مقایسه الگوی تمرینی شناگران ایران با ستاره‌های جهانی

شنا یکی از ورزش های پایه و اصلی در المپیک به شمار می‌رود، اما جای این ورزش پرمدال و محبوب در ویترین افتخارات ایران در مسابقات جهانی و المپیک به چشم می‌خورد. رکوردهای فاصله دار شناگران ایران با رکوردهای جهانی مساله ای است که سوال ایجاد می‌کند. تفاوت‌ها کجا رقم می‌خورد؟
به گزارش خبرگزاری دانشجویان ایران(ایسنا)، تنها یک نگاه اجمالی به کارنامه افتخارات کشورهای مدعی در تاریخ المپیک نشان می دهد که مدال های پرشمار رشته ورزشی شنا یکی از ارکان اصلی موفقیت در المپیک به شمار می رود. بر خلاف بسیاری از رشته های ورزشی دیگر، شنا بدون هر نوع ابزار و وسایل کمکی و تنها با نبرد تن به تن با آب پدید می آید. از این رو موفقیت در این ورزش بیش از هر چیز به قدرت بدنی شناگر بستگی دارد. کارشناسان حوزه تربیت بدنی معتقدند فاصله قهرمانی در ورزش شنا چیزی حدود ۱۲ سال است. یعنی اگر یک کودک مستعد از هشت سالگی به طور مستمر تمرینات خود را دنبال کند می توان امیدوار بود که در بیست سالگی به مدال المپیک نائل آید. همین فاصله تمرینی طولانی در شنا، نیاز به ثبات مدیریت، برنامه ریزی های بلند مدت، برداشتن موانع نرم افزاری در اجتماع و فراهم آوردن سخت افزار لازم را ضروری می کند.
شاید به همین دلیل است که در سال های اخیر پس از تغییر و تحولات پی در پی مدیریتی در راس فدراسیون شنا و بی توجهی ارگان های مختلف به این ورزش شاهد افت محسوس موفقیت ها در رشته ورزشی شنا شده ایم. در حالی که کشورهای توسعه یافته نظیر امریکا، چین و استرالیا بر سر تعداد مدال های شنا در المپیک چانه می زنند، مسئولان ورزش ایران به جا به جایی رکوردهای ملی شناگران خود دلخوش کرده اند!
خبرنگار ایسنا برای بررسی علل اختلاف سطح شناگران مطرح جهان و ایران نظر کارشناسان این حوزه ورزشی را جویا شد.
**رئیس کمیته فنی شنا: اینجا در استخر قهرمانی، آفتاب می‌گیرند!
رئیس کمیته فنی شنا در ارزیابی علل فاصله رکورد قهرمانان شنای ایران و جهان گفت: شنا یک فرهنگ است و ما این فرهنگ را در استخرهای ایران نداریم. ملت می روند در استخر قهرمانی، آفتاب می گیرند!شنا یک پروسه بسیار طولانی مدت است و برای اینکه یک استعداد مثل مایکل فلپس پیدا شود به یک کمیت قابل توجه از شناگران احتیاج داریم. حالا هرچه این کمیت بیشتر شود شانس پیدا شدن استعداد هم بیشتر می شود. در والیبال و دهه ۹۰ میلادی چند والیبالیست داشتیم و حالا چند نفر به والیبال می پردازند؟ طبیعی است که والیبال ایران رشد می کند. پس اول نیاز داریم بررسی کنیم و کمیت شناگران را در سطح جامعه افزایش دهیم.
وی افزود: باید بررسی شود که چند استخر در اختیار داریم و چقدر فضا به تربیت استعدادهای شنا اختصاص داده ایم. سیستم های تمرینی و ابزارهای تمرینی در گوشه و کنار جهان قدری متفاوت هستند. اگر تغذیه، جلسات تمرینی و سیستم ها را کنار بگذاریم پیش از این ها به یکسری ابزار برای تمرین نیاز داریم. ابزارهای تمرینی کمتر در ایران پیدا می شوند، مانند دستگاه‌های بدنسازی خاص، تجهیزات خاص شنا، استخرها و حوزچه های بیومکانیکی شنا. اینها مواردی هستند که کمتر شناگری در ایران آن ها را در اختیار دارد.
رئیس کمیته فنی شنا درباره شرایط تمرینی ورزشکاران ایران نیز گفت: شناگران خوب دنیا اردوهای تمرینی خوبی در شرایط گوناگون جوی را تجربه می کنند. مثلا اردوهایی در شرایط همسطح دریا و … که ما در ایران فعلا امکان برگزاری چنین دوره هایی را نداریم. شناگران ایران فعلا از نظر روحی و روانی و تامین مالی خیال راحتی ندارند. قهرمانان شنای جهان اسپانسرهایی دارند که تا پایان عمر از آن ها حمایت می کنند. اما شناگران نوجوان ایران از ۱۵ سالگی دغدغه درس و دانشگاه و سربازی و شغل آینده را دارند. همین موضوع موجب می شود که خیلی از شناگران نتوانند برنامه های تمرینی خود را ادامه دهند.
کرمی درباره روی مسائل ذهنی نیز تاکید کرد و افزود: باید بیشتر روی این مسائل کار شود که استعدادهای شنا انگیزه کافی برای ادامه راه را داشته باشند و شنا را رها نکنند. بسیاری از شناگران ما به محض اینکه به دبیرستان رسیده‌اند ورزش را کنار گذاشتند و دنبال دانشگاه و پیداکردن شغل می‌روند. شنا یک فرهنگ است. باید فرهنگ شنا جا بیفتد. در آمریکا همه استخرها با نرخ ارزان در اختیار عموم قرار می گیرند. استخر تفریحی کمتر است و همه از پیر و جوان تمرین می‌کنند. ما این فرهنگ را در استخرهای ایران نداریم. ملت می روند در استخر قهرمانی آفتاب می گیرند. این فرهنگ اگر جا بیفتد فاصله ما هم با شنای جهان پر می شود.
**حامد رضاخانی:حال و روز شنای ایران خیلی بدتر از سه چهار سال قبل است
مربی تیم ملی شنای جوانان ایران گفت: حال و روز شنای ایران خیلی بدتر از سه چهار سال قبل است و علت این موضوع مشخص است. ما افت کردیم.هم کیفی و هم کمی. علت این موضوع مشخص است. من به رشته های دیگر اشراف ندارم، دخالتی هم نمی کنم. عناصر پیشرفت در شنا مشخص است. این یک معادله خیلی خیلی روشن است. ورودی و خروجی آن مشخص است. بر اساس این معادله باید تعدادی شناگر، استخر، ساعت تمرین و …داشته باشی تا شاید نتیجه بگیری. حال و روز شنای ایران خیلی بدتر از سه چهار سال قبل است. قبلا فدراسیون شنای ایران حداقل جایی به نام استخر شهید کشوری داشت که می توانستیم در آن استعدادیابی کنیم. خیلی ها در آن سه چهار سال نتیجه گرفتند و همچنان از آن نسل هستند. از جهت کیفی بسیار افت کرده‌ایم. نمونه آن هم رکوردهای سه چهار سال قبل ماست. نمی توانیم رکوردهای سه چهار سال قبل را ثبت کنیم. از جهت کمی هم افت کرده‌ایم. مسابقات قهرمانی کشور لیگ و آموزشگاه ها را بروید ببینید چند نفر شرکت می کردند و حالا چند نفر هستند. یعنی نه کیفیت داریم و نه کمیت. اما جالب این است اولین چیزی که مدیران می گویند این است که امکانات نداریم. این غلط است. تهران را نگاه کنید. چند استخر داریم و چند استخر در اختیار فدراسیون است؟ همین ۹ دی را هم می خواهند بگیرند تا پول در بیاورند.
وی افزود: شنا رشته ای است که می توان از قبال استخر آن پول درآورد. هدفگذاری استخر های ما هم پول درآوردن است. اولویت استخرهای ما قهرمان پروری نیست. به همین خاطر اماکن ورزشی ما به سمت خصوصی شدن می رود. وقتی استخر کشوری یک میلیارد و دویست و شصت میلیون تومان اجاره داده می شود این بخش خصوصی دنبال قهرمان پروری نیست. پس شنا تبدیل به یک رشته لوکس می شود. خیلی ها پول ندارند هزینه بخش خصوصی را بدهند. مدیران هم تحمل ندارند پول درنیاورند ولی افتخار آفرینی کنند. فرهنگ جامعه ما اول فوتبال است و بعد هم کشتی. به همین خاطر در شنا تعداد زیادی ورزشکار نداریم. ما چقدر فوتبالیست داریم که یک علی دایی از آن در می آید؟ به همان میزان هم باید شناگر داشته باشیم تا یک فلپس از آن درآید.
