نشستن در کنار پیشکسوتان و با تجربه های ورزشی با کلی از افتخارات، خاطرات، فراز و نشیب دوران قهرمانی و سپس دوری از جمع رقیبان ریز و درشت، سکوهای افتخار و یادآور تحمل سختی ها و دشواری ها و ریاضت ها برای دستیابی به پیراهن ارزشمند تیم ملی و رسیدن به قله افتخار و به اهتزاز درآوردن پرچم کشورشان در آن سوی مرزها و از همه مهم تر برشماری آن همه دوران طلایی با بیان شمرده و آرام که نشانگر صداقت گفتاری وی است، عالمی دیگر را در وجود یک شنونده و یا من نگارنده به وجود می آورد که هرگز علیرغم نشست ۴ ساعته خستگی احساس نمی شود.
به گزارش روابط عمومی فدراسیون شنا، شیرجه و واترپلو؛ باری با مقدمه ای کوتاه، پای صحبت های دلنشین و پر از خاطره قهرمان بلامنازع دهه سی شنای کشورمان توفیق یوسف زاده می نشینیم که با گذشت بیش از ۶۰ سال از رکوردشکنی وی در ۲۰۰ متر قورباغه قاره آسیا و تداوم آن رکورد (۴-۴۸-۲) دقیقه طی ۱۵ سال در قاره کهن، باز هم همگان از یکه تازی وی از سال ۱۳۲۸ تا سال ۱۳۳۷ در شنای ۲۰۰ متر قورباغه ایران و آسیا سخن می گویند و همواره از توفیق یوسف زاده به عنوان اسطوره بی همتای شنای کشور و به ویژه خطه آذربایجان نام می برند.
وی که در ۱۶ اسفند ۱۳۰۹ در تبریز متولد شده است، روی آوردن به ورزش شنا را مدیون مادرش که آشنا به این رشته بود، می داند .
یوسف زاده می گوید : منطقه سرسبز و جنگلی لاله در غرب شهر تبریز تفرجگاه روزهای جمعه و تعطیل مناطق غرب نشین این شهر بود که وجود استخرهای کوچک و بزرگ برای پر کردن آنان از چشمه های جاری و آبیاری باغات فرصتی بود تا در دوران کودکی خود را به آب زده و با کمک آشنایان و علاقمندان به این رشته روی آوردم.
وی اضافه می کند: کوچکی استخر “دول دول” لاله، علاقه بیش از حد سبب شد تا بعد از پایان جنگ جهانی دوم، استخر باغ گلستان تبریز به طول تقریبی ۹۰ متر و استخر بزرگ تفرجگاه معروف ائل گلی محل دائمی تمرینات باشد که به دلیل مهارت خاص و داشتن چهره سیه چرده همواره با تشویق علاقمندان روز به روز انگیزه در وجود من افزایش می یافت .
اسطوره رشته شنای آذربایجان می گوید: در ۱۶ سالگی و پس از اینکه در ۲۰۰ متر قورباغه و ۴۰۰ متر آزاد در استان اول شدم در سال ۱۳۲۷ و در استخر ورزشگاه امجدیه تهران و مسابقات قهرمانی کشور ایران با بدبیاری و بی تجربگی علیرغم شایستگی بعد از منصور برجیان از اصفهان گردن آویز مدال نقره شدم و درست یک سال بعد تمامی حریفان در مسابقات قهرمانی کشور نظاره گر عنوان نخست من شدند .
حضور در رقابت های آسیایی تسخیر سکوهای ۲۰۰ متر قورباغه و ۴۰۰ متر آزاد کشور و تحسین همگان عاملی شد تا این شناگر تبریزی با شایستگی یکی از چهره های برتر ورزش شنا و مسافر قطعی رقابت های آسیایی هندوستان در سال ۱۳۳۰ باشد.
توفیق یوسف زاده در این ارتباط می گوید: قهرمانی بلامنازع در کشور، تغییر مداوم رکوردها و بهبود آنها سبب شد تا در تمامی محافل ورزشی و غیرورزشی از استعداد و قدرت و از اینکه رکوردها در برابر من پایدار نیستند، گفت و گو شود.
وی می افزاید: هرگز این همه صحبت در وجودم اثری نداشت چرا که با رنج و زحمت فراوان به آن رسیده بودم و می ترسیدم که غرور در وجودم پرورش یابد و مانع اهداف بعدی باشد و روی همین اصل در تابستان با شنا کردن و در زمستان با سایر ورزش ها به تمرین خود ادامه دادم .
زمستان سرد تبریز، دوری ۷ ماهه از دنیای ورزش شنا و حضور در اسفند ماه در مسابقات آسیایی واقعاً برای بنده یک مسخره تمام بود ولی چه باید می کرد جز اینکه با روحیه کاملاً تضعیف شده راهی کشور هندوستان و مسابقات آسیایی شدم که در عین شایستگی با اختلاف دو دهم ثانیه سکوی قهرمانی آسیا را از دست دادم .
