انصاری: برای کسب سهمیه المپیک به زمان و استخر نیاز داریم

مهدی انصاری شناگر تیم ملی گفت: با توجه به شیوع ویروس کرونا و تعطیلی استخر‌ها شرایط برای کسب سهمیه المپبک سخت خواهد شد.

به گزارش روابط عمومی فدراسیون شنا، شیرجه و واترپلو؛ مهدی انصاری شناگر تیم ملی در گفت و گو با خبرگزاری ایسنا در مورد شرایط خود اظهار کرد: با این وضعیت پیش آمده با شیوع کرونا، معلوم نیست که تمریناتمان چطور پیش خواهد رفت. بیش از یک ماه است که تمرینات استخرمان تعطیل شده و نتوانستیم داخل آب تمرین کنیم. سایر رشته‌ها همچون وزنه برداری، کشتی، دوچرخه سواری، دوومیدانی، ورزش‌های رزمی و … نیاز به فضای خاص تمرینی ندارند ولی شرایط برای رشته ما بسیار سخت است.

وی افزود: اگر استخر نباشد نمی‌توانیم به نقطه ایده‌آل برسیم. ۷۰ تا ۸۰ درصد تمرینات ما داخل آب است و متاسفانه شیوع ویروس کرونا سبب شده که از تمرینات خود جا بمانیم. نه در تهران و نه در شهرستان استخر تمرینی نداریم و نمی دانم باید چه کنیم. وضعیت ما در شنا طوری است که اگر یک روز تمرین نکنیم انگار یک هفته تمرین نکرده‌ایم. ما حدود یک ماه است که هیچ تمرین داخل آبی نداشته ایم و روز به روز شرایط برای کسب سهمیه سخت خواهد شد.

انصاری با اشاره به مسابقات کسب سهمیه المپیک گفت: حدود ۲ سال است که برای المپیک تمرین کردم. از فروردین ۹۸ هم اعلام کرده بودم که اسفند ماه در انتخابی المپیک شرکت خواهم کرد. قول نداده بودم چون همیشه اتفاقاتی غیر قابل پیش بینی وجود دارد اما مطمئن بودم که می‌توانیم سهمیه المپیک بگیریم. اکنون شیوع کرونا مشکلاتی برای ما به وجود آورد که حتی استخر در اختیار نداریم.

شناگر ملی ایران در ادامه گفت: سال گذشته هم چند مقطعی استخر در اختیار نداشتیم. یکبار استخر را به فدراسیون نجات غریق دادند، یک مدت دیگر استخر مشکلاتی داشت و یکبار هم دمای آب استخر غیر استاندارد بود. اما ما با همه این کمبودها تلاش خود را کردیم که از تمریناتمان نمانیم و از حداقل‌ها بهره بردیم تا بتوانیم کسب سهمیه کنیم. اکنون با این شرایط شناگران از لحاظ روحی هم بهم ریختند. البته روان شناسان در کنار ما هستند و با ما کار می‌کنند.

وی به یک آسیب قدیمی اشاره کرد و گفت: در بازی های آسیایی ۲۰۱۴ کتفم در رفت، اما من عمل نکردم که از تمریناتم نمانم. چون بعد عمل نمی توانستم در تمرینات عملکرد واقعی داشته باشم. در تمام این ۶ سال با تحمل درد، فیزیوتراپی و حرکات درمانی تمریناتم را ادامه دادم تا بتوانم کسب سهمیه کنم. می‌خواستم حق سال‌هایی را که برای ورزش تلاش کردم را بگیرم که متاسفانه با شیوع کرونا و تعطیلی استخرها نشد.

انصاری گفت: تمام سعی خود را می کنم که بیرون از آب تمرینات خود را داشته باشیم اما با این وضعیت بعید می‌دانم بتوان در خردادماه سهمیه المپیک گرفت. فصل تمرینی ما بهم ریخته است. حداقل ما برای یک فصل تمرین ۶ ماه نیاز داریم تا برای کسب سهمیه آماده شویم. تمرینات ما با آمادگی عمومی شروع می شود، کم کم تمرینات اختصاصی و استقامتی اضافه می‌شود. سه ماه باید تمرینات استقامتی در آب را انجام دهیم تا بتوانیم حداقل به ۶ ماه پیش خود برگردیم. بعد تمریناتمان اختصاصی می‌شود و بدن به آمادگی برای مسابقه می‌رسد. اکنون با این شرایط اصلا در خرداد ماه به این سطح از آمادگی نخواهیم رسید.

شناگر ملی در پاسخ به این سوال که اگر مسابقات انتخابی المپیک به تعویق بیفتد آیا کسب سهمیه ممکن است گفت: اگر زمان بیشتری داشته باشیم و استخر داشته باشیم احتمال کسب سهمیه بیشتر می‌شود. مهم در اختیار داشتن استخر است. من به شهرستان رفتم چون فکر می‌کردم آنجا بتوانم استخر در اختیار داشته باشم اما وزارت بهداشت و فرمانداری دستور تخلیه استخر ها را داده بودند. فعلا در حال مذاکره هستیم تا یک استخر برای تمرین پیدا کنیم. امیدوارم تا پایان این هفته موافقت کنند و بتوانیم نهایتا از شنبه تمرینات خود را در آب آغاز کنیم. هر روز که می‌گذرد و ما استخر نداریم وضعیت بدتر می شود. یک ماه و نیم داخل آب نرفتیم ولی انگار ۲ سال عقب مانده ایم.

او ادامه داد: از سالن های بدنسازی هم نگذاشتند استفاده کنیم. مجبور شدم خودم وسیله بخرم. حدود ۳۰ تا ۳۵ میلیون برای وسیله بدنسازی هزینه کردم که بتوانم در خانه تمرین کنم. شنا در ایران رشته ای است که درآمدی هم ندارد، من در لیگ ۱۲ میلیون می‌گیرم. تا یک حدی وسیله خریدم که بتوانم تمامی حرکات را در خانه انجام دهم. هر چند که با توجه به این که شنای اختصاصی من و علیرضا ۱۰۰ متر پروانه است و خیلی بیشتر از سایرین نیاز به آب داریم. با این وسیله ها تنها می توانیم کمی آمادگی بدنی را حفظ کنیم.

وی در پایان گفت: امیدوارم بتوانیم تمریناتمان را زودتر آغاز کنیم. در این شرایط از نظر روانی هم به ما فشار می آید. ۶ سال برای همچین روزی تمرین کردیم، کلی هزینه و تلاش کردیم ولی در نهایت با شیوع کرونا شرایط بهم ریخت. من به شخصه نا امید نمی شوم اما بیشتر از این نمی توانم روی کتفم فشار بیاورم. قرار بود بعد از المپیک خداحافظی کنم و ورزش را کنار بگذارم اما اکنون با این وضعیت هیچ چیز مشخص نیست.

انتهای پیام

image_printپرینت مطلب