مربی تیم ملی شنای جوانان در پایان گفت: بدنه ورزش ما تکلیف خودش را با ورزش نمی داند. یک سوال ساده و مهم این است که از ورزش چه می خواهیم. پول ، شهرت، مدال و رنکینگ المپیکی و یا خیر دنبال سلامت جامعه هستیم. برای مثال چینی ها به این نتیجه رسیدند که در المپیک آسیایی و جهانی باید حرف اول و آخر را بزنند. این می شود استراتژی و بر اساس آن باید به رشته های انفرادی پر مدال روی بیاوری. فوتبال در آن جایی ندارد و چینی ها روی شنا سرمایه گذاری می کنند. حدود ۴۰ مدال در شنا توزیع می شود. در هر رشته هم می توانیم دو مدال بگیریم. می توانیم هشتاد مدال برای خودمان متصور شویم. باید ابتدا تکلیف خود را بدانیم. باید دید برای ورزشکار ایرانی چه رویکردی وجود دارد.
**سمیع‌زاده: اختلاف ما با شنای جهان در برنامه‌های تدارکاتی است
مدیر فنی تیم‌های ملی شنا با ارزیابی علل اختلاف رکورد بین شناگران ایران و قهرمانان شنای جهان، گفت: به نظر من مشکل اصلی قهرمانان شنای ایران عدم وجود برنامه تدارکاتی و شرکت نکردن در رویدادهای بین‌المللی است. تفاوت شناگران ایران با قهرمانان شنای دنیا، در علم و طراحی تمرین آنها نیست. ما در این زمینه چیزی کمتر از آنها نداریم. البته نمی‌خواهم بگویم که برنامه‌های ما مانند برنامه قهرمانان شنای جهان کامل است، قطعا آنها علم و دانش بیشتری در حوزه قهرمانی دارند. اما به لحاظ مربیان پایه و بومی و وطنی ما تفاوت زیادی با کشورهای توسعه یافته نداریم.
وی افزود: ما بیشتر در زمینه تدارک یک شناگر مشکل داریم. می‌توانم برای شما مثال بزنم، مایکل فلپس در فصل تمرینی ۲۰۰۰ و ۲۰۰۱ دوازده مسابقه بزرگ و بین‌المللی را پشت سر گذاشت، یعنی در یک فصل تمرینی خود بارها در رقابت‌های معتبر شرکت کرد. حالا تفاوت شرایط چنین شناگری را با ورزشکاران ایران مقایسه کنید. شناگران خوب ایران در تیم ملی از ۱۷ اسفند سال ۱۳۹۱ تا بازی‌های آسیایی داخل سالن در کره در فاصله یک فصل تمرینی چند ماهه هیچ رویداد بین‌المللی را تجربه نکرده اند. تصور کنید که یک شناگر بدون شرکت در رویدادهای بین‌المللی و سنجش آمادگی خود چگونه می‌تواند موفق شود. با توجه به این که چندین سال است که در خدمت ملی‌پوشان شنا هستم، فکر می‌کنم عمده مشکل و تفاوت شناگران ایرانی با شناگران خارجی به کمبود مسابقات بین‌المللی و اردوهای تدارکاتی مناسب بر می‌گردد. همان طور که تیم ملی فوتبال به بازی‌های تدارکاتی و اردوهای بین‌المللی نیاز دارد تیم ملی شنا هم از این قضیه مستثنی نیست. حتی در شنا، برنامه‌های تدارکاتی مهم‌تر است. برای یک شناگر باید دائما فرایند تمرینی مشخص با شدت و قدرت متناسب وجود داشته باشد. نباید اجازه دهیم که شناگران بی انگیزه و کم کار شوند.
وی در پایان گفت: به نظرم من راهکار اساسی این است که شناگران ایران اردوهای بلند مدت داشته باشند. این موضوع خیلی مهم است. اگر محمد علیرضایی از ایران توانست ورودی المپیک را بیاورد به دلیل این بود که مدتی در کرواسی اردو داشت و ماه‌ها تمرینات منظمی را پشت سر گذاشت، همین موارد موجب می‌شد که این شناگر بتواند خود را به استانداردهای جهانی نزدیک کند. ما استعدادهای بالقوه‌ای در این مملکت داریم که می‌توانم بگویم خیلی بالاتر از نخبگان جهان می‌توانند کار کنند. به نظر من آرشام میرزایی از نظر قد و قامت در مسابقات جهانی بارسلونا واقعا استثنایی بود و در صورتی که شناگران ایران تمرین مناسبی داشته باشند، می‌توانیم فاصله خود را با شنای اول جهان کم کنیم.
