به گزارش روابط عمومی فدراسیون شنا ، شیرجه و واترپلو ؛ علی جعفری شناگر جوان و مستعد ایران که مدتی است با حمایت و رایزنی فدراسیون شنا ایران بورسیه فدراسیون جهانی در کشور مجارستان شده و کنار پیگیری تمرینات خود در حال تحصیل در رشته فیزیوتراپی در دانشگاه سملویز (semmelweis) است ، در گفت و گویی از شرایط زندگی، تحصیل و همچنین اهداف و برنامه هایش سخن گفت.
علی جعفری در ابتدا نسبت به تغییر شرایط زندگی ایران در مقایسه با کشور مجارستان گفت: نخستین تغییری که بیشتر از همه حس کردم، مستقل شدن بود. آشپزی و همه کارهای خانه را خودم باید به تنهایی انجام می‌دادم که این در ابتدای کار خیلی برایم سخت بود. اما از نظر ورزشی تمرین کردن زیر نظر یک مربی خیلی خوب با امکاناتی که در اختیارم میگذارند عالی است. البته من همزمان در یکی از بهترین دانشگاه های جهان یعنی دانشگاه (semmelweis) در رشته فیزیوتراپی ادامه تحصیل می‌دهم.
شناگر استقامتی ایران در رابطه با پیشرفتش بیان داشت: خب واقعا تا الان پیشرفت محسوسی در رکورد نداشتم ولی در آخرین مسابقه ام بعد از کلی نا امیدی سرانجام توانستم به تکنیک جدیدم امیدوار شوم. گاهی در فصل تمرینی بودم و وقتی تغییری در رکوردها نمی‌دیدم و حتی پس رفت داشتم، از مربی می‌خواستم که اجازه دهد همان تکنیک قبلی را استفاده کنم که مخالفت می‌شد. ولی در این مسابقات آخری که شرکت کردم با توجه به این که رکورد نسبتا خوبی در رشته های سرعتی داشتم می توان گفت امیدوارتر شدم و می‌توانم فصل تمرینی بعدی را با نگاه بهتر و امیدواری بیشتری شروع کنم. باید مثل گذشته روی استقامت بدنم کار کنم.
وی درباره برنامه روزانه تمرین و تحصیلش گفت: در هفته هر روز صبح تمرین داریم. البته یک روز در میان بعد از ظهرها هم تمرین هست به جز یک شنبه ها، من چهارشنبه ها هم به خاطر کلاس های عملی دانشگاه نمی‌توانم به تمرین بروم.
جعفری در پاسخ به سوالی درباره فاصله محل اقامت تا استخر گفت: از خوابگاه تا استخر حدود یک ساعت راه است که با خط مترویی که تازه تعمیرات آن تمام شده این زمان به چهل دقیقه کاهش یافته که قدری اذیت کننده است. روزهایی که ساعت شش صبح تمرین دارم باید چهار صبح بیدار شوم. فاصله خوابگاه تا دانشگاه هم بیست دقیقه است.
بورسیه شنای ایران درباره احتمال تداخل کلاس های درس و تمرینات حرفه ای خاطرنشان کرد: تمرینات که مطمئنا به درس لطمه می‌زند. ترم پیش نتوانستم مهمترین درس یعنی آناتومی را پاس کنم و به همین خاطر این ترم تعداد زیادی از درس ها را نمی‌توانم بردارم. با این حال توانستم ۲۴ واحد را پاس کنم. به نظر من دانشگاه و تمرین فقط در بعضی کشورها مثل آمریکا کنار هم قرار می‌گیرند.
علی جعفری در خصوص رکوردها و تکنیک جدیدش در شنا گفت: قبلا با تکنیک آرنج صاف شنا می‌کردم که اصلا غلط نیست اما بیشتر برای شناگرهای سرعتی استفاده می شود. من هم وقتی پیش آقای طاهرینان تمرین را شروع کردم، خیلی به شنا استقامت نگاه چندانی نداشتم. اما از آنجایی که کنترل خوبی روی عضلاتم نداشتم سرعت گزینه بهتری برای انتخاب بود ولی بعد از این که فهمیدم در رشته های استقامتی استعداد بهتری دارم خیلی فرصت نداشتم که تکنیکم را اصلاح کنم زیرا این کار یک پروسه طولانی و خسته کننده است. از آنجایی که رکوردهایم را با همان تکنیک کاهش می‌دادم پس عملا مشکلی نبود ولی تکنیک با آرنج های شکسته که بیشتر شناگر های استقامتی استفاده می‌کنند باعث خستگی کم تر دست ها می شود که به شناگر این امکان را می‌دهد که مسافت بیشتری را با انرژی کم تر شنا کند. من نیز طبق نظر مربی با همین شیوه تمرینات را دنبال می‌کنم تا به نتیجه برسم.
وی با مقایسه شرایط ورزش حرفه ای در مجارستان با ایران گفت: در مجارستان به بچه ها از مهد کودک یا همان سه سالگی شنا را آموزش می دهند. بچه ها در پنج سالگی به طور متوسط هفت جلسه در هفته تمرین می‌کنند. در هفت سالگی به بعد بچه ها در هر جلسه تمرین ۱۰ کیلومتر شنا می‌کنند. مربی من از این فرآیند به عنوان یک طرح ملی نام برد. اینجا برای این که مدرک مربیگری شنا را دریافت کنید نیاز است که چهار سال در دانشگاه به طور تخصصی درس مربیگری شنا را بخوانید. بعد از آن دو سال هم برای فوق لیسانس باید زمان بگذارید پس طبیعتا مربی های با دانشی را تربیت می‌کنید. ولی هم چنان وقتی کشوری مثل مجارستان را با امریکا مقایسه کنیم باز می بینیم در امریکا اهمیت دو چندانی به شنا می دهند و در دانشگاهایش تیم های شنا به صورت خیلی حرفه ای در حال فعالیت هستند و برنامه کلاس ها و تمرینات نیز خیلی هماهنگ است .
وی در ادامه افزود: همچنین در این مدت خیلی از شناگر های خوب مجارستان را هم ملاقات کردم که از ماه سپتامبر برای ادامه تحصیل و ورزش به امریکا می روند و همچنان برای کشورشان مسابقه می‌دهند. با این حال شناگران مجاری مثل میلاک هم وجود دارند که توانستند با تمرین در کشور خودشان به مقام های خیلی خوبی برسند. شناگران دیگری هم در مجارستان هستند که موفقیت های بزرگی کسب کردند.
جعفری در پایان در رابطه با امکانات شنا در کشور مجارستان گفت: یک استخر خوب و یک مربی خوب و هم تیمی‌های خوب به نظر من برای پیشرفت کافی است. فعلا در مورد هم تیمی روی شانس نبودم و تنها تمرین می‌کنم. فقط یک هم تیمی دارم که او هم سرعتی رو است و عملا شیوه کارمان فرق دارد. ولی از فصل جدید بورسیه های جدید به ما ملحق می شوند. ولی در کل اگه همه جوانب را در نظر بگیریم، می‌توانم بگویم که شرایطم بهتر شده اما خیلی تفاوت فضایی نداشتم. البته امسال نخستین سالی بود که همچین بورسیه‌ای در مجارستان ارائه می‌شود و خیلی از چیز ها نظمی که باید داشته باشند را نداشتند. امیدوارم با گذشت زمان این موضوع بهتر شود و مجارستان هم بتواند در یکی دو سال آینده به نقطه اوج در شنا برسد.
انتهای پیام
