﺷﻮد.ﺑﻌﺪ از آن ﺑﻪ اردوھﺎی ﺗﯿﻢ ﻣﻠﯽ دﻋﻮتﺷﺪم. ﺑﻌﺪ از اﻟﻤﭙﯿﮏ ﭼﯿﻦ ﻣﺴﺌﻮﻻن ﻓﺪراﺳﯿﻮن ﺗﻐﯿﯿﺮ ﮐﺮدﻧﺪ ﺑﻌﺪ از آن ھﻢ درزﻣﺎن رﯾﺎﺳﺖ آﯾﺖ اﻟﻠﮫﯽ در ﮐﺮج ﺗﻤﺮﯾﻦﻣﯽ ﮐﺮدم. ﻣﯿﺮزاﯾﯽ: ﺗﺎ ﻗﺒﻞ از ﺳﻦ ١۴ ﺳﺎﻟﮕﯽدر ﮐﺮج ﺑﺎ ﻣﺮﺑﯿﺎن ﻣﺨﺘﻠﻒ ﺗﻤﺮﯾﻦ می ﮐﺮدم وﻟﯽ ﺑﺮﻧﺎﻣﻪ ﻣﻨﻈﻤﯽ ﮐﻪ در ﻣﺴﯿﺮﻗهﺮﻣﺎﻧﯽ ﺑﺎﺷﺪ وﺟﻮد ﻧﺪاﺷﺖ. ﻣﺎ ﺗﻤﺮﯾﻦ ﻣﯽ ﮐﺮدﯾﻢ وﻟﯽ ﺗﻘﺮﯾﺒﺎ ﺗﻤﺮﯾﻦ ھﺎاﻟﮑﯽ ﺑﻮد. ﺑﻌﺪ از ١۴ ﺳﺎﻟﮕﯽ ﻣﺮﺑﯿﺎﻧﯽ ﭼﻮن ﺣﺸﻤﺖ اﷲ اﺟﺎق و ﻣﺤﺴﻦ ﺳﻤﯿﻊ زاده ﺑﻪ ﮐﺮج آﻣﺪﻧﺪ. از آن ﺑﻪ ﺑﻌﺪ ﺑﺮﻧﺎﻣﻪھﺎ ﺗﻐﯿﯿﺮ ﮐﺮد و ﺑﺮﻧﺎﻣﻪ ھﺎی ﺗﯿﻢ ﻣﻠﯽ در ﮐﺮج ﭘﯿﺎده ﺷﺪ. در ﺳﻦ ١۵ ﺳﺎﻟﮕﯽ ﺑﻪ ﻣﺴﺎﺑﻘﺎت رده ھﺎی ﺳﻨﯽ آﺳﯿﺎ ﺧﯿﻠﯽ از اﯾﻦ ﻣﻮﺿﻮع راﺿﯽ ﺑﻮدم. از آن ﭘﺲ ھﻤﻮاره در اردوھﺎی ﺗﯿﻢ ﻣﻠﯽ ﺑﻮدم و ﺑﺎ ﺧﺸﺎﯾﺎر ﺣﻀﺮﺗﯽ و ﻣﺤﺴﻦ ﺳﻤﯿﻊ زاده ﮐﺎر ﮐﺮدم. * ﺷﻤﺎ ﺑﺮای رﺳﯿﺪن ﺑﻪ ﺳﻘﻒ ﻣﻮﻓﻘﯿﺖ ھﺎ ﭼﻪ ﻧﯿﺎز دارﯾﺪ؟ ﻣﯿﺮزاﯾﯽ: ﺷﻨﺎ، ورزﺷﯽ دﯾﺮ ﺑﺎزده و ﺳﻨﮕﯿﻦ اﺳﺖ. ﯾﮏ ﺷﻨﺎﮔﺮ ﺑﺎﯾﺪ دوره ﺧﯿﻠﯽ ﻃﻮﻻﻧﯽ را ﺗﻤﺮﯾﻦ ﮐﻨﺪ ﺗﺎ ﺑﻪ اوج ﺑﺮﺳﺪ. در اوج ﻣﺎﻧﺪن ﯾﮏ ﺷﻨﺎﮔﺮ ﺧﯿﻠﯽ ﺳﺨﺖ اﺳﺖ. ﺑﺮای ﻣﺜﺎل در رﺷﺘﻪ ای ﻧﻈﯿﺮ ﻓﻮﺗﺒﺎل اﮔﺮ ﺗﻨﮫﺎ دو روز ورزش ﻧﮑﻨﯿﺪ ھﯿﭻ اﺗﻔﺎﻗﯽ ﻧﻤﯽ اﻓﺘﺪ اﻣﺎ اﮔﺮ در ﺷﻨﺎ دو روز ﺗﻤﺮﯾﻦ ﻧﮑﻨﯿﺪ ﺧﯿﻠﯽ ﻋﻘﺐ ﻣﯽ اﻓﺘﯿﺪ. ﺑﺎﯾﺪ در ﻓﺪراﺳﯿﻮن ﺛﺒﺎت ﻣﺪﯾﺮﯾﺖ ﺑﺎﺷﺪ و ﺑﺮﻧﺎﻣﻪ ھﺎ ﺑﻪ ﺻﻮرت روﺗﯿﻦ ﺑﺮﮔﺰار ﺷﻮد. ﺑﺎﯾﺪ ﻣﺸﺨﺺ ﺷﻮد ﮐﻪ ﺑﺮﻧﺎﻣﻪ ﺗﯿﻢ ﻣﻠﯽ ﺗﺎ ﭼهار ﺳﺎل آﯾﻨﺪه ﭼﯿﺴﺖ. ﺣﺎﻻ در اﯾﻦ ﺑﯿﻦ ﺑﺮﻧﺎﻣﻪ ﺑﺪﻧﺴﺎزی و ﺗﻐﺬﯾﻪ و ﭘﺰﺷﮑﯽ و ﺳﺎﯾﺮ ﻣﻮارد ﺑﺎﯾﺪ ﻟﺤﺎظ ﺷﻮد. ﺧﯿﻠﯽ ﻣهﻢ اﺳﺖ ﮐﻪ ﻓﯿﺰﯾﻮﺗﺮاپ و رواﻧﺸﻨﺎس در ﺗﯿﻢ ﺑﺎﺷﺪ. در ﺣﺎل ﺣﺎﺿﺮ وﺿﻌﯿﺖ ﻣﺎﻟﯽ و ارزﺷﯽ ﻗﺪری ﺑﻪ ھﻢ رﯾﺨﺘﻪ اﺳﺖ اﻣﺎ در ﺻﻮرت اﻣﮑﺎن، اردوھﺎی ﺧﺎرﺟﯽ ﻧﯿﺰ ﺧﯿﻠﯽ ﻣﯽ ﺗﻮاﻧﺪ ﺑﻪ ﻣﻮﻓﻘﯿﺖ ﺷﻨﺎﮔﺮان ﮐﻤﮏ ﮐﻨﺪ. زﻣﺎﻧﯽ ﮐﻪ ﺷﻨﺎی اﯾﺮان در اوج ﻣﻮﻓﻘﯿﺖ ﺑﻪ ﺳﺮ ﻣﯽﺑﺮد، ھﻤﻪ درﮔﯿﺮ اردوھﺎی ﺧﺎرﺟﯽ ﺑﻮدﻧﺪ. اﻟﺒﺘﻪ ﺣﺎﻻ ھﻢ ﻣﯽ ﺗﻮان در داﺧﻞ ﮐﺸﻮر ﺷﺮاﯾﻂ را ﺷﺒﯿﻪ ﺳﺎزی ﮐﺮد. وﻗﺘﯽ ﺗﯿﻢ ﻣﻠﯽ در ﮐﺸﻮری ﻣﺜﻞ ﮐﺮواﺳﯽ اردو ﻣﯽ زﻧﺪ ﻧﺎﺧﻮدآﮔﺎه اﻧﮕﯿﺰه دو ﭼﻨﺪاﻧﯽ ﭘﯿﺪا ﻣﯽ ﮐﻨﺪ. ﺷﻨﺎﮔﺮ ﺑﻪ ﺧﻮد ﻣﯽ ﮔﻮﯾﺪ “ﺑﺮای ﭼﻪ ﮐﺸﻮرم ﻣﺮا ﺑﻪ اﯾﻦ اردو ﻓﺮﺳﺘﺎده، ﭘﺲ ﺑﺎﯾﺪ ﺗﻼش ﮐﻨﻢ و از ﺟﺎن و دل ﻣﺎﯾﻪ ﺑﮕﺬارم ﺗﺎ ﺑﮫﺘﺮ ﺷﻮم.” ﻋﺴﮕﺮی: ﺑﯿﺸﺘﺮ درﮔﯿﺮ آﯾﻨﺪه ﺧﻮد ھﺴﺘﻢ ﮐﻪ ﺗﺎ ﭼﻨﺪ ﺳﺎﻟﮕﯽ ﻣﯽ ﺧﻮاھﻢ ﺷﻨﺎ ﮐﻨﻢ. ﺗﺎ ﭼﻪ زﻣﺎﻧﯽ درﮔﯿﺮ اﯾﻦ ورزش ﺧﻮاھﻢ ﺑﻮد. در ﻣﺴﺎﺑﻘﺎت ﻗهﺮﻣﺎﻧﯽ ﺟﮫﺎن ﺗﺮﮐﯿﻪ ﻧﻔﺮ اول ۵۰ﻣﺘﺮ ﭘﺮواﻧﻪ ٣٣ ﺳﺎل ﺳﻦ داﺷﺖ. اﮐﺜﺮ ﺳﻦ ھﺎ ﺣﺪود ٢٨ ﺑﻮد. ﻗﺒﻼ ﻣﯽ ﮔﻔﺘﻨﺪ در ورزش ﺷﻨﺎ ﺑﯿﺸﺘﺮ از ٢٣ ﺳﺎل ﮐﺴﯽ ﻧﻤﯽ ﺗﻮاﻧﺪ ﻣﻮﻓﻖ ﺑﺎﺷﺪ اﻣﺎ اﻣﺮوز ﺗﺠﺮﺑﻪ ﻧﺸﺎن داده ﮐﻪ اﯾﻨﻄﻮر ﻧﯿﺴﺖ. ﻓﺎﺻﻠﻪ ﺗﻤﺮﯾﻨﯽ زﯾﺎد ﺷﺪه و ھﺮ ﭼﻪ ﺳﻦ ﻓﺮد ﺑﺎﻻﺗﺮ ﻣﯽ رود اﮔﺮ ﻓﺼﻞ ھﺎی ﺗﻤﺮﯾﻨﯽ را ﺑﻪ درﺳﺘﯽ ﻃﯽ ﮐﻨﺪ، ﺑهﺘﺮ ﻣﯽ ﺷﻮد. ﻓﻌﻼ ﺑﺮﻧﺎﻣﻪ ھﺎی ﺗﯿﻢ ﻣﻠﯽ در اوﻟﻮﯾﺖ ﺑﺮﻧﺎﻣﻪ ھﺎی ﻣﻦ اﺳﺖ. اﻣﺎ ھﻤﯿﺸﻪ ﭘﯿﺶ ﺧﻮد ﻓﮑﺮ ﻣﯽ ﮐﻨﻢ اﮔﺮ ٣٣ ﺳﺎﻟﮕﯽ ﺳﺮاﻧﺠﺎم ﺷﻨﺎ را ﮐﻨﺎر ﮔﺬاﺷﺘﻢ ﭼﻪ ﭼﯿﺰی از ﺣﺎﺻﻞ اﯾﻦ ده ﺳﺎل زﻧﺪﮔﯽ ﺑﺮاﯾﻢ ﻣﯽ ﻣﺎﻧﺪ. ١٢ ﺳﺎل زﻧﺪﮔﯽ ﻣﻦ در اردوھﺎ ﮔﺬﺷﺖ ﭘﺲ از آن زﻧﺪﮔﯽ ﻣﻦ ﭼﮕﻮﻧﻪ ﺑﺎﯾﺪ ﺑﭽﺮﺧﺪ. ﺑﺎﯾﺪ ﺣﺪاﻗﻞ ﺣﺎﺷﯿﻪ اﻣﻨﯿﺖ ﺑﺮای ﯾﮏ ورزﺷﮑﺎر وﺟﻮد داﺷﺘﻪ ﺑﺎﺷﺪ ﺗﺎ ﺑﺘﻮاﻧﺪ ﺑﺎ آﺳﻮدﮔﯽ ﺗﻤﺮﯾﻨﺎت ﺧﻮد را دﻧﺒﺎل ﮐﻨﺪ. ﺑﻌﺪ ھﻢ ﺑﺎﯾﺪ ﺛﺒﺎت ﻣﺪﯾﺮﯾﺖ داﺷﺘﻪ ﺑﺎﺷﯿﻢ. ﻣﻌﻤﻮﻻ ﺳﻪ ﻣﺎه ﻗﺒﻞ از ﻣﺴﺎﺑﻘﻪ اردوی ﺗﯿﻢ ﻣﻠﯽ ﺗﺸﮑﯿﻞ ﻣﯽ ﺷﻮد اﻣﺎ ﺑﻌﺪ از ﻣﺴﺎﺑﻘﻪ ﮐﺎر رھﺎ ﻣﯽ ﺷﻮد، ھﺮ ﮐﺲ ﺑﻪ ﺷﮫﺮﺳﺘﺎن ﺧﻮدش ﺑﺮﻣﯽ ﮔﺮدد. ﺧﻮاﺳﺖ ﺗﻤﺮﯾﻦ ﻣﯽ ﮐﻨﺪ ﻧﺨﻮاﺳﺖ ﺗﻤﺮﯾﻨﺎت را رھﺎ ﻣﯽ ﮐﻨﺪ. ﺑﺎﯾﺪ ﺛﺒﺎت ﻣﺪﯾﺮﯾﺖ در راس ﺗﯿﻢ ھﺎی ﻣﻠﯽ وﺟﻮد داﺷﺘﻪ ﺑﺎﺷﺪ. ﺑﺎﯾﺪ اردوھﺎی ﺗﯿﻢ ﻣﻠﯽ ﻣﺴﺘﻤﺮ ﺑﺎﺷﺪ. ﺑﺮﻧﺎﻣﻪ رﯾﺰی ﺳﻪ ﭼﮫﺎر ﻣﺎھﻪ ﺟﻮاب ﻧﻤﯽ دھﺪ. ﺑﺎﯾﺪ از ﺣﺎﻻ ﺑﺮای اﻟﻤﭙﯿﮏ رﯾﻮدوژاﻧﯿﺮو ﺑﺮﻧﺎﻣﻪ رﯾﺰی ﮐﻨﻨﺪ. ﺑﺎﯾﺪ اﯾﻦ اردو ﺗﺎ آن زﻣﺎن ﺑﻪ ﺻﻮرت ﻣﺴﺘﻤﺮ اداﻣﻪ داﺷﺘﻪ ﺑﺎﺷﺪ. در ﯾﮑﺴﺎل ﮔﺬﺷﺘﻪ ﺳﻪ ﺳﺮﭘﺮﺳﺖ در ﻓﺪراﺳﯿﻮن ﻋهﺪه دار ﻣﺴﺌﻮﻟﯿﺖ ﺑﻮدﻧﺪ. اﯾﻦ اﺻﻼ ﺧﻮب ﻧﯿﺴﺖ. ﺑﺎﯾﺪ ﻣﺪﯾﺮﯾﺖ ﺛﺒﺎت داﺷﺘﻪ ﺑﺎﺷﺪ ﺗﺎ ﺑﺎ ﺑﺮﻧﺎﻣﻪ رﯾﺰی ﮐﺎر ﭘﯿﺶ ﺑﺮود. ﻣﺎ اﮔﺮ از اﻻن ﺑﺮﻧﺎﻣﻪ رﯾﺰی ﮐﻨﯿﻢ ﻗﻄﻌﺎ ﺣﺪاﻗﻞ دو ورودی اﻟﻤﭙﯿﮏ ﻣﯽ آورﯾﻢ. ﺑﻪ ﺷﺮﻃﯽ ﮐﻪ ١٢ ﻣﺎه ﺳﺎل اردو داﺷﺘﻪ ﺑﺎﺷﯿﻢ. ﺻﺒﺢ و ﻋﺼﺮ ﺗﻤﺮﯾﻦ ﮐﻨﯿﻢ. ﭘﺰﺷﮏ و ﻓﯿﺰﯾﻮﺗﺮاپ و رواﻧﺸﻨﺎس ﻣﯽ ﺧﻮاھﯿﻢ. ﯾﮏ ﺑﺮﻧﺎﻣﻪ ﻣﻨﻈﻢ ﺗﻤﺮﯾﻨﯽ ﻣﯽ ﺧﻮاھﯿﻢ و از ﻗﺒﻞ ﺑﺎﯾﺪ ﻣﺸﺨﺺ ﺑﺎﺷﺪ ﮐﻪ در ﺳﺎل آﯾﻨﺪه ﺑﻪ ﭼﻪ ﻣﺴﺎﺑﻘﺎﺗﯽ ﻣﯽ روﯾﻢ. دو ھﻔﺘﻪ ﻗﺒﻞ از ﻣﺴﺎﺑﻘﺎت ﺟﮫﺎﻧﯽ ﻣﺴﺎﻓﺖ ﮐﻮﺗﺎه ﺗﺮﮐﯿﻪ از ﺧﺒﺮﮔﺰاری اﯾﺴﻨﺎ ﺑﺎ ﻣﻦ ﺗﻤﺎس ﮔﺮﻓﺘﻨﺪ و ﮔﻔﺘﻨﺪ ﺷﻤﺎ ﻗﺮار اﺳﺖ ﮐﻪ ﺑﻪ ﻣﺴﺎﺑﻘﺎت اﻋﺰام ﺷﻮی، آﯾﺎ آﻣﺎدﮔﯽ ﻻزم را داری؟. در آن زﻣﺎن ﻣﻦ ﺧﺎﻧﻪ ﺑﻮدم. ﭘﺮﺳﯿﺪم ﮐﺪام ﻣﺴﺎﺑﻘﺎت؟ اﺻﻼ ﺧﺒﺮ ﻧﺪاﺷﺘﻢ. ﺑﻌﺪ ﺑﺎ ﻓﺪراﺳﯿﻮن ﺗﻤﺎس ﮔﺮﻓﺘﻢ و ﻣﺘﻮﺟﻪ ﺷﺪم ﺑﺎﯾﺪ ﺑﻪ ﺗﺮﮐﯿﻪ ﺑﺮوم و در ﻣﺴﺎﺑﻘﺎت ﺟﮫﺎﻧﯽ ﺷﺮﮐﺖ ﮐﻨﻢ. ﯾﻌﻨﯽ ﺑﺎ اﯾﻦ ﺷﺮاﯾﻂ در ﻓﺎﺻﻠﻪ ٢۰ روز ﺑﻪ ﻣﺴﺎﺑﻘﺎت ﺟهانی آن ھﻢ از ﻃﺮﯾﻖ ﯾﮏ ﺧﺒﺮﻧﮕﺎر ﻓﮫﻤﯿﺪم ﺑﺎﯾﺪ در رﻗﺎﺑﺖ ھﺎی ﺟﮫﺎﻧﯽ ﺷﺮﮐﺖ ﮐﻨﻢ. ﺑﺎ اﯾﻦ ﺷﺮاﯾﻂ رﮐﻮرد ھﻢ زدم وﻟﯽ اﮔﺮ ﭘﯿﺶ از آن ﻣﯽ داﻧﺴﺘﻢ ﻗﻄﻌﺎ ﻧﺘﯿﺠﻪ ﺑﮫﺘﺮی ﻣﯽ ﮔﺮﻓﺘﻢ. ﻣﯿﺮزاﯾﯽ: ﺧﺐ، ﺣﺎﻻ ﺳﺨﺖ اﺳﺖ ﮐﻪ آﯾﻨﺪه را ﭘﯿﺶ ﺑﯿﻨﯽ ﮐﻨﻢ. ﻣﺎ اﯾﺮاﻧﯽ ھﺎ در ﺑﯿﺸﺘﺮ رﺷﺘﻪ ھﺎی ورزﺷﯽ ھﺴﺘﯿﻢ. ﺑﻪ ﻧﻈﺮم ﺑﺎﯾﺪ ﺣﺪاﻗﻞ در ﺷﻨﺎی آﺳﯿﺎ ﺣﺮﻓﯽ ﺑﺮای ﮔﻔﺘﻦ داﺷﺘﻪ ﺑﺎﺷﯿﻢ. ﺗﻤﺎم اھﺪاف ﺣﺎل ﺣﺎﺿﺮ ﻣﺎ ﺑﺮای اﻟﻤﭙﯿﮏرﯾﻮدوژاﻧﯿﺮو اﺳﺖ. وﻟﯽ ﻧﻤﯽ ﮔﻮﯾﯿﻢ ﮐﻪ ﺑﺮوﯾﻢ در ﺑﺮزﯾﻞ ﻗﮫﺮﻣﺎن ﺷﻮﯾﻢ. ﻓﻘﻂ ﺑﻪ ﺳﮫﻤﯿﻪ ﻓﮑﺮ ﻣﯽ ﮐﻨﯿﻢ. ﺑﺎ ﺗﻮﺟﻪ ﺑﻪ رﮐﻮردھﺎی ورودی ﺻﺮف ﮔﺮﻓﺘﻦ ﺳﮫﻤﯿﻪ ﺑﺮای ﻣﺎ ﮐﺎر ﺑﺰرﮔﯽ اﺳﺖ. در ﻣﺎده ١۰۰ ﻣﺘﺮ ﮐﺮال ﺳﯿﻨﻪ ﺑﺎﯾﺪ ۴٩ ﺛﺎﻧﯿﻪ ﺷﻨﺎ ﮐﻨﯿﻢ. اﯾﻦ ﻣﻮﺿﻮع ﺧﻮدش ﮐﺎر ﺑﺴﯿﺎر ﺳﺨﺘﯽ اﺳﺖ. ﺑﺎﯾﺪ ﮔﺎم ﺑﻪ ﮔﺎم ﺗﺎ اﻟﻤﭙﯿﮏ ﭘﯿﺶ ﺑﺮوﯾﻢ. اﺑﺘﺪا ﻣﺴﺎﺑﻘﺎت ﻏﺮب آﺳﯿﺎ ﺑﻌﺪ ﺑﺎزی ھﺎی آﺳﯿﺎﯾﯽ و… ﺑﺎﯾﺪ ھﺪف ﮔﺬاری ﮐﻨﯿﻢ. ﻗﺮار اﺳﺖ ﺳﻪ ﻧﻔﺮ ﺑﻪ ﺑﺎرﺳﻠﻮﻧﺎ ﺑﺮوﯾﻢ. ﻗﺒﻞ از آن ھﻢ ﻣﺴﺎﺑﻘﺎت ﮐﺮه ﺟﻨﻮﺑﯽ را دارﯾﻢ. اﯾﻦ ﻣﺴﺎﺑﻘﺎت دو ھﻔﺘﻪ ﺑﺎ ﯾﮑﺪﯾﮕﺮ ﻓﺎﺻﻠﻪ زﻣﺎﻧﯽ دارﻧﺪ. اﻧﺘﻈﺎرم اﯾﻦ اﺳﺖ ﮐﻪ ﺗﺎ ﺧﻮد ﺑﺎرﺳﻠﻮﻧﺎ روﻧﺪ رو ﺑﻪ رﺷﺪ ﺧﻮد را اداﻣﻪ دھﻢ. رﮐﻮرد ﻓﻌﻠﯽ ﻣﻦ در ١۰۰ ﻣﺘﺮ ﮐﺮال ﺳﯿﻨﻪ ۵٣ ﺛﺎﻧﯿﻪ اﺳﺖ. رﮐﻮرد ورودی اﻟﻤﭙﯿﮏ ﺣﺪود ۵۰ اﺳﺖ. ۵٣ ﺛﺎﻧﯿﻪ را ﻓﻘﻂ ﺑﻌﺪ از ﯾﮑﻤﺎه ﺗﻤﺮﯾﻦ ﺛﺒﺖ ﮐﺮدم. ﺑﺎ ﯾﮑﻤﺎه ﺗﻤﺮﯾﻦ ﻣﺴﺘﻤﺮ ۵٣ ﺛﺎﻧﯿﻪ رﻓﺘﻢ. اﮔﺮ ﯾﮑﺴﺎل ﺗﻤﺮﯾﻦ ﮐﻨﻢ رﮐﻮرد ۵۰ ﺛﺎﻧﯿﻪ را ھﻢ ﺑﺎﯾﺪ ﺑﺰﻧﻢ. اﮔﺮ ﺳﮫﻤﯿﻪ اﻟﻤﭙﯿﮏ را ﺑﮕﯿﺮم دﯾﮕﺮ ﻧﻪ ﺷﺮﻣﻨﺪه ﺧﻮدم ﺷﺪه ام ﻧﻪ ﺷﺮﻣﻨﺪه ﺳﺎﯾﺮ اﻓﺮاد. ﺑﯿﺸﺘﺮ از ھﻤﻪ ﭼﯿﺰ از ﺷﺮﻣﻨﺪﮔﯽ ﻣﯽ ﺗﺮﺳﻢ. ﻣﻦ ﻓﮑﺮ ﻣﯽ ﮐﻨﻢ ﺑﺘﻮاﻧﻢ ﺳهﻤﯿﻪ ﺑﮕﯿﺮم. از ﺧﻮدم ﻣﯽ ﺧﻮاھﻢ ۴٩ ﺛﺎﻧﯿﻪ ﺷﻨﺎ ﮐﻨﻢ. اﯾﻦ ﺑﺮای ﺷﻨﺎﮔﺮی ﮐﻪ ﭼهار ﺳﺎل ﺗﻤﺮﯾﻦ داﺷﺘﻪ ﺑﺎﺷﺪ ھﺪف دوری ﻧﯿﺴﺖ. ﺳﺨﺖ اﺳﺖ اﻣﺎ ﻏﯿﺮ ﻣﻤﮑﻦ ﻧﯿﺴﺖ. ﺑﺎﯾﺪ از ﻧﻈﺮ ﺗﻐﺬﯾﻪ و رواﻧﯽ آﻣﺎده ﺑﺎﺷﻢ. *ﺑﻪ ﻧﻈﺮ ﺷﻤﺎ ﮐﺎر ﺑﺎ ﻣﺮﺑﯿﺎن ﻣﻄﺮح ﺧﺎرﺟﯽ ﭼﻘﺪر ﺑﻪ ﭘﯿﺸﺮﻓﺖ ﺷﻨﺎی اﯾﺮان و ﺗﺤﻘﻖ اھﺪاﻓﺘﺎن ﮐﻤﮏ ﻣﯽ ﮐﻨﺪ؟ ﻣﯿﺮزاﯾﯽ: ﻣﺮﺑﯽ ﺧﺎرﺟﯽ ﺧﻮب اﺳﺖ وﻟﯽ ﺑﺎﯾﺪ ﻓﺮدی ﺑﯿﺎﯾﺪ ﮐﻪ ﺑﺪاﻧﺪ ﻣﺎ ﭼﻪ ﻣﯽ ﺧﻮاھﯿﻢ. ﻣﺮﺑﯽ ﺧﺎرﺟﯽ ھﻢ آﻣﺪ. ﯾﻮرگ ووﯾﺖ ﻣﯽ ﮔﻔﺖ ﺑﯿﻦ ﺑﺎزه زﻣﺎﻧﯽ ﭼﮫﺎر ﺳﺎﻟﻪ ھﯿﭻ اﻧﺘﻈﺎری ﻧﺪاﺷﺘﻪ ﺑﺎﺷﯿﺪ. ﻣﺎ در اﯾﺮان ﻣﯽ ﺧﻮاھﯿﻢ ﻧﺘﯿﺠﻪ ھﻢ ﺑﮕﯿﺮﯾﻢ. ﻣﻤﮑﻦ اﺳﺖ ﮐﻪ ﺷﻨﺎﮔﺮ ﺑﺎ ﻣﺮﺑﯽ ﺧﻮد رﻓﺎﻗﺖ داﺷﺘﻪ ﺑﺎﺷﺪ وﻟﯽ اﯾﻦ ﻣﻮﺿﻮع ﺑﻪ ﺑﯿﺮون از اﺳﺘﺨﺮ ﺑﺮ ﻣﯽﮔﺮدد. زﻣﺎﻧﯽ ﮐﻪ ﻣﺮﺑﯽ ﻣﯽ ﮔﻮﯾﺪ ﺳﺎﻋﺖ ھﻔﺖ و ﻧﯿﻢ ﺻﺒﺢ ﺑﺎﯾﺪ در اﺳﺘﺨﺮ ﺑﺎﺷﯽ، ﺑﺎﯾﺪ ﺑﺮوی. اﮔﺮ ھﻢ دﯾﺮ رﻓﺘﯿﻢ اﺧﻄﺎر ﮔﺮﻓﺘﯿﻢ. ﺑﻪ ھﺮ ﺣﺎل وﻗﺘﯽ اﺳﻢ ﻣﺮﺑﯽ ﺧﺎرﺟﯽ ﻣﯽ آﯾﺪ دﺳﺖ و ﭘﺎی ھﻤﻪ ﺷﻞ ﻣﯽ ﺷﻮد. ھﻤﻪ ﻣﯽ ﮔﻮﯾﻨﺪ ﮐﻪ ﻣﺮﺑﯽ ﺧﺎرﺟﯽ آﻣﺪ و ﻣﺎ ﺑﺎ ﺗﻤﺮﯾﻨﺎت او “ﻣﺎﯾﮑﻞ ﻓﻠﭙﺲ” ﻣﯽ ﺷﻮﯾﻢ. اﻣﺎ ﺧﯿﻠﯽ وﻗﺖ ھﺎ ﺑﺮ ﻋﮑﺲ ﻣﯽ ﺷﻮد. ﯾﮏ ﻣﺮﺑﯽ اﯾﺮاﻧﯽ ﮐﻪ ﮐﻪ در دوره ھﺎی بین المللی آﻣﻮزﺷﯽ ﺷﺮﮐﺖ ﻣﯽ ﮐﻨﺪ و ﻣﺪرﮐﺶ را از ﻓﯿﻨﺎ ﻣﯿﮕﯿﺮد ﭼﻪ ﻓﺮﻗﯽ ﺑﺎ ھﻤﺘﺎی ﺧﺎرﺟﯽ ﺧﻮد دارد؟ ﭼﺮا ﺑﺎﯾﺪ ﯾﮏ ﻣﺮﺑﯽﺧﺎرﺟﯽ ﺑﯿﺎﯾﺪ ٣۰ ﻣﯿﻠﯿﻮن در ﻣﺎه ﺑﮕﯿﺮد اﻣﺎ ﻣﺮﺑﯽ اﯾﺮاﻧﯽ ﺣﻘﻮق ﺧﺎﺻﯽ ﻧﮕﯿﺮد. در ﺣﺎﻟﯽ ﮐﻪ ﯾﮏ ﻣﺮﺑﯽ اﯾﺮاﻧﯽ ﻓهﻢ ﺑهﺘﺮی ازﺷﻨﺎﮔﺮان اﯾﺮاﻧﯽ ﺧﻮاھﺪ داﺷﺖ. ﻣﺮﺑﯽ اﯾﺮاﻧﯽ درک ﻣﯽﮐﻨﺪ ﮐﻪ ﯾﮏ ﺑﺎزﯾﮑﻦ اﯾﺮاﻧﯽ از ﻧﻈﺮ ﻓﺮھﻨﮕﯽ ﭼﻪ ﺷﺮاﯾﻄﯽ دارد. *راﺑﻄﻪ ﺷﻤﺎ ﺑﺎ ﺳﺎﯾﺮ ﻣﻠﯽﭘﻮﺷﺎن ﭼﻄﻮر اﺳﺖ؟ ﻋﺴﮕﺮی: رﻓﺎﻗﺖ دارﯾﻢ وﻟﯽ ﮐﻞ ﮐﻞ ھﻢ ﻣﯽﮐﻨﯿﻢ! ﮐﻞ ﮐﻞ ﺧﻮب دارﯾﻢ. ھﻤﯿﻦ ﻣﻮﺿﻮع ﻣﻮﺟﺐ رﻗﺎﺑﺖ ﺳﺎﻟﻢ ﻣﯽ ﺷﻮد. ﻣﻦ در ﺻﺪم ﺛﺎﻧﯿﻪ اﻧﺮژی ﺑﯿﺸﺘﺮی ﻣﯽ ﮔﺬارم ﺗﺎ ﺑﻪ ﺟﻼﻟﯽ ﻧﺒﺎزم. ﻣﯿﺮزاﯾﯽ: ﻣﻦ ھﻢ ﺑﺎ ھﻤﻪ رﻗﯿﺒﺎﻧﻢ ﮐﻞ ﮐﻞ دارم. ﻓﺮﻗﯽ ﻧﻤﯽ ﮐﻨﺪ ﮐﻪ ﭼﻪ ﮐﺴﯽ در ﭼﻪ ﻣﺎده ای ﺷﻨﺎ ﻣﯽﮐﻨﺪ. ﻣﻦ و اﻓﺸﯿﻦ ﺑﺎ ھﻢ ﺑﻪ ﺗﯿﻢ ﻣﻠﯽ آﻣﺪﯾﻢ و ﺧﯿﻠﯽ ﺑﺎ ھﻢ رﻓﺎﻗﺖ دارﯾﻢ وﻟﯽ ﺣﺎﻻ ﺑﺎ ھﻤﻪ دوﺳﺖ ﺷﺪه ام. ﺷﻨﺎ ﺧﺎﻧﻮاده ﺧﯿﻠﯽ ﮐﻮﭼﮑﯽ دارد. ھﻤﻪ ﺑﺎﯾﺪ ھﻮای ﯾﮑﺪﯾﮕﺮ را داﺷﺘﻪ ﺑﺎﺷﯿﻢ. ھﻤﻪ ﺑﻪ ھﻢ ﮐﻤﮏ ﻣﯽﮐﻨﯿﻢ. ﻣﻌﺘﻘﺪم ﻧﺒﺎﯾﺪ در ﺷﺮاﯾﻂ ﻓﻌﻠﯽ ﺑﺮای ﺷﻨﺎ ﺣﺎﺷﯿﻪ ﺑﺴﺎزﯾﻢ. ﻣﺎ در ﻣﻘﻄﻌﯽ ﻧﯿﺴﺘﯿﻢ ﮐﻪ ﺣﺎﺷﯿﻪ ھﺎ ﺑﻪ ورزش ﮐﻤﮏ ﮐﻨﺪ. ﺷﻨﺎ اﻣﺮوز ﺷﺮاﯾﻂ ﻓﻮﺗﺒﺎل را ﻧﺪارد. ﻧﺒﺎﯾﺪ ﺣﺎﺷﯿﻪ ای داﺷﺘﻪ ﺑﺎﺷﯿﻢ. *ﺑﺴﯿﺎری از ﮐﺎرﺷﻨﺎﺳﺎن ﻣﻌﺘﻘﺪﻧﺪ رﺷﺘﻪ ھﺎﯾﯽ ﻧﻈﯿﺮ ﺷﻨﺎ ﺑﻪ دﻟﯿﻞ اﯾﻨﮑﻪ ھﻤﯿﺸﻪ در ﻓﻀﺎی اﺳﺘﺨﺮ ﺗﻤﺮﯾﻦ ﻣﯽﮐﻨﻨﺪ ﻧﯿﺎز ﺑﻪ ﯾﮏ ورزش ﻣﮑﻤﻞ دارﻧﺪ، ﺷﻤﺎ ﭼﻘﺪر ورزش ﻣﮑﻤﻞ ﯾﺎ ﺗﻔﺮﯾﺤﯽ دارﯾﺪ ﺗﺎ از ﻧﻈﺮ ذھﻨﯽ ﺧﺴﺘﻪ ﻧﺸﻮﯾﺪ؟ ﻋﺴﮕﺮی: ﻣﯽﺗﻮاﻧﻢ ﺑﮕﻮﯾﻢ ﮐﻪ ھﯿﭻ ﺗﻔﺮﯾﺤﯽ ﻧﺪارﯾﻢ. ﯾﮏ ﺑﺮھﻪ زﻣﺎﻧﯽ زﯾﺮ ﻧﻈﺮ ﺣﻀﺮﺗﯽ ﺗﻤﺮﯾﻦ ﻣﯽﮐﺮدﯾﻢ. ﮔﻪ ﮔﺎھﯽ ﺑﺎ او ﻣﯽ رﻓﺘﯿﻢ و ﻓﻮﺗﺒﺎل ﺑﺎزی ﻣﯽﮐﺮدﯾﻢ. ﺧﯿﻠﯽ ﻣﻮاﻇﺐ ﺑﻮدﯾﻢ آﺳﯿﺐ ﻧﺒﯿﻨﯿﻢ. اﻣﺎ ﻗﺒﻞ از اﻟﻤﭙﯿﮏ ﭘﺎی ﻣﺤﻤﺪ ﺑﯿﺪارﯾﺎن ﻧﻤﺎﯾﻨﺪه ﺷﻨﺎی اﯾﺮان در ﻟﻨﺪن ﭘﯿﭻ ﺧﻮرد. ﭘﺲ از آن دﯾﮕﺮ ﻓﻮﺗﺒﺎل ﺑﺎزی ﻧﮑﺮدﯾﻢ. ورزش ﻣﮑﻤﻞ دﯾﮕﺮی ﻧﺪارﯾﻢ. ﻓﻘﻂ ﺑﺪﻧﺴﺎزی ﻣﺮﺑﻮط ﺑﻪ ﺷﻨﺎ را دﻧﺒﺎل ﻣﯽﮐﻨﯿﻢ. ﺑﺮﻧﺎﻣﻪ ای ﺑﺮای ﭘﯿﺎده روی ﮐﻮه ﻧﻮردی و ﯾﺎ دوﭼﺮﺧﻪ ﺳﻮاری ﻧﺪارﯾﻢ. ﻣﯿﺮزاﯾﯽ: ﺗﻔﺮﯾﺤﺎت ﺳﺎﻟﻢ ﻣﻦ ﺑﺎ ﺧﺎﻧﻮاده اﺳﺖ. ورزش ﻣﮑﻤﻠﯽ ﻧﺪارم. ﺧﻮدم ﺑﻪ دوﭼﺮﺧﻪ ﺳﻮاری و ﮐﻮه ﻧﻮردی ﻋﻼﻗﻪ ﻣﻨﺪ ھﺴﺘﻢ. ﺣﻘﯿﻘﺘﺎ ﺧﯿﻠﯽ ورزش ھﺎﯾﯽ ﻣﺜﻞ ﻓﻮﺗﺒﺎل را دوﺳﺖ ﻧﺪارم. ﮔﺎھﯽ ﺑﺎ ﭘﺪرم ﮐﻮه ﻧﻮردی ﻣﯽﮐﻨﻢ. *آﺧﺮﯾﻦ روزی ﮐﻪ ﺧﯿﻠﯽ ﻧﺎراﺣﺖ ﺷﺪﯾﺪ، ﭼﻪ اﺗﻔﺎﻗﯽ اﻓﺘﺎده ﺑﻮد؟ ﻋﺴﮕﺮی: ﻣﺮﺣﻠﻪ آﺧﺮ ﻟﯿﮓ دوﺳﺖ داﺷﺘﻢ ﺑﺎ رﮐﻮرد ۵٧ ﭘﺎﯾﯿﻦ ﺷﻨﺎ ﮐﻨﻢ. ﻓﮑﺮ ﻣﯽﮐﺮدم ﻧﻤﺎﯾﺶ ﺧﯿﻠﯽ ﺧﻮﺑﯽ داﺷﺘﻪ ﺑﺎﺷﻢ. وﻟﯽ ﻧﺸﺪ. ﺗﻤﺮﯾﻨﺎت ﺧﻮﺑﯽ ﻧﺪاﺷﺘﻢ. در اﺳﺘﺨﺮ ٢۵ ﻣﺘﺮی ﮐﺮج ﺗﻤﺮﯾﻦ ﻣﯽﮐﺮدم. ﺷﺮاﯾﻂ ﺑﺪی ﺑﻮد. دو ھﺰار ﻧﻔﺮ در اﺳﺘﺨﺮ ﺑﻮدﻧﺪ و ﯾﮏ ﺳﺎﻋﺖ و ﻧﯿﻢ ﺑﯿﺸﺘﺮ ﺳﺎﻧﺲ ﻧﺪاﺷﺘﯿﻢ و ﻧﻤﯽ ﺗﻮاﻧﺴﺘﯿﻢ ١۰ دﻗﯿﻘﻪ ﺑﯿﺸﺘﺮ ﺗﻤﺮﯾﻦ ﮐﻨﯿﻢ. ﮐﻼ ﺷﺮاﯾﻄﻢ در ﻣﺮﺣﻠﻪ آﺧﺮ ﻟﯿﮓ ﺧﻮب ﻧﺒﻮد. ﻣﯿﺮزاﯾﯽ: آﺧﺮﯾﻦ ﺑﺎر ﻗﺒﻞ از ﺳﻔﺮ ﺳﺎل ﻗﺒﻞ ﺑﻪ ﻣﺎﻟﺰی ﻧﺎراﺣﺖ ﺷﺪم. ﻧﺎراﺣﺘﯽام از اﯾﻦ ﺑﻮد ﮐﻪ ﭼﺮا ﺳﺎﯾﺮ ﺷﻨﺎﮔﺮان ﻣﯽ ﺗﻮاﻧﻨﺪ ﺻﺒﺢ و ﻋﺼﺮ روزی دو ﻧﻮﺑﺖ ﺗﻤﺮﯾﻦ ﮐﻨﻨﺪ وﻟﯽ ﻣﻦ ﺑﻪ دﻟﯿﻞ ﺣﻀﻮر در ﻣﺪرﺳﻪ ﻧﻤﯽ ﺗﻮاﻧﻢ ﺻﺒﺢ ھﺎ ﺑﻪ اﺳﺘﺨﺮ ﺑﺮوم. ﺑﺎ اﯾﻦ ﺣﺎل در ﻣﺎﻟﺰی ۵۰ ﻣﺘﺮ را ﻧﺴﺒﺘﺎ ﺧﻮب ﺷﻨﺎ ﮐﺮدم. ﻣﯽ ﺧﻮاھﻢ ﺑﮕﻮﯾﻢ ﮐﺴﯽ ﮐﻪ دوﺳﺖ داﺷﺘﻪ ﺑﺎﺷﺪ ﺗﻤﺮﯾﻦ ﮐﻨﺪ وﻟﯽ ﻧﺘﻮاﻧﺪ ﺧﯿﻠﯽ اذﯾﺖ ﻣﯽ ﺷﻮد. *آﺧﺮﯾﻦ ﺑﺎر ﮐﻪ ﺧﯿﻠﯽ ﺧﻮﺷﺤﺎل ﺷﺪی ﭼﻪ اﺗﻔﺎﻗﯽ اﻓﺘﺎده ﺑﻮد؟ ﻋﺴﮕﺮی: روزی ﮐﻪ در ﻣﺴﺎﺑﻘﺎت ﺟﮫﺎﻧﯽ رﮐﻮرد ﺧﻮدم را ﺟﺎ ﺑﻪ ﺟﺎ ﮐﺮدم ﺧﯿﻠﯽ ﺧﻮﺷﺤﺎل ﺷﺪم. زﻣﺎﻧﯽ ﮐﻪ در ﻣﺮﺣﻠﻪ ھﻤﺎھﻨﮕﯽ ﻗﺒﻞ از ﻣﺴﺎﺑﻘﻪ ﻗﺮار دارم ﻗﺪری ﺑﯿﺸﺘﺮ از ﺳﺎﯾﺮ ﻣﻮاﻗﻊ اﺳﺘﺮس دارم. ﻓﮑﺮ ﻣﯽﮐﻨﻢ اﯾﻦ ھﻤﻪ ﺗﻤﺮﯾﻦ ﮐﺮدهام و ﺗﮏ ﺗﮏ ﻟﺤﻈﻪ ھﺎی ﺗﻤﺮﯾﻨﯽ را در ذھﻨﻢ ﻣﺮور ﻣﯽ ﮐﻨﻢ. ﺧﯿﻠﯽ از ﺳﺎﻋﺎﺗﯽ ﮐﻪ دوﺳﺖ ﻧﺪاﺷﺘﻢ ﺻﺒﺢ زود ﺑﯿﺪار ﺷﻮم ﺑﯿﺪار ﻣﯽ ﺷﺪم و ﺗﻤﺮﯾﻦ ﻣﯽﮐﺮدم. از ھﻤﻪ ﭼﯿﺰم ﮔﺬﺷﺘﻢ و ﺗﻤﺮﯾﻦ ﮐﺮدم و ﺣﺎﻻ ﺑﯿﺸﺘﺮ از ھﻤﻪ ﺧﻮدم اﻧﺘﻈﺎر دارم رﮐﻮرد ﺑﺰﻧﻢ. ﺷﻨﺎﮔﺮان ﺗﯿﻢ ﻣﻠﯽ ﭼﯿﺰ ﺑﻪ ﺻﺪم ﺛﺎﻧﯿﻪ ھﺎ ﻣﺮﺑﻮط ﻣﯽ ﺷﻮد. اﮔﺮ ١۰ ﺻﺪم ﺛﺎﻧﯿﻪ دﯾﺮ ﺑﭙﺮم و ﻓﯿﻨﯿﺶ ﺑﺪی ﺑﺰﻧﻢ و دوﺑﺎر ﺣﺒﺎب ﺑﺰﻧﻢ رﮐﻮرد ﻧﺨﻮاھﻢ زد. اﮔﺮ ﺧﻄﺎ ﮐﻨﻢ ﺣﺎﺻﻞ ﯾﮑﺴﺎل ﺗﻤﺮﯾﻨﻢ ﺑﻪ ﺑﺎد ﻣﯽ رود. ھﻤﻪ اﯾﻦ اﻓﮑﺎر ﻗﺒﻞ از ﻣﺴﺎﺑﻘﻪ ﺑﻪ ﺳﺮاﻏﻢ ﻣﯽ آﯾﺪ. ﺑﻌﺪ ﮐﻪ ﭘﺸﺖ ﺳﮑﻮ ﻣﯽروم اﺳﺘﺮﺳﻢ ﭘﺎﯾﯿﻦ ﻣﯽ آﯾﺪ و ﺗﻤﺮﮐﺰ ﻣﯽﮐﻨﻢ. ﺧﻮﺷﺒﺨﺘﺎﻧﻪ ھﻤﯿﺸﻪ ﻗﺒﻞ از ﻣﺴﺎﺑﻘﻪ ﺗﻤﺮﮐﺰ ﺧﻮﺑﯽ دارم. ﺑﻌﺪ ھﻢ ﮐﻪ ﺷﯿﺮﺟﻪ ﻣﯽ زﻧﻢ ﻓﻘﻂ و ﻓﻘﻂ ﻓﮑﺮ ﺳﺮﯾﻊ ﺷﻨﺎ ﮐﺮدن ھﺴﺘﻢ. ﻣﯿﺮزاﯾﯽ: ھﯿﭻ ﮔﺎه ﻧﺸﺪه ﮐﻪ از ﺣﺮﯾﻔﺎﻧﻢ ﺑﺘﺮﺳﻢ. ﺣﺘﯽ ﯾﮑﺴﺮی از ﺷﻨﺎﮔﺮان ﺧﺎرﺟﯽ را ﻣﯽ ﺷﻨﺎﺳﯿﻢ و ﺑﺎ آن ھﺎ ﮐﻞ ﮐﻞ دارﯾﻢ. ﺑﺮﺧﯽ دﯾﮕﺮ را ھﻢ ﻣﯽ ﺷﻨﺎﺳﯿﻢ و ﺗﺎزه وﻗﺘﯽ وارد آب ﻣﯽ ﺷﻮﯾﻢ ﺷﺮوع ﺑﻪ ﮐﻞ ﮐﻞ ﻣﯽﮐﻨﯿﻢ. ﺧﺐ، آﻣﺎدﮔﯽ ذھﻨﯽ ﻗﺒﻞ از ﻣﺴﺎﺑﻘﻪ دارﯾﻢ. ﻣﻦ ھﻤﯿﺸﻪ ﻓﮑﺮ ﻣﯽﮐﻨﻢ از ﭼﯿﺰی ﮐﻪ در ﺗﻮاﻧﻢ ھﺴﺖ ﺑﮫﺘﺮ ﮐﺎر ﮐﻨﻢ. زﻣﺎﻧﯽ ﮐﻪ وارد آب ﻣﯽ ﺷﻮم ﺑﻪ ھﯿﭻ ﭼﯿﺰی ﻓﮑﺮ ﻧﻤﯽ ﮐﻨﻢ ﻣﮕﺮ اﯾﻨﮑﻪ ﺑﺨﻮاھﻢ ﻗﻮی ﺷﻨﺎ ﮐﻨﻢ. *دوﺳﺖ دارﯾﻢ ﻗﺪری از ﻣﻮﻗﻌﯿﺖ ﺧﻮد ﺑﻪ ﻋﻨﻮان ﻗهرﻣﺎﻧﺎن ﺷﻨﺎی اﯾﺮان در ﺑﯿﻦ اﻋﻀﺎی ﺧﺎﻧﻮاده و دوﺳﺘﺎن ﺑﺪاﻧﯿﻢ؟ ﻣﯿﺮزاﯾﯽ: در ﻣﺪرﺳﻪ ھﻤﻪ ﮐﺴﺎﻧﯽ ﮐﻪ ﺑﻪ ﺻﻮرت ﺣﺮﻓﻪ ای ورزش ﻣﯽﮐﻨﻨﺪ ﻣﻮرد ﺗﻮﺟﻪ ھﺴﺘﻨﺪ. ھﺮ ﻗﺪر ھﻢ ﺑﮫﺘﺮ ﮐﺎر ﻣﯽﮐﻨﯽ وﺟﮫﻪ ﺑﮫﺘﺮی ﭘﯿﺪا ﻣﯽﮐﻨﯿﺪ. ﺧﺎﻧﻮاده و اﻃﺮاﻓﯿﺎن و دوﺳﺘﺎن ھﻤﻪ ﺑﻪ ﺷﻤﺎ ﻣﺜﻞ ﯾﮏ ﻗﮫﺮﻣﺎن ﻧﮕﺎه ﻣﯽﮐﻨﻨﺪ و اﻧﺘﻈﺎر زﯾﺎدی از ﺷﻤﺎ دارﻧﺪ. اﯾﻦ ﻣﻮﺿﻮع ﺑﺎر ﻣﺴﺌﻮﻟﯿﺘﻢ را ﺳﻨﮕﯿﻦ ﻣﯽﮐﻨﺪ. ﻣﻦ ﺳﻌﯽ ﻣﯽﮐﻨﻢ اﻧﺘﻈﺎرات را ﺑﺮآورده ﮐﻨﻢ. ورزﺷﮑﺎر ﻣﻠﯽ ﺑﺎﯾﺪ ﻣﺮاﻗﺐ ﺻﺤﺒﺖ ﮐﺮدﻧﺶ ﺑﺎﺷﺪ. اﯾﻦ ﺷﺮاﯾﻂ ﺑﻪ ﻣﻮﻓﻘﯿﺖ ھﺎﯾﻢ ﮐﻤﮏ ﻣﯽﮐﻨﺪ و ﺣﺲ ﻣﺴﺌﻮﻟﯿﺖ ﺑﻪ ﻣﻦ ﻣﯽ دھﺪ. ﻋﺴﮕﺮی: ﺧﺎﻧﻮاده، دوﺳﺘﺎن و ﮐﺴﺎﻧﯽ ﮐﻪ ﺷﻨﺎ را ﻣﯽ ﺷﻨﺎﺷﻨﺪ ﻣﯽ داﻧﻨﺪ ﮐﻪ ورزش ﻣﺎ ﺧﯿﻠﯽ ﺳﺨﺖ اﺳﺖ و ﺑﺎﯾﺪ ﺧﯿﻠﯽ ﺗﻼش ﮐﻨﯿﻢ ﺗﺎ ﻗﮫﺮﻣﺎن ﺷﻮﯾﻢ. ﻣﯽ ﺗﻮاﻧﻨﺪ ﻣﻦ را درک ﮐﻨﻨﺪ. وﻟﯽ ﺷﻨﺎ ﯾﮏ رﺷﺘﻪ ای اﺳﺖ ﮐﻪ ﻣﻈﻠﻮم واﻗﻊ ﺷﺪه، اﮐﺜﺮ ﻣﺮدم ﺣﺘﯽ ﻧﻤﯽ داﻧﻨﺪ ﮐﻪ ﭼﮕﻮﻧﻪ ﻣﺴﺎﺑﻘﻪ ﻣﯽ دھﻨﺪ. در ﺑﺴﯿﺎری از ﻣﻮارد از ﻣﻦ ﺑﺎ ﺗﻌﺠﺐ ﻣﯽ ﭘﺮﺳﻨﺪ ﮐﻪ آﯾﺎ ﻣﻠﯽ ﭘﻮش ﺷﻨﺎ ھﺴﺘﯽ؟ ﭼﻪ ﮐﺎر ﻣﯽﮐﻨﯽ؟ ﯾﻌﻨﯽ در ﻋﻤﻖ ھﺎی ﻣﺨﺘﻠﻒ ﺷﻨﺎ ﻣﯽﮐﻨﯽ؟ ﯾﻌﻨﯽ ﺷﯿﺮﺟﻪ ھﻢ ﻣﯿﺰﻧﯽ؟ اﯾﻦ ﻣﻮﺿﻮع ﻧﺸﺎن ﻣﯽدھﺪ ﮐﻪ ﻣﺮدم ھﯿﭻ ﺷﻨﺎﺧﺘﯽ ﻧﺴﺒﺖ ﺑﻪ اﯾﻦ ورزش ﺣﺮﻓﻪای ﻧﺪارﻧﺪ. دﺳﺖ ﺧﻮدﺷﺎن ﻧﯿﺴﺖ. ﺧﺐ، ﻣﻌﻤﻮﻻ ﺷﻨﺎاﯾﺴﻨﺎ – رﮐﻮدداران ﺷﻨﺎی اﯾﺮان در اﯾﺴﻨﺎ:۴ ﺳﺎل ﺗﻤﺮﯾﻦ ﺻﺒﺢو ﻋﺼﺮ، راز رﺳﯿﺪن ﺑﮫ اﻟﻤﭙﯿﮏ رﯾﻮ ۵ ﭘﺨﺶ زﻧﺪه ﺗﻠﻮﯾﺰﯾﻮﻧﯽ ﻧﺪارد ھﻤﻪ ﻓﮑﺮ ﻣﯽﮐﻨﻨﺪ ﮐﻪ آب ﺑﺎزی اﺳﺖ و ﮐﺎر دﺷﻮاری ﻧﯿﺴﺖ. *ﺑﺮﺧﻮرد ﻣﺴﺌﻮﻻن ﺑﻪ وﯾﮋه ﻣﻘﺎﻣﺎت ﺑﺎﻻﺗﺮ از ﻓﺪراﺳﯿﻮن ﺑﺎ ﺷﻤﺎ ﭼﮕﻮﻧﻪ ﺑﻮده اﺳﺖ؟ ﻋﺴﮕﺮی: در ﺣﺪ ﻣﻌﻤﻮﻟﯽ و اﺣﺘﺮام ﻗﺎﺋﻞ ﺷﺪن ﺑﺮﺧﻮرد ﺧﻮﺑﯽ ﺑﺎ ﻣﺎ دارﻧﺪ. ﻣﯿﺮزاﯾﯽ: ﯾﮏ روز ھﻤﻪ ﺷﻨﺎﮔﺮان ﺑﻪ ﻓﺪراﺳﯿﻮن رﻓﺘﯿﻢ. آﻗﺎی رﺿﻮاﻧﯽ(ﺳﺮﭘﺮﺳﺖ ﻓﺪراﺳﯿﻮن) ﺟﻠﺴﻪ داﺷﺘﻨﺪ. از ﺟﻠﺴﻪ ﺑﯿﺮون آﻣﺪﻧﺪ و ﮔﻔﺘﻨﺪ ﺑﭽﻪ ھﺎ ﻣﺮﺳﯽ ﮐﻪ ﺳﺮ ﺗﻤﺮﯾﻦ ﻣﯽ آﯾﯿﺪ. ﯾﻌﻨﯽ وﻗﺘﯽ ﻓﺮدی ﭼﻮن رﺿﻮاﻧﯽ ﺑﺎ آن ﺳﺎﺑﻘﻪ ورزﺷﯽ ﮐﻪ ﺣﺎﻻ رﺋﯿﺲ ﻓﺪراﺳﯿﻮن اﺳﺖ از ﺷﻤﺎ ﺗﺸﮑﺮ ﻣﯽﮐﻨﺪ ﻧﺎ ﺧﻮدآﮔﺎه ﯾﮏ ﻏﺮوری ﺑﻪ ﻣﻦ ورزﺷﮑﺎر دﺳﺖ ﻣﯽ دھﺪ ﮐﻪ ﻻﺑﺪ ﮐﺎرم واﻗﻌﺎ ﻣهم و ارزﺷﻤﻨﺪ اﺳﺖ. ﻋﺴﮕﺮی: ﯾﮑﯽ از روﺳﺎی ﻓﺪراﺳﯿﻮن ﻗﺒﻠﯽ ھﯿﭻ ﯾﮏ از ﺷﻨﺎﮔﺮان را ﺑﻪ ﻗﯿﺎﻓﻪ ﻧﻤﯽ ﺷﻨﺎﺧﺖ. ﯾﮏ روز ﺑﻪ ﮐﻤﯿﺘﻪ ﻣﻠﯽ اﻟﻤﭙﯿﮏ رﻓﺘﻪ ﺑﻮدم. او را دﯾﺪم و ﺳﻼم ﮐﺮدم ﺧﯿﻠﯽ ﻋﺎدی ﺳﻼم ﮐﺮد و رﻓﺖ. در آن زﻣﺎﻧﯽ ﮐﻪ ﺳﺮﭘﺮﺳﺖ ﺑﻮد ھﯿﭻ ﯾﮏ از ﻣﺎ را ﻧﻤﯽ ﺷﻨﺎﺧﺖ. اﯾﻦ ﺧﯿﻠﯽ ﺑﺪ اﺳﺖ ﮐﻪ ﺣﺘﯽ ﺑﺮای رﺋﯿﺲ ﻓﺪراﺳﯿﻮن ھﻢ ﻧﺎﺷﻨﺎس ﺑﺎﺷﯽ. ﺣﺎﻻ ﺷﺮاﯾﻂ ﺧﯿﻠﯽ ﺧﻮب ﺷﺪه اﺳﺖ. ﺧﻮﺷﺤﺎﻟﻢ ﮐﻪ رﺿﻮاﻧﯽ ﻣﺪﯾﺮﯾﺖ ﻓﺪراﺳﯿﻮن را ﺑﺮ ﻋهده دارد. زﯾﺮا ﻗﺒﻼ واﺗﺮﭘﻠﻮ ﮐﺎر ﻣﯽﮐﺮده اﺳﺖ. اﯾﻦ ورزش را ﻟﻤﺲ ﮐﺮده اﺳﺖ. او قهرمان واﺗﺮﭘﻠﻮ ﺑﻮده وﻟﯽ ﻓﮑﺮ ﻣﯽﮐﻨﻢ در ﺳﻦ ١۴ ﺳﺎﻟﮕﯽ در رﺷﺘﻪ ورزﺷﯽ ﺷﻨﺎ ھﻢ رﮐﻮرد داﺷﺘﻪ اﺳﺖ. رﺿﻮاﻧﯽ ﮐﺎﻣﻼ از اﯾﻦ ﺧﺎﻧﻮاده اﺳﺖ. ھﻤﻪ ﻣﺎ را درک ﻣﯽﮐﻨﺪ. از زﻣﺎﻧﯽ ﮐﻪ ﺳﺮﭘﺮﺳﺖ ﺷﺪ وﺿﻌﯿﺖ ﻣﺎ ﺧﯿﻠﯽ ﺗﻐﯿﯿﺮ ﮐﺮد. در اوﻟﯿﻦ ﮔﺎم ﻣﺎ را از ﻣﺠﻤﻮﻋﻪ ورزﺷﯽ آزادی ﺑﻪ اﺳﺘﺨﺮ ٩ دی ﻣﻨﺘﻘﻞ ﮐﺮد. ﻣﺘﺎﺳﻔﺎﻧﻪ ﺧﻮاﺑﮕﺎه ﺑﺎ اﺳﺘﺨﺮ آزادی ﻓﺎﺻﻠﻪ زﯾﺎدی دارد و ھﻤﭽﻨﯿﻦ دﻣﺎی ﻏﯿﺮ اﺳﺘﺎﻧﺪارد اﺳﺘﺨﺮ آزادی ﮐﺎﻣﻼ ﻧﺎﻣﻨﺎﺳﺐ ﺑﻮد. ﻣﺎ ﺑﻪ اﺳﺘﺨﺮ ٩ دی ﻣﻨﺘﻘﻞ ﺷﺪﯾﻢ ﺟﺎﯾﯽ ﮐﻪ ﺧﻮاﺑﮕﺎه و ﻏﺬاﺧﻮری و اﺳﺘﺨﺮ در ﯾﮏ ﻣﺠﻤﻮﻋﻪ اﺳﺖ و در ﻣﺮﮐﺰ ﺷﮫﺮ ﻗﺮار دارﯾﻢ. ﺑﻪ ﻓﺪراﺳﯿﻮن ھﻢ ﻧﺰدﯾﮏ ھﺴﺘﯿﻢ و ھﻤﻪ ﺑﻪ ﻣﺎ ﺳﺮ ﻣﯽ زﻧﻨﺪ و اﺣﺴﺎس ﻏﺮﺑﺖ ﻧﻤﯽ ﮐﻨﯿﻢ. ھﻤﭽﻨﯿﻦ ھﻔﺘﻪ ﺑﻪ ھﻔﺘﻪ ﺷﺮاﯾﻂ ﻣﺎ در اردوھﺎ ﺑﮫﺘﺮ ﻣﯽ ﺷﻮد. اواﯾﻞ ﻣﮑﻤﻞ ھﺎی ﻏﺬاﯾﯽ ﻧﺪاﺷﺘﯿﻢ. ﺣﺎﻻ ﻓﺪراﺳﯿﻮن اﯾﻦ ﻣﮑﻤﻞ ھﺎ را ﺗﮫﯿﻪ ﻣﯽﮐﻨﺪ. ﻣﺪﯾﺮﯾﺖ ﻣﯿﺎن وﻋﺪه ھﺎ و ﻣﻮارد ﺟﺰﯾﯽ ﺗﺪارﮐﺎﺗﯽ ﺧﯿﻠﯽ ﺧﻮب ﺷﺪه اﺳﺖ. ﻓﮑﺮ ﻣﯽ ﮐﻨﻢ در اﯾﻦ ﭼﻨﺪ ﺳﺎﻟﯽ ﮐﻪ ﺷﻨﺎ ﮐﺮدهام و در اردوھﺎ ﺑﻮده ام ھﯿﭻ ﮔﺎه ﭘﻮل ﺗﻮ ﺟﯿﺒﯽ ﻧﻤﯽﮔﺮﻓﺘﻢ. ﻣﺎ ﺷﺒﺎﻧﻪ روز اﯾﻨﺠﺎ ﺑﻮدﯾﻢ و ﻓﻘﻂ ﺷﻨﺎ ﻣﯽﮐﺮدﯾﻢ اﻣﺎ ھﻤﯿﻦ ﭘﻮل ﺗﻮ ﺟﯿﺒﯽ را ھﻢ ﻧﻤﯽ ﮔﺮﻓﺘﯿﻢ. ﺣﺎﻻ ﻣﺎھﯿﺎﻧﻪ ﺣﻘﻮق ﻣﯽﮔﯿﺮﯾﻢ. ﮐﺎﻣﻼ ﺗﻔﺎوت را ﻧﺴﺒﺖ ﺑﻪ ﻗﺒﻞ ﺣﺲ ﻣﯽﮐﻨﯿﻢ. *ﻋﻤﻠﮑﺮد رﺳﺎﻧﻪ ھﺎ را در ﭘﻮﺷﺶ اﺧﺒﺎر ﺷﻨﺎ ﭼﮕﻮﻧﻪ ﻣﯽﺑﯿﻨﯿﺪ؟ ﺑﻪ ﻋﻨﻮان ﯾﮏ ﻗﮫﺮﻣﺎن ﺷﻨﺎ ﺧﻮدت ﭼﻘﺪر اﺧﺒﺎر اﯾﻦ ورزش را در رﺳﺎﻧﻪ ھﺎی اﯾﺮان دﻧﺒﺎل ﻣﯽﮐﻨﯽ؟ ﻣﯿﺮزاﯾﯽ: در رﺳﺎﻧﻪ ھﺎ ﯾﺎ ھﯿﭻ ﮔﺎه اﺳﻤﯽ از ﺷﻨﺎ ﺑﺮده ﻧﻤﯽ ﺷﻮد و ﯾﺎ اﯾﻨﮑﻪ ﻓﻘﻂ ۵ دﻗﯿﻘﻪ آﺧﺮ و زﯾﺮ ﻧﻮﯾﺲ ﺧﯿﻠﯽ ﺳﺮﯾﻊ ﻧﺘﺎﯾﺞ را ﻣﯽ ﺧﻮاﻧﻨﺪ. ﮐﺸﻮری دارﯾﻢ ﮐﻪ ﻓﻘﻂ ﺷﺶ ﮐﺎﻧﺎل ﺗﻠﻮﯾﺰﯾﻮﻧﯽ رﺳﻤﯽ دارد. ﺣﺘﯽ ﺷﺒﮑﻪ ورزش ھﻢ اﺻﻼ ﺑﻪ ﺻﻮرت ﺣﺪاﻗﻠﯽ ﺑﻪ ﺷﻨﺎ ﻧﻤﯽ ﭘﺮدازد. ﺑﺮﻧﺎﻣﻪ اﺧﺘﺼﺎﺻﯽ ﺑﺮای دووﻣﯿﺪاﻧﯽ ﻣﯽﮔﺬارﻧﺪ. ﭼﺮا اﯾﻦ ﮐﺎر ﺑﺮای ﺷﻨﺎ اﻧﺠﺎم ﻧﻤﯽ ﺷﻮد. اﻣﺮوز ﮐﻤﺘﺮ ﮐﺴﯽ ﻣﯽ داﻧﺪ ﺷﻨﺎ ﭼﻪ ﻣﺎده ھﺎﯾﯽ دارد. رﺳﺎﻧﻪ ﮐﺎر اﺻﻠﯽ را در اﻃﻼع رﺳﺎﻧﯽ و آﻣﻮزش دارد. اﯾﻦ ﻣﻮﺿﻮع ﺗﺎ ﺣﺪی ﺑﻪ ﺧﺒﺮﻧﮕﺎرھﺎ ﺑﺮ ﻣﯽﮔﺮدد. ﻗﺪری ھﻢ ﺗﻘﺼﯿﺮ ﺧﻮد ﻣﺎﺳﺖ ﮐﻪ از اوج ﻓﺎﺻﻠﻪ ﮔﺮﻓﺘﻪ اﯾﻢ. ﺧﻮد ﻣﻦ ﺳﻌﯽ ﮐﺮدهام از ﻃﺮﯾﻖ ﺻﻔﺤﻪ ھﺎی ﻣﺠﺎزی اﯾﻨﺘﺮﻧﺖ ﺑﺎ ھﻮاداران اﯾﻦ رﺷﺘﻪ ورزﺷﯽ ارﺗﺒﺎط ﺑﮕﯿﺮم. وﻟﯽ اﯾﻦ ﻗﺎﺑﻞ ﻗﯿﺎس ﻧﯿﺴﺖ ﺑﺎ ﺷﺮاﯾﻄﯽ ﮐﻪ ﺗﻠﻮﯾﺰﯾﻮن ﯾﮏ ﻣﺴﺎﺑﻘﻪ را ﻧﺸﺎن دھﺪ. رﺳﺎﻧﻪ ﺧﯿﻠﯽ ﻣﯽ ﺗﻮاﻧﺪ ﻣﻮﺛﺮ ﺑﺎﺷﺪ. ﻋﺴﮕﺮی: ﻣﺮﺣﻠﻪ ﺑﻪ ﻣﺮﺣﻠﻪ ﻟﯿﮓ ﻣﯽﮔﺬرد. ﺑﻪ ﺧﻮاﺑﮕﺎه و ھﺘﻞ ﺑﺮ ﻣﯽﮔﺮدﯾﻢ. روز ﺑﻌﺪ از ﻣﺴﺎﺑﻘﻪ، اﺧﺒﺎر ھﻤﻪ ﺧﺒﺮھﺎ را ﻣﯽ ﮔﻮﯾﺪ اﻣﺎ از ﺷﻨﺎ ﺧﺒﺮی ﻧﯿﺴﺖ. اﻣﺴﺎل ﺑﺎ ﺷﻨﺎﮔﺮان ﭘﺎی ﺗﻠﻮﯾﺰﯾﻮن ﻧﺸﺴﺘﻪ ﺑﻮدﯾﻢ. ھﯿﭻ ﭼﯿﺰی از ﻣﺴﺎﺑﻘﺎت ﻟﯿﮓ ﺑﺮﺗﺮ ﺷﻨﺎ ﻧﮕﻔﺘﻨﺪ. ﻓﻘﻂ ﯾﮑﺒﺎر ﻣﺮﺣﻠﻪ آﺧﺮ اﺳﻢ ﺗﯿﻢ ھﺎی اول ﺗﺎ ﺳﻮم را ﮔﻔﺘﻨﺪ. ﯾﺎدم ﻣﯽ آﯾﺪ ﺳﺎل ھﺎ ﻗﺒﻞ اﺳﻢ ﻧﻔﺮات اول را ﻣﯽ ﮔﻔﺘﻨﺪ. ﺑﻌﺪ ھﺎ اﺻﻼ ھﯿﭻ ﺧﺒﺮﮔﺰاری ﺳﺮاغ ﻣﺎ را ﻧﮕﺮﻓﺖ. ﺣﺎﻻ ﻗﺪری ﺷﺮاﯾﻂ ﺑﮫﺘﺮ ﺷﺪه اﺳﺖ. ﮐﺎر ﻣﺎ اﺻﻼ ھﯿﭻ ﺧﺒﺮی ﻧﺪارد. ﻣﺎ در اردوھﺎی ﺗﯿﻢ ﻣﻠﯽ اﺧﺒﺎر رﺳﺎﻧﻪ ھﺎی ﻣﺨﺘﻠﻒ را رﺻﺪ ﻣﯽﮐﻨﯿﻢ. ﻓﻼن ﺑﺎزﯾﮑﻦ ﺑﺮزﯾﻠﯽ ﮐﻪ دو ﺟﻠﺴﻪ ﻣﺤﺮوم ﺷﺪه در اﺧﺒﺎر ﻣﺎ رﺻﺪ ﻣﯽ ﺷﻮد وﻟﯽ از ﺗﯿﻢ ﻣﻠﯽ ﺷﻨﺎی ﻣﻤﮑﻠﺖ ﺧﺒﺮی دﯾﺪه ﻧﻤﯽ ﺷﻮد. ﻣﯿﺮزاﯾﯽ: ﺷﻤﺎ ﺧﻮدﺗﺎن ﺧﺒﺮﻧﮕﺎر ھﺴﺘﯿﺪ و ﻣﯽ داﻧﯿﺪ ﺧﯿﻠﯽ از اﯾﻦ ﻣﺴﺎﺋﻞ ﺑﻪ راﺑﻄﻪ ھﺎ واﺑﺴﺘﻪ اﺳﺖ. *ﭼﺮا ﻣﻌﻤﻮﻻ ﺷﻨﺎﮔﺮان ﻣﺎ در ﺑﺤﺚ ﺷﻨﺎوری (ﻓﻠﻮﺗﯿﻨﮓ) ﻧﺴﺒﺖ ﺑﻪ ﺷﻨﺎﮔﺮان اﻣﺮﯾﮑﺎﯾﯽ ﯾﺎ ﭼﯿﻨﯽ ﺿﻌﯿﻒﺗﺮ ھﺴﺘﻨﺪ؟ ﻋﺴﮕﺮی: ﮐﺸﻮرھﺎﯾﯽ ﮐﻪ از ﻟﺤﺎظ ﻋﻠﻤﯽ ﺷﺮاﯾﻂ ﺧﻮﺑﯽ دارﻧﺪ در ورزش ﺷﻨﺎ ﭘﯿﺸﺮﻓﺖ ﻣﯽﮐﻨﻨﺪ. زﯾﺮا اﯾﻦ ورزش ﻋﻠﻢ ﺧﯿﻠﯽ ﺧﺎﺻﯽ دارد. ﮐﺴﯽ ﮐﻪ ﻣﯽ ﺧﻮاھﺪ در ﺷﻨﺎی ﺟﮫﺎن و اﻟﻤﭙﯿﮏ ﻗﮫﺮﻣﺎن ﺷﻮد ﺑﺎﯾﺪ ﻣﺮاﺣﻞ وﯾﮋهای را ﺑﮕﺬراﻧﺪ و اﺑﺘﺪا در ﺳﻨﯿﻦ ﭘﺎﯾﯿﻦ اﺳﺘﻌﺪادﯾﺎﺑﯽ ﻣﯽ ﺷﻮد. ﺑﺒﯿﻨﻨﺪ ﮐﻪ اﺻﻼ ﺑﻪ درد اﯾﻦ رﺷﺘﻪ ورزﺷﯽ ﻣﯽ ﺧﻮرد ﯾﺎ ﻧﻤﯽ ﺧﻮرد. ھﺰار ﮐﺎر اﻧﺠﺎم ﻣﯽ دھﻨﺪ ﺗﺎ ﺑﻪ ﺷﺮاﯾﻂ اﯾﺪه آل ﺑﺮﺳﺪ. ﺑﺎ ﺑﺮﻧﺎﻣﻪ رﯾﺰی ھﺎی ﮐﺎﻣﭙﯿﻮﺗﺮی روی ﭼﮕﻮﻧﮕﯽ رﺷﺪ ﺳﺎﺧﺘﺎر ﻋﻀﻼﻧﯽ ورزﺷﮑﺎر ﮐﺎر ﻣﯽﮐﻨﻨﺪ. ﺑﺮﻧﺎﻣﻪ ﺗﻤﺮﯾﻨﯽ و ﺗﻐﺬﯾﻪ وﯾﮋهای در ﻧﻈﺮ ﻣﯽ ﮔﯿﺮﻧﺪ. از ﻧﻈﺮ درﺳﯽ ھﻢ ﺷﻨﺎﮔﺮان در ﮐﻤﭗ، ﻓﻌﺎﻟﯿﺖ ھﺎی ﺗﺤﺼﯿﻠﯽ ﺧﻮد را دﻧﺒﺎل ﻣﯽﮐﻨﻨﺪ. ھﻤﺎن ﺟﺎ در ﮐﻤﭗ درس ﻣﯽ ﺧﻮاﻧﻨﺪ و اﺳﺘﺮاﺣﺖ و ﺗﻔﺮﯾﺢ ﻣﯽﮐﻨﻨﺪ. ھﻤﻪ ﭼﯿﺰ روی ﺑﺮﻧﺎﻣﻪ اﺳﺖ. از ﺳﻦ ١۰ ﺳﺎﻟﮕﯽ ﮐﺎر ﻣﯽ ﮐﻨﻨﺪ ﺗﺎ ﺳﺎل ﺑﻪ ﺳﺎل ﭘﯿﺸﺮﻓﺖ ﻣﯽﮐﻨﻨﺪ و ٢۰ ﺳﺎﻟﮕﯽ ﻣﺪال اﻟﻤﭙﯿﮏ ﻣﯽﮔﯿﺮﻧﺪ. آن ھﺎ ﭘﯿﺶ ﺑﯿﻨﯽ ﻣﯽ ﮐﻨﻨﺪ ﮐﻪ ﯾﮏ ﻧﻮﺟﻮان ١۰ ﺳﺎﻟﻪ در ﺳﻦ ٢۰ ﺳﺎﻟﮕﯽ ﭼﻪ ﻗﺪی دارد. ﮐﻤﮏ ﻣﯽ ﮐﻨﻨﺪ ﺗﺎ ﺑﻪ ﺳﻄﺢ اﯾﺪه آل ﺑﺮﺳﺪ. اﻣﺎ در اﯾﺮان اﺻﻼ اﺳﺘﻌﺪادﯾﺎﺑﯽ ﻧﺪارﯾﻢ. ﺗﺴﺖ ﭘﯿﮑﺮ ﺳﻨﺠﯽ اﺻﻼ وﺟﻮد ﻧﺪارد. ﺑﻪ ھﻤﯿﻦ دﻟﯿﻞ در رﺷﺘﻪ ﻣﮫﻤﯽ ﻣﺜﻞ ﺷﻨﺎ ﻋﻤﻼ ھﯿﭻ ﺣﺮﻓﯽ ﺑﺮای ﮔﻔﺘﻦ ﻧﺪارﯾﻢ. ﭼﺮا ﮐﻪ ﺗﺎزه در ﺳﻦ ١۵ ﺳﺎﻟﮕﯽ دو ﻣﺎه ﺗﻤﺮﯾﻦ دارﯾﻢ و ﺷﺶ ﻣﺎه ﺧﺒﺮی از ﺗﻤﺮﯾﻦ ﻧﯿﺴﺖ. ﻣﯿﺮزاﯾﯽ: ﺷﻨﺎﮔﺮان ﮐﺸﻮرھﺎی اروﭘﺎﯾﯽ از ﻣﺎ ﺑﮫﺘﺮ ھﺴﺘﻨﺪ. ﯾﻌﻨﯽ ﺷﻨﺎﮔﺮی ﮐﻪ ھﻤﺴﺎل ﻣﻦ اﺳﺖ رﮐﻮرد ﺑﮫﺘﺮی دارد. آن ھﺎ از ﭘﺎﯾﻪ ﺷﺮاﯾﻂ ﺑﮫﺘﺮی ﻧﺴﺒﺖ ﺑﻪ ﻣﺎ داﺷﺘﻨﺪ. ﺣﺘﯽ ﻋﺎدات زﻧﺪﮔﯽ ﯾﮏ ورزﺷﮑﺎر ﺣﺮﻓﻪ ای را از ﻧﻮﺟﻮاﻧﯽ ﻣﯽ آﻣﻮزﻧﺪ. ﯾﮏ ﺷﻨﺎﮔﺮ ١۵ ﺳﺎﻟﻪ اروﭘﺎﯾﯽ ذھﻦ آﻣﺎده ای دارد. دﯾﮕﺮ ﺳﻄﺢ ﺷﻨﺎی آنھﺎ ﺧﯿﻠﯽ ﺑﺎﻻﺳﺖ. ﭘﺎﯾﻪ آنھﺎی ﺧﯿﻠﯽ ﻗﻮی اﺳﺖ. ﻣﺜﻼ از ھﻔﺖ ﺳﺎل ﻗﺒﻞ روی اﺳﺘﺎرت ﺷﻨﺎﮔﺮ ﮐﺎر ﻣﯽ ﮐﻨﻨﺪ ﺗﺎ روزی در اﻟﻤﭙﯿﮏ از ﺳﺎﯾﺮ ﺣﺮﯾﻔﺎﻧﺶ ﺟﻠﻮ ﺑﯿﺎﻓﺘﻨﺪ. *ﻣﯽﺧﻮاھﯿﻢ ﮔﺮﯾﺰی ﺑﻪ ﺑﺤﺚ دوﭘﯿﻨﮓ ﯾﺎ اﺳﺘﻔﺎده از ﻣﻮاد ﻧﯿﺮوزا ﺑﺰﻧﯿﻢ، ﺧﯿﻠﯽ ھﺎ ﺷﺪﯾﺪا ﺑﺎ اﯾﻦ ﻣﻮﺿﻮع ﻣﺨﺎﻟﻔﺖ ﻣﯽ ﮐﻨﻨﺪ و ﺑﺴﯿﺎری ھﻢ ﻣﻌﺘﻘﺪﻧﺪ اﺳﺘﻔﺎده درﺳﺖ از ﻋﻠﻢ ﻣﻮاد ﻣﮑﻤﻞ ﯾﮑﯽ از ﺿﺮورﯾﺎت ﻗﮫﺮﻣﺎﻧﯽ در ورزش اﺳﺖ. ﻧﻈﺮ ﺷﻤﺎ ﭼﯿﺴﺖ؟ ﻋﺴﮕﺮی: ﻣﺎ در اﯾﻦ ﻣﻮﺿﻮع واﻗﻌﺎ ﻋﻘﺐ ھﺴﺘﯿﻢ. ﺧﯿﻠﯽ از ورزﺷﮑﺎران ﭼﯿﻦ ﯾﺎ اﻣﺮﯾﮑﺎ داروﯾﯽ را ﻣﺼﺮف ﻣﯽﮐﻨﻨﺪ. ﻣﺮﺑﯿﺎن و ﭘﺰﺷﮑﺎن آن ھﺎ ﺗﺠﻮﯾﺰ ﻣﯽﮐﻨﻨﺪ ﮐﻪ ﻓﻼن دارو را ﻣﺼﺮف ﮐﻨﯿﺪ. آن ھﺎ ﺟﻠﻮﺗﺮ از دوﭘﯿﻨﮓ ھﺴﺘﻨﺪ. داروھﺎﯾﯽ ﻣﺼﺮف ﻣﯽﮐﻨﻨﺪ ﮐﻪ واﻗﻌﺎ ﻧﯿﺮوزا ﻣﺤﺴﻮب ﻣﯽ ﺷﻮد. آن ھﺎ ﺑﺮﻧﺎﻣﻪ ﺗﻤﺮﯾﻨﯽ ﻋﺠﯿﺒﯽ دارﻧﺪ. ﭘﺰﺷﮑﺎن ﺗﯿﻢ آن ھﺎ داروھﺎﯾﯽ ﺗﺠﻮﯾﺰ ﻣﯽﮐﻨﻨﺪ ﮐﻪ ﺑﻌﺪ از ﻓﺼﻞ ﺗﻤﺮﯾﻨﯽ دﯾﮕﺮ در آزﻣﺎﯾﺸﺎت ﻧﺸﺎن داده ﻧﻤﯽ ﺷﻮﻧﺪ. ﺑﺪون اﯾﻨﮑﻪ آﺳﯿﺐ ﺧﺎﺻﯽ ﺑﺒﯿﻨﺪ ﺑﺎ ﮐﻤﮏ ﺗﯿﻢ ﭘﺰﺷﮑﯽ ﮐﺎﻣﻼ ﺑﻪ اوج ﻣﯽ رﺳﻨﺪ. ﻣﺎ در اﯾﺮان ﭘﺰﺷﮏ ﺗﺨﺼﺼﯽ ﺑﺮای ﻓﺪراﺳﯿﻮن ﺷﻨﺎ ﻧﺪارﯾﻢ. ﻣﻦ ﺧﻮدم ﺑﺮ اﺳﺎس ﺷﻨﺎﺧﺖ ﺷﺨﺼﯽ ﻣﮑﻤﻞ ھﺎ را ﻣﺼﺮف ﻣﯽﮐﻨﻢ. ﺧﻮدم درﺑﺎره آن ھﺎ اﻃﻼﻋﺎت ﮐﺴﺐ ﻣﯽ ﮐﻨﻢ. ﺑﺎ ١۰ ﻧﻔﺮ ﺻﺤﺒﺖ ﻣﯽ ﮐﻨﻢ. ھﯿﭻ ﮐﺲ راھﻨﻤﺎﯾﯽ درﺳﺘﯽ اﻧﺠﺎم ﻧﻤﯽ دھﺪ. اﯾﻦ ھﻢ از ﻣﺸﮑﻼت ﻣﺎﺳﺖ. ﯾﮏ ﺷﻨﺎﮔﺮ ﺣﺮﻓﻪ ای اﺻﻼ دﻏﺪﻏﻪ ای از اﯾﻦ ﺑﺎﺑﺖ ﻧﺪارد. ﻣﺎ ﺑﺎﯾﺪ ھﯽ ﺳﻮال ﺑﭙﺮﺳﯿﻢ ﮐﻪ اﻻن وﯾﺘﺎﻣﯿﻦ ﺑﺨﻮرم ﯾﺎ دو ﺳﺎﻋﺖ دﯾﮕﺮ ﻣﺼﺮف ﮐﻨﻢ. ﯾﮏ ﭘﺰﺷﮏ ھﻤﺮاه ﺗﯿﻢ ﻣﻠﯽ ﻧﺪارﯾﻢ. اﯾﻦ ﻣﻮﺿﻮع ﻧﯿﺎز ﺑﻪ داﻧﺶ ﺗﺨﺼﺼﯽ دارد. ﺑﺎﯾﺪ ﺑﺮ اﺳﺎس ﺗﺎرﯾﺦ ﻣﺴﺎﺑﻘﻪ ھﺎﯾﻢ ﺑﺮﻧﺎﻣﻪ رﯾﺰی ﺷﻮد. ﻣﯿﺮزاﯾﯽ: ﻣﮑﻤﻞ ﺑﺎ دوﭘﯿﻨﮓ ﻓﺮق دارد. دوﭘﯿﻨﮓ ﺑﻪ آﻧﺎﺗﻮﻣﯽ ﺷﺨﺺ ﺑﺴﺘﮕﯽ دارد. اﮔﺮ ﻓﺮدی ﺑﺎ ﻓﯿﺰﯾﻮﻟﻮژی ﺧﺎص ﺑﺎ ﯾﮏ ﺣﺠﻢ ﺗﻤﺮﯾﻦ ﻣﺸﺨﺺ ﻣﻘﺪاری از ﯾﮏ ﻣﺎده را ﻣﺼﺮف ﮐﻨﺪ دوﭘﯿﻨﮓ ﺑﻪ ﺣﺴﺎب ﻧﻤﯽآﯾﺪ وﻟﯽ دﯾﮕﺮی ﺑﺎ ﻣﺼﺮف ھﻤﺎن ﻣﻘﺪار ﮐﺎﻣﻼ آﺳﯿﺐ ﻣﯽﺑﯿﻨﺪ. ﺷﻤﺎ ﯾﮏ ورزﺷﮑﺎر ﭼﯿﻨﯽ را ﻣﯽﺑﯿﻨﯿﺪ ﮐﻪ ﺑﺎ ﯾﮏ ﻣﺘﺮ و ۵۰ ﺳﺎﻧﺘﯽ ﻣﺘﺮ ﻗﺪ ﻗﮫﺮﻣﺎن ﻣﯽ ﺷﻮد. ﻣﺸﺨﺺ ﻣﯽ ﺷﻮد ﮐﻪ از ﻣﮑﻤﻞ ﺑﮫﺮه ﺑﺮده اﺳﺖ. *آﯾﺎ ﺷﻤﺎ ﺑﻪ رواﻧﺸﻨﺎس ورزﺷﯽ اﻋﺘﻘﺎدی دارﯾﺪ؟ ﻣﯿﺮزاﯾﯽ: ﻣﺎ ﺗﺎ ﮐﻨﻮن ﺗﺠﺮﺑﻪ ﮐﺎر ﺑﺎ رواﻧﺸﻨﺎس را ﻧﺪاﺷﺘﻪاﯾﻢ. ﮔﺎھﯽ ﻣﯽﺑﯿﻨﯿﺪ ﮐﻪ اﺻﻼ ﻧﯿﺎزی ﺑﻪ رواﻧﺸﻨﺎس ﻧﯿﺴﺖ اﻣﺎ ﻓﺮدی ھﻢ اﻧﻘﺪر اﺳﺘﺮس دارد ﮐﻪ ﺣﺘﻤﺎ ﺑﺎﯾﺪ رواﻧﺸﻨﺎس داﺷﺘﻪ ﺑﺎﺷﺪ. ﻋﺴﮕﺮی: ﺧﻮدم ﺧﯿﻠﯽ ﺟﺎھﺎ ﺧﻮاﻧﺪم ﮐﻪ ﯾﮑﻤﺎه ﻗﺒﻞ از ﻣﺴﺎﺑﻘﻪ ﺗﺼﻮﯾﺮ ﺳﺎزی ﮐﻨﯿﺪ. وﻟﯽ ﺗﺎ ﮐﻨﻮن ﺑﻪ ﺻﻮرت ﻣﺴﺘﻘﯿﻢ ﺑﺎ ﯾﮏ رواﻧﺸﻨﺎس در ارﺗﺒﺎط ﻧﺒﻮدم. ﺷﺎﯾﺪ اﯾﻦ ﻣﺴﺎﺋﻞ ھﻢ ﺑﻪ ﻣﺎ ﮐﻤﮏ ﮐﻨﺪ. *ﺷﻤﺎ ﮔﺰﯾﻨﻪ ھﺎی اﺻﻠﯽ ﺗﯿﻢ ﻣﻠﯽ اﯾﺮان ﺑﺮای اﻋﺰام ﺑﻪ ﻣﺴﺎﺑﻘﺎت ﺟﮫﺎﻧﯽ ﺑﺎرﺳﻠﻮﻧﺎ ھﺴﺘﯿﺪ. اﻟﺒﺘﻪ ھﻨﻮز اﯾﻦ ﻣﻮﺿﻮع ﻗﻄﻌﯽ ﻧﯿﺴﺖ وﻟﯽ ﺳﻮال ﻣﻦ اﯾﻦ اﺳﺖ ﮐﻪ ﺗﯿﻢ ﻣﻠﯽ ﺷﻨﺎ ﺑﺎ ﭼﻪ ھﺪﻓﯽ در ﻣﺴﺎﺑﻘﺎت ﺟﮫﺎﻧﯽ ﺑﺎرﺳﻠﻮﻧﺎ ﺷﺮﮐﺖ ﻣﯽﮐﻨﺪ؟ ﻋﺴﮕﺮی: ﺗﻤﺮﯾﻨﺎت ﺧﻮﺑﯽ ﻗﺒﻞ از ﻣﺴﺎﺑﻘﺎت داﺷﺘﯿﻢ. اول از ھﻤﻪ ﺑﺎﯾﺪ رﮐﻮردھﺎی ﺷﺨﺼﯽ و ﻣﻠﯽ را ﮐﺎھﺶ دھﯿﻢ. ﻣﻦ ﺳﺎل ﻗﺒﻞ ﺳﻪ ﺳﻔﺮ ﺧﺎرﺟﯽ رﻓﺘﻢ و ﺳﻪ رﮐﻮرد ﻣﻠﯽ زدم. اﯾﻦ ﯾﻌﻨﯽ ﭘﯿﺸﺮﻓﺖ. اﮔﺮ اﻣﺴﺎل ھﻢ در ﻣﺴﺎﺑﻘﺎت داﺧﻞ ﺳﺎﻟﻦ رﮐﻮرد ﺳﺎل ﻗﺒﻞ را ﺑﺰﻧﻢ و در ﺑﺎرﺳﻠﻮﻧﺎ ھﻢ رﮐﻮرد ﺑﺰﻧﻢ ﯾﻌﻨﯽ ﭘﯿﺸﺮﻓﺖ ﺣﺎﺻﻞ ﺷﺪه اﺳﺖ. ﻣﺎ ﺑﺎ ھﺪف ﺑﮫﺒﻮد ﺑﺨﺸﯿﺪن ﺑﻪ رﮐﻮردھﺎی ﻣﻠﯽ اﯾﺮان ﺑﻪ ﻣﺴﺎﺑﻘﺎت ﺟﮫﺎﻧﯽ ﺑﺎرﺳﻠﻮﻧﺎ ﻣﯽ روﯾﻢ. ﺑﺎﯾﺪ ﭘﻠﻪ ﭘﻠﻪ ﮔﺎم ﺑﺮدارﯾﻢ و در ھﺮ ﻣﺴﺎﺑﻘﻪ رﮐﻮردھﺎ را ﮐﺎھﺶ دھﯿﻢ ﺗﺎ اﺑﺘﺪا ﺑﻪ ﺟﻤﻊ ١۶ ﻧﻔﺮ و ﺑﻌﺪ ﺑﻪ ﺟﻤﻊ ھﺸﺖ ﻧﻔﺮ ﺑﺮﺗﺮ ﻣﺴﺎﺑﻘﺎت راه ﭘﯿﺪا ﮐﻨﯿﻢ. ﻧﻤﯽﺗﻮاﻧﻢ در ﻣﺮﺣﻠﻪ اول ﺑﮕﻮﯾﻢ ﺑﻪ ﺑﺎرﺳﻠﻮﻧﺎ ﻣﯽ روم ﺗﺎ ﻧﻔﺮ دھﻢ ﻣﺴﺎﺑﻘﺎت ﺷﻮم. ورزش ﻣﺎ رﮐﻮردی اﺳﺖ و ﺑﺎﯾﺪ ﺑﺎ ﺗﻮﺟﻪ ﺑﻪ رﮐﻮردھﺎی ﺧﻮدم و ﺑﺮﻧﺎﻣﻪ ﺗﻤﺮﯾﻨﯽام ﻧﺘﯿﺠﻪ ﺑﮕﯿﺮم. ﻗﺒﻞ از اﯾﻨﮑﻪ ﺑﻪ اﯾﺮان ﺳﮫﻤﯿﻪ ﺑﺪھﻨﺪ ﻗﺮار ﺑﻮد ﺳﮫﻤﯿﻪ ﺑﮕﯿﺮﯾﻢ و ﺑﺮوﯾﻢ. ورودی ۵۰ ﻣﺘﺮ ﭘﺮواﻧﻪ ٢۴ ﺛﺎﻧﯿﻪ و ٨۰ ﺻﺪم ﺛﺎﻧﯿﻪ ﺑﻮد. رﮐﻮرد ﺷﺨﺼﯽ ﻣﻦ ٢۵ ﺛﺎﻧﯿﻪ و ٩ ﺻﺪم ﺛﺎﻧﯿﻪ اﺳﺖ. ﻓﺎﺻﻠﻪ ﮐﻤﯽ ﺑﺎ ورودی ﺟﮫﺎﻧﯽ داﺷﺘﻢ. ﻣﯽ ﺧﻮاﺳﺘﻢ ورودی ﺑﯿﺎورم و ﮐﺎﻣﻼ آﻣﺎده ﺑﻮدم. ﻓﮑﺮم ﺑﺮای اﯾﻦ ﻣﻮﺿﻮع آﻣﺎده ﺑﻮد. ﻗﺮار ﺑﻮد در ﻣﺴﺎﺑﻘﺎت اﻧﺘﺨﺎﺑﯽ دوﺑﯽ ﺷﺮﮐﺖ ﮐﻨﻢ. اﻣﺎ در ﻧﮫﺎﯾﺖ اﻋﻼم ﺷﺪ ﮐﻪ ﺑﻪ اﯾﺮان ﺳﮫﻤﯿﻪ دادﻧﺪ. ﺧﻮﺷﺤﺎﻟﻢ ﮐﻪ ﺑﻪ ھﺮ ﺣﺎل ﺑﻪ ﺑﺎرﺳﻠﻮﻧﺎ ﻣﯽ روم. ﻣﻦ ﺣﺲ ﺧﻮﺑﯽ دارد. ﺑﮫﺘﺮﯾﻦ ھﺎی دﻧﯿﺎ را ﻣﯽﺑﯿﻨﻢ. ﺳﻌﯽ ﻣﯽﮐﻨﻢ ﮐﻪ رﮐﻮردم را ﺑﺎ آن ھﺎ ﺑﮫﺘﺮ ﮐﻨﻢ و ﭘﻠﻪ ﭘﻠﻪ ﺑﻪ آنھﺎ ﻧﺰدﯾﮏ ﺷﻮم. ﻣﯿﺮزاﯾﯽ: ﺑﻪ ﻋﻨﻮان ﮐﻮﭼﮑﺘﺮﯾﻦ ﺷﻨﺎﮔﺮ و ﻧﺨﺴﺘﯿﻦ ﺷﻨﺎﮔﺮ ١٧ ﺳﺎﻟﻪ اﯾﺮان در ﻣﺴﺎﺑﻘﺎت ﺟﮫﺎﻧﯽ ﺑﺎرﺳﻠﻮﻧﺎ ﺷﺮﮐﺖ ﻣﯽﮐﻨﻢ. ﺳﻌﯽ ﻣﯽﮐﻨﻢ در درﺟﻪ اول رﮐﻮردھﺎی ﺧﻮدم را ﮐﺎھﺶ دھﻢ. ﺑﻪ ﻧﻈﺮم در ورزش ﺑﺮ ﻋﮑﺲ ﺳﺎﯾﺮ ﻣﺴﺎﺋﻞ زﻧﺪﮔﯽ ﻃﻤﻊ داﺷﺘﻦ ﺧﯿﻠﯽ ﺧﻮب اﺳﺖ. ﻣﻦ ﻣﯽ ﺧﻮاھﻢ رﮐﻮرد اﯾﺮان ﯾﻌﻨﯽ ۵١ ﺛﺎﻧﯿﻪ را ﺷﻨﺎ ﮐﻨﻢ. وﻟﯽ ﺑﺎﯾﺪ اﯾﻦ ﺣﺮص و ﻃﻤﻊ را داﺷﺘﻪ ﺑﺎﺷﻢ ﮐﻪ ۴٩ ﺛﺎﻧﯿﻪ ﺷﻨﺎ ﮐﻨﻢ. اﯾﻦ ﺧﯿﻠﯽ ﮐﻤﮏ ﻣﯽﮐﻨﺪ ﮐﻪ در ھﺮ ﻣﺴﺎﺑﻘﻪ ﭘﯿﺸﺮﻓﺖ ﮐﻨﯿﻢ. ﻣﻦ اﻧﮕﯿﺰه زﯾﺎدی دارم ﮐﻪ ﺑﻪ ﻣﺴﺎﺑﻘﺎت ﺟﮫﺎﻧﯽ ﺑﺎرﺳﻠﻮﻧﺎ ﻣﯽروم. ﻣﻄﻤﺌﻦ ھﺴﺘﻢ ﮐﻪ ﺑﺮای ھﻤﻪ ﺟﺎﻟﺐ ﺧﻮاھﺪ ﺑﻮد ﮐﻪ ﯾﮏ ﺷﻨﺎﮔﺮ ١٧ ﺳﺎﻟﻪ از اﯾﺮان ﺑﻪ ﺑﺎرﺳﻠﻮﻧﺎ آﻣﺪه اﺳﺖ. *ﺳﺨﻦ ﭘﺎﯾﺎﻧﯽ: ﻋﺴﮕﺮی: آﯾﻨﺪه ﺷﻨﺎ ﺑﻪ ﻣﺠﻤﻊ ﻓﺪراﺳﯿﻮن ﺑﺴﺘﮕﯽ دارد. ھﻤﻪ ﭼﯿﺰ ﺧﻮب اﺳﺖ و اﻣﯿﺪوارﯾﻢ ﮐﻪ رﺿﻮاﻧﯽ رای ﺑﯿﺎورد و ﺣﺪاﻗﻞ ﺑﺮای ﭼﮫﺎر ﺳﺎل رﺋﯿﺲ ﺷﻮد. ﭼﻮن اﮔﺮ ﻓﺮد دﯾﮕﺮی ﺑﯿﺎﯾﺪ دوﺑﺎره ﺑﺮای ﭼﻨﺪﻣﯿﻦ ﺑﺎر ھﻤﻪ ﮐﺎرھﺎ ﺑﺮھﻢ ﻣﯽرﯾﺰد. ﻣﻄﻤﺌﻦ ھﺴﺘﻢ ﮐﻪ اول، اردوھﺎ ﺗﻌﻄﯿﻞ ﻣﯽ ﺷﻮد. ﺷﺨﺼﺎ اﻣﯿﺪوارم رﺿﻮاﻧﯽ رﺋﯿﺲ ﺷﻮد و ھﻤﯿﻦ ﺑﺮﻧﺎﻣﻪ ھﺎﯾﯽ را ﮐﻪ ﺷﺮوع ﮐﺮده اداﻣﻪ دھﺪ. ﻣﯿﺮزاﯾﯽ: اﻣﯿﺪوارم ﮐﻪ ھﻤﻪ در ﺧﺎﻧﻮاده ﺷﻨﺎ ﺑﺎ ھﻢ دوﺳﺖ ﺑﺎﺷﯿﻢ. زﯾﺮآب ھﻤﺪﯾﮕﺮ و ﻓﺪراﺳﯿﻮن را ﻧﺰﻧﯿﻢ. ھﻤﯿﻦ ﺑﺮﻧﺎﻣﻪ ﻓﻌﻠﯽ ﻓﺪراﺳﯿﻮن ﺧﯿﻠﯽ ﺧﻮب اﺳﺖ. اﮔﺮ رﺿﻮاﻧﯽ رﺋﯿﺲ ﺷﻮد ﻗﻄﻌﺎ ﺧﯿﻠﯽ ﻣﯽ ﺗﻮاﻧﺪ ﺑﮫﺘﺮ ﮐﺎر ﮐﻨﺪ. ھﻤﯿﻦ ﺣﺎﻻ ﺑﺎ اﯾﻨﮑﻪ ﻣﺪت زﯾﺎدی ﻧﯿﺴﺖ ﺳﺮﭘﺮﺳﺖ ﺷﺪه اﻣﺎ ﺧﯿﻠﯽ ﮐﺎرھﺎی ﺑﺰرﮔﯽ اﻧﺠﺎم داده اﺳﺖ. اﻣﯿﺪوارم راﺑﻄﻪ ﺧﺒﺮﻧﮕﺎرھﺎ ھﻢ ﺑﺎ ﻓﺪراﺳﯿﻮن ﺑﮫﺘﺮ ﺷﻮد. از ﻣﺮﺑﯿﺎﻧﻢ ﺑﻪ وﯾﮋه ﺳﻤﯿﻊ زاده ﺗﺸﮑﺮ ﻣﯽﮐﻨﻢ ﮐﻪ از ۵ ﺻﺒﺢ از ﮐﺮج ﺳﺮ ﺗﻤﺮﯾﻦ ھﺎ ﻣﯽ آﯾﺪ. اﻣﯿﺪوارم ﺑﺘﻮاﻧﯿﻢ زﺣﻤﺎت آنھﺎ را ﺟﺒﺮان ﮐﻨﯿﻢ. منبع:ایسنا