**خشایار حضرتی: تفاوت شناگران ایرانی با ستاره‌های جهان در برنامه‌ریزی و امکانات است
سرمربی سابق تیم ملی شنا با ارزیابی تفاوت کار شناگران ایران با بهترین های جهان گفت: ماهیت برنامه های تمرینی یکی است اما امکانات خیلی تفاوت دارد. از نظر ماهیت تمرین، شناگران ایران با بهترین های جهان خیلی تفاوتی ندارند. مگر اینکه مربیان و شناگران خارجی از یک سبک خاصی پیروی کنند. مثلا دوست داشته باشند که تمرین ها سرعت داشته باشد یا مقدار آن ها زیاد شود. یا خیلی از ورزش های دیگر مثل فوتبال که خیلی ها از سیستم های ۴-۴-۲، ۳-۵-۲ و خیلی سیستم های دیگر بهره می برند. در نهایت خیلی از این سیستم ها یک جور جواب می دهند. ممکن است هر تیمی بنا به شرایط با هر یک از این سیستم ها قهرمان شوند.
وی افزود: در شنا هم همینطور است. تمرین مایکل فلپس با سزار و سایرین از نظر نوع تمرینی فرق دارد ولی در نهایت ماهیت تمرین آن ها یکی است. ولی شاید در کشورهای توسعه یافته امکاناتی است که در سایر نقاط جهان کمتر دیده می شود. شیوه باشگاه داری و تیم داری کاملا متفاوت است. وسایل و امکانات مختلفی است که ما از آن خیلی بهره مند نیستیم. در کشورهای پیشرفته باشگاه ها هستند که ورزشکاران را می سازند. فدراسیون بیشتر درگیر تیمهای ملی است. کارهایش را برای مسابقات ملی برنامه ریزی می کند. فقط راه ها و مسیر ها را هموار می کند.
سرمربی سابق تیم ملی شنا دراین باره ادامه داد: مثلا باب بومن با مایکل فلپس در یک تیم باشگاهی تمرین می کنند و فقط در زمانی که اردوهای تیم ملی است آن ها در مسابقات بین المللی شرکت می کنند. تعداد استخرها هم قدری متفاوت است. در تمام استخرهای اروپا و آمریکا ساعاتی در روز غیر از برنامه های تفریحی به ورزشکاران اختصاص داده می شود که برنامه های منظمی را پیگیری می کنند. صبح و عصر چندین تیم براساس فصل بندی مشخص تمرین می کنند. خیلی راحت می دانند کجا هستند و به کجا می خواهند بروند.
حضرتی با اشاره به لزوم تدوین برنامه های مدون در رشته شنا خاطرنشان کرد: مشکلات عدیده ما نداشتن تقویم است. ما در بسیاری از رشته ها زا جمله شنا نمی دانیم یکسال آینده مسابقات قهرمانی کشوربا چه کیفیتی و در چه تاریخی برگزار می شود. در صورتی که بسیاری از کشورها حتی امارات و سنگاپور این برنامه ریزی را منتشر می کنند. ما متاسفانه فقط درگیر پیدا کردن استخر و هزینه برگزاری مسابقات هستیم. اگر نگاهی به تاریخ بیاندازیم متوجه می شویم که رقابت های قهرمانی کشور در چندین و چند ماه متفاوت برگزار می شود. این موضوع قدری از نظر کاری مشکلاتی را پدید می آورد. باید دید ابتدا و انتهای فصل کجاست. معمولا نباید این فصل بندی ها خیلی با هم تفاوت داشته باشد. متاسفانه این اتفاق نمی افتد. قرار است در شهریور قهرمانی کشور برگزار شود اما در عمل این رقابت ها به بهمن ماه موکول می شود.