یوسف زاده که همچنان مصمم در گفتار خویش است، می افزاید: بعد از بازگشت از هندوستان و تقریباً شروع فصل گرما در کشور عزیزمان، بر تمرینات خود با اراده قوی و آهنین به تمرینات پرداختم و در همان سال که بیش از شش ماه از مسابقات آسیایی هندوستان سپری نشده بود تقاضای رکوردگیری قاره آسیا را از فدراسیون کردم که با موافقت آنان و عزم راسخ بنده و در مقابل دیدگان داوران و مسئولان خود را به آب زده و چهار ثانیه رکورد آسیا را در سال ۱۳۳۱ در هم شکسته و زمان ۰۴-۴۸-۲ دقیقه این قاره را به نام خود ثبت کردم.
تداوم قهرمانی ها و باقی قضایا؟!
حضور مقتدرانه در مسابقات قهرمانی ایران و یکسال پس از ثبت رکورد قاره آسیا به نام یوسف زاده، قرار بود که رقابت های قهرمانی کشور در شهر شیراز انجام گیرد که با بی توجهی تربیت بدنی وقت و اعلام عدم شرکت وی به دلیل نبود بودجه سر و صدای زیادی به پا کرد.
در این مورد توفیق یوسف زاده می گوید: آوازه قدرت، رکوردشکنی و درو کردن مدال های دو ماده ۲۰۰ متر قورباغه و ۴۰۰ متر آزاد کشور، بدجوری تعدادی را آزار می داد و هر چند یک بار با بهانه های متفاوت سعی در تخریب روحیه من داشتند، ولی چون با تحمل سختی های فراوان به آن رسیده بودم، حاضر نبودم در مقابل آنان تسلیم شوم و به مدت ۹ سال مداوم گردن آویز مدال طلای کشور شدم .
بدشانسی و مریضی در توکیو ژاپن
توفیق با آهی عمیق و تأسف شدید می افزاید: پس از اینکه در سال ۱۳۳۲ به خاطر شروع جنگ جهانی دوم مسابقات المپیک ملبورن استرالیا را از دست دادیم، باز هم پس از ۷ ماه دوری از آب و شنا به دلیل شرایط جوی آذربایجان، در سال ۱۳۳۶ برای اعزام به مسابقات آسیایی توکیو ژاپن در اسفند ماه به اردوی تیم ملی در آبادان دعوت شدم که با بدشانسی و شدت مریضی در ژاپن و علیرغم داشتن رکورد آسیا به مقام ششمی رسیدم که این یکی از تلخ ترین خاطره من می تواند در دنیای ورزش و زندگی باشد.
یوسف زاده اضافه کرد: پس از بازگشت و در سال ۱۳۳۷ به مربیگری و آموزش جوانان روی آوردم و پس از اخذ مدرک مربیگری در سال ۱۳۴۲ کماکان در کنار شناگران بودم و هر چند در سال ۱۳۵۶ از آموزش و پرورش بازنشسته شدم ولی همچنان با ورزش شنا در این رشته و به ویژه آموزش در واترپلو فعالیت داشته و در سال ۱۳۵۸ به ریاست هیات شنای آذربایجان شرقی انتخاب شدم و از آنجایی که بدترین شرایط سختی ها را برای رسیدن به قهرمانی لمس کرده بودم در اولین فرصت نسبت به احداث استخر سرپوشیده اقدام و با تخصیص بودجه کافی از تربیت بدنی ، بهره برداری از این استخر در اندک مدت از قوه به فعل تبدیل شد .
یوسف زاده در خصوص این پرسش که آیا پس از چند سال رکورد ۲۰۰ متر قورباغه آسیا که متعلق به شما بود شکسته شد، می گوید: پس از تداوم رکورد آسیا به مدت ۱۵ سال، در جریان رقابت های قهرمانی کشور سال ۱۳۴۷ در تهران، حسین زاده شناگر خوزستانی برای شکستن رکورد آسیایی من خود را به آب زده و با تلاش زیاد موفق شد با بهبود ۴ ثانیه ، رکورد آسیایی بنده را بشکند.
درد و دل توفیق در این جا خاتمه نمی یابد و وی معتقد است پس از اینکه با دریافت کارت نجات غریق کشور در سال ۱۳۵۹ به کشور انگلیس اعزام و یک دوره کلاس نجات غریق را نیز گذراندم و همراه با شناگران و تیم واترپلو استان آذربایجان شرقی در جهت پویایی و شکوفایی این رشته فعالیت داشته و دارم .
گفتگو از : حبیب چرندابی
تهیه وتنظیم: داود مقصودی
روابط عمومی هیئت شنا،شیرجه و واترپلوآذربایجان شرقی
انتهای پیام