وی در پایان گفت: شرکت کردن در مسابقات بین المللی خیلی مهم است. تعداد رویدادهایی که ورزشکاران در طول سال شرکت می کنند بسیار مهم و تعیین کننده است. در کشورهای مختلف باشگاه ها با هزینه خودشان ورزشکار را به رویدادهای مختلف می برند. قهرمانان جهان تا ۲۵ مسابقه بین المللی در سال شرکت می کنند. این آمار برای شناگران ایران شاید دو مسابقه در طول سال باشد. باید به رویدادهای بین‌المللی به عنوان برنامه تمرینی و تدارکاتی نگاه کرد. با برگزاری یک قهرمانی کشور و چند مرحله لیگ نمی توان خیلی انتظار ها را بالا برد. در نهایت می توانم بگویم کل برنامه شنا یکی است ولی شاید در جزییاتی بعضی کشورها قدری جلوتر باشند ولی ماهیت همه آن ها یکی است. تفاوت در نوع تمرینات است.
**یک تمرین شنای حرفه‌ای از نگاه آمار و ارقام
شناگران حرفه‌ای برای آماده کردن خود و شرکت در مسابقات به خصوص مسابقات المپیک نیاز دارند تا از برنامه تمرینی و غذایی خاص و مناسب پیروی کنند. شناگران با توجه به نوع رشته خود باید تمرین صحیح و تغذیه مناسب داشته باشند. هر شناگر در هر هفته‌ ۶ تا ۱۲ جلسه تمرین می‌کند. شناگران سرعتی نیاز دارند تا در هر جلسه هزار تا دو هزار متر شنا کنند، در حالی که شناگران استقامتی باید حدود ۱۰ کیلومتر در هر جلسه تمرین کنند.
معمولا ورزشکاران حرفه‌ای در روز دو جلسه تمرین می‌کنند و در زمان اردوها سه جلسه در روز شنا می‌کنند. به علاوه شناگران در هفته‌ دو تا سه جلسه تمرین وزنه زدن انجام می‌دهند، همچنین تمرینات هوازی از جمله دویدن و دوچرخه‌سواری نیز برای آنها مفید است. شناگرانی که می‌خواهند به سطح حرفه‌ای راه یابند می‌توانند تا ۱۰ جلسه در هفته‌ تمرین کنند.
معمولا مسابقات شنا در المپیک در زمان بین ۲۰ ثانیه تا ۱۵ دقیقه‌ اتفاق می‌افتد. بنابراین شنای سرعت نیاز به تولید انرژی از راه غیر هوازی دارد و هر چقدر مسافت در مسابقه شنا بیشتر شود نیاز به توانایی تولید انرژی از راه هوازی بیشتر می‌شود. با وجود این که هر مسابقه کوتاه است، اما کل مسابقات در سه تا هفت روز برگزار می‌شوند، بنابراین یک شناگر ممکن است صبح و غروب مسابقه داشته باشد. معمولا شناگران قد بلند هستند و عضلات بالای تنه آنها قوی است. کم بودن چربی در پایین تنه یک فایده برای شناگران محسوب می‌شود، زیرا آنها نیاز دارند تا سریع بدن خود را در آب حرکت دهند. با این وجود ، توزیع میزان کمی چربی در بدن باعث می‌شود که شناگر راحت‌تر در آب غوطه ور شود.
در دوره نوجوانی شناگران در سن رشد هستند و عضلات آنها در حال پرورش یافتن است، بنابراین آنها نیازمند ذخیره انرژی زیاد هستند. انجام تمرینات شدید نیز باعث می‌شود که آنها احتیاج داشته باشند انرژی زیادی دریافت کنند.
در دختران نوجوان تغییرات هورمونی اتفاق می افتد که باعث زیاد شدن چربی بدن آنها می‌شود. با وجود تمرینات شدید بسیاری از زنان در کم کردن چربی بدن مشکل دارند. تعداد ساعت تمرین زیاد، شیوه زندگی ورزشکار را تغییر می‌دهد و فرصت برای تغذیه را کاهش می‌دهد. همچنین برای شناگرانی که برای مسابقه سفر می‌کنند برنامه غذایی بسیار مهم است.
تمرین شدید روزانه نیاز به انرژی و کربوهیدرات زیاد دارد. شناگرانی که کربوهیدرات مورد نیاز خود را مصرف نمی‌کنند، نمی‌توانند انرژی دوباره به دست آورند و به این ترتیب احساس خستگی می‌کنند و کارایی‌شان پایین می‌آید. به علاوه انرژی که نوجوانان برای رشد نیاز دارند نیز مشکل ساز می‌شود. شناگرانی که نیاز به انرژی دارند باید در طول روز میان وعده بخورند و از غذاهای پر انرژی استفاده کنند. بهتر است که میان وعده‌ها غنی از کربوهیدرات باشند. این قضیه برای شناگرانی که باید مسافت زیادی را از استخر تا خانه بروند و بین وعده‌های غذایی‌شان فاصله می‌افتد بسیار مهم است.
ورزش شدید در محیط دارای بخار در استخرهای سرپوشیده گرم یا در استخرهای رو باز زیر آفتاب باعث عرق کردن می‌شود که این تعریق به دلیل خیس بودن بدن شناگر قابل مشاهده نیست. شناگران باید بطری‌های آب همراه داشته باشند و بین دوره‌های شنا آب بنوشند. نوشیدنی‌های ورزشی می‌توانند مواد مورد نیاز دیگر شناگران را نیز تامین کنند. در تحقیقات انجام شده مشخص شده است که هر شناگر با هر کیلومتر شنا ۱۲۵ میلی لیتر عرق می‌کند یعنی در هر جلسه شنا ۶۰۰ میلی لیتر عرق می‌کند. در شنای سرعت که انرژی از راه غیر هوازی تامین می‌شود ، هر شناگر در هر کیلومتر ۱۷۰ میلی لیتر عرق می‌کند.
شناگرانی که تمرین زیاد می‌کنند دچار عدم تعادل در آهن موجود در بدن می‌شوند و از مصرف آهن کافی نیز سر باز می زنند. زنان شناگری که رژیم غذایی برای کم کردن وزن دارد در خطر کمبود آهن قرار دارند. میزان آهن بدن این شناگران باید به طور مرتب بررسی و اندازه‌گیری شود. مواد غنی از آهن مانند گوشت قرمز، حبوبات، اسفناج و سبزی باید به طور مرتب مصرف شود.
* مصرف ویتامین C نیز برای این افراد ضروری است
شناگران معمولا نگران بیمار شدن در دوره تمرینات شدید هستند. استراتژی‌های خاصی به این افراد توصیه شده است تا بدن ایمن‌تری به هنگام تمرینات داشته باشند و سرما نخورند. خوردن نوشیدنی‌های ورزشی و مصرف میان وعده فشار وارده بر سیستم‌ ایمنی را کاهش می‌دهد. ذخیره گلیکوژن عضلات را می‌توان با مصرف کربوهیدرات و استراحت دوباره پر کرد. میان وعده‌هایی همچون ماست، میوه، حبوبات و ساندویچ برای تغذیه بین جلسات تمرینی مناسب است.
دکتر غزالیان: ۱۰۰ متر شنا معادل ۴۰۰ متر دویدن کالری می‌سوزاند
دکتر فرشاد غزالیان استادیار دانشکده تربیت بدنی دانشگاه آزاد اسلامی، بهترین گزینه برای کاهش وزن را، ترکیب تمرینات بدنی مناسب از جمله شنا و رژیم‌های غذایی مفید دانست و گفت: بدن غیر از آب ترکیبی از عضله و چربی است که با ترکیب ورزش و رژیم‌های غذایی مناسب، چربی‌ها در حد مناسب باقی می‌مانند و عضلات رشد می‌کنند و این به تناسب اندام فرد می‌انجامد. با انجام تمرینات هوازی که شنا هم جزئی از آنها است با توجه به هدفی که از ورزش داریم، فاکتورهای حرکتی افزایش می یابند و با سوخت و ساز هوازی ، چربی های اضافی می‌سوزند و این مساله باعث کاهش وزن افراد می‌شود.
وی درباره تاثیر ورزش شنا در زندگی افراد گفت: در دین اسلام توصیه شده که همه افراد شنا کردن را بیاموزند. شنا باعث تقویت عضلات ، هماهنگی آنها و انعطاف پذیری مفاصل می‌شود. این ورزش برای کسانی که مشکلات مفصلی مثل آرتروز دارند، جزئی از مراحل درمان است. این افراد می‌توانند به جای انجام تمریناتی که برایشان دردناک است، این تمرینات را با توصیه پزشک متخصص در آب طراحی و اجرا کنند، تا بعد از بهبود قدرت عضلانی، آن را به تمرینات خارج از آب تعمیم بدهند.
دکتر غزالیان افزود: انرژی‌ که فرد در ۱۰۰ متر شنا مصرف می‌کند، معادل ۴۰۰ متر دویدن است که نشان دهنده برتری این ورزش است. البته باید برای شنا کردن از یک متخصص علم تمرین و یا فیزیولوژیست ورزشی یک نسخه تمرینی گرفت تا با شدت کم، زمان طولانی و کنترل ضربان قلب، فشار تمرین را کاهش داد تا از بیماری‌های قلبی عروقی و اضافه وزن جلوگیری شود.
این متخصص فیزیولوژی ورزشی با بیان این مطلب که میزان مصرف انرژی در هر فعالیتی به مهارت فرد بستگی دارد، تصریح کرد: اگر کسی در شنا مهارت داشته باشد، هماهنگی عضلات در هنگام ورزش بیشتر شده و مصرف انرژی کمتر می‌شود، در این افراد فاکتورهایی مثل سن، جنس، آمادگی بدنی و فعال بودن فرد بر میزان مصرف انرژی موثر است. برای افرادی که در شنا ماهر هستند، شنای‌گران ساده‌ترین و مفیدترین نوع شنا برای شروع تناسب اندام و کاهش وزن است. البته برای افراد بیمار نوع شنا مهم است. مثلا برای کسی که جراحی ACL (رباط صلیبی) زانو انجام داده و دوره درمانی را می‌گذراند، شنای قورباغه مضر است، چون به مفصل زانو فشار می‌آورد. به این افراد توصیه می‌شود در آب راه بروند. اما برای افراد سالم مشکلی از این لحاظ وجود ندارد.
دکتر غزالیان به تاثیر شنا در از بین رفتن چاقی های موضعی اشاره کرد و گفت: تجمع چربی در نقاط مختلف بدن به جنسیت فرد بستگی دارد که معمولا در آقایان چاقی اطراف شکم و در خانم‌ها در قسمت ران بیشتر از سایر نقاط است. امروزه تحقیقات پزشکی ورزشی نشان داده‌اند که انجام فعالیت‌هایی مثل شنا به رژیم‌های غذایی اولویت دارند و برای کاهش وزن تنها یک برنامه غذایی کارایی ندارد.
وی درباره مدت زمان شنا در هفته‌ هم اظهار کرد: باید توجه داشت که عوض کردن شیوه های تمرین نتایج بهتری را به دنبال دارد. اگر شخصی در هفته‌ سه جلسه شنا، دو جلسه دویدن و یک جلسه دوچرخه‌سواری انجام دهد، با به کارگیری شدت متوسط و زمان طولانی در این فعالیت‌ها، گروه‌های مختلفی از عضلات درگیر می‌شوند. به عنوان مثال فردی که در طول هفته‌ فقط دویدن را در برنامه ورزشی خود قرار می‌دهد بعد از مدتی با فشار مداوم بر اندام تحتانی ، دچار مشکل می‌شود، بنابراین توصیه می‌شود هفته‌ای سه جلسه شنا همراه با تمرینات هوازی دیگر در برنامه ورزشی افراد قرار بگیرد.
این متخصص فیزیولوژی ورزشی افزود: افرادی که سبک زندگی فعالی دارند و در انجام کارهای روزمره جنب و جوش بیشتری دارند، باید به این نکته توجه داشته باشند که فعال بودن جای تمرین‌های ورزشی را نمی گیرد؛ چرا که این تمرین‌ها با دارا بودن متغیرهایی مثل زمان، شدت، حجم و فرکانس در عملکرد بهتر اعضای مختلف بدن و تناسب اندام نقش غیر قابل اغماضی دارند که اگر با تجویز یک طراح تمرین و یا فیزیولوژیست ورزش صورت بگیرد، بازده بسیار بالاتری نسبت به فعالیت های روزمره افراد دارد که نقش قابل توجهی در سلامت افراد ایفا می‌کند.
دکتر غزالیان در پایان خاطر نشان کرد: به افراد توصیه می‌شود که با تغییر فصل ، ورزش شنا را جدی بگیرند و با مشاوره با متخصصان در این زمینه با توجه به سن و شرایط جسمانی خود، بهترین نوع آن را انجام داده و از اثرات مفید آن بر جسم و روان خود بهره‌مند گردند.
به گزارش ایسنا، ورزش ایران اگر می‌خواهد از شنیدن اخباری مانند حذف احتمالی کشتی از المپیک به خود نلرزد، ناگزیر از توجه به رشته‌هایی مانند دوومیدانی، شنا، ژیمناستیک و … است. رشته‌هایی که موفقیت در آنها سکوهای بالای جهان و قاره‌ای را در المپیک و سایر رویدادهای مهم ورزشی تضمین می‌کند.
انتهای پیام

پرینت مطلب