به گزارش روابط عمومی فدراسیون شنا، شیرجه و واترپلو؛ شنا از نخستین دوره مسابقات المپیک تا کنون یکی از محبوب ترین و پر سروصدا ترین رشته های ورزشی المپیک بوده است. رشته‌ای که پرافتخارترین ورزشکار تاریخ المپیک (مایکل فلپس) به تنهایی ۱۸ مدال طلا در آن کسب کرده است. اما سهم آسیایی ها در این رشته چگونه است؟
از ابتدای راه (۱۸۹۶) تا کنون تغییرات زیادی چه در ماده های رقابتی و چه در قوانین شنا به وجود آمده است. ابتدا تنها سه ماده رقابتی آزاد و قورباغه به همراه ۱۰۰متر آزاد برای ملوانان وجود داشت. از سال ۱۹۰۴ کرال پشت به مسابقات اضافه شد. در المپیک ۱۹۰۸ لندن برای نخستین بار مسابقات در استخر برگزار شد و ۱۹۴۰ هم نخستین بار شناگران در ماده پروانه هم با هم مسابقه دادند. از سال ۲۰۰۸ هم رقابت های آب های آزاد ۱۰ کیلومتر کامل کننده ماده های رقابتی شد.
در رشته شنا بر خلاف واترپلو کار آسیایی از صرفا حضور در مسابقات فراتر می‌رود. این حضور تا جایی مشهود است که ژاپنی ها جزو پنج کشور پرافتخار تاریخ شنا در المپیک هستند. در این رشته آمریکا با اختلاف فاحش بهترین تیم است و پس از آن هم استرالیا و آلمان (شرقی) قرار دارند. کشور آمریکا در تاریخ المپیک توانسته است ۲۳۰ مدال طلا، ۱۶۴ نقره و ۱۲۶ برنز کسب کند و با مجموع ۵۲۰ مدال دست نیافتنی شود. استرالیایی ها که نزدیک ترین تعقیب کننده ایالات متحده هستند تا کنون ۱۷۸ مدال بدست آورده اند.
آسیایی ها در شنای المپیک رقیبان دست و پا بسته ای نیستند. روندی که باتوجه به نگاه بلندمدت مسئولان ورزشی به این رشته پایه، حالا بیش از پیش هم جواب داده و در سال های اخیر آسیایی ها امان را از مدعیان همیشگی بریده اند. ژاپن تا کنون ۲۰ طلا، ۲۴ نقره و ۲۹ برنز (مجموعا ۷۳ مدال) گرفته است و در رده پنجم پرافتخارترین کشورها قرار دارد. تیم چین دومین کشور آسیای پرمدال است. چینی ها در مجموع ۳۷ مدال المپیک دارند که ۱۲تای آن طلا، ۱۷ نقره و ۸تای آن برنز است. کره جنوبی هم به لطف یک طلا و سه نقره در جمع ۵۳ کشوری دیده می شود که مدالی از رشته شنا در المپیک کسب کرده اند. کره ای هادر این رده بندی سی و دوم هستند و فیلیپین هم با دو نشان برنز جایگاه ۵۰را از آن خود کرده است. شناگران ژاپنی و چینی نامداری هم در جمع رکورددارن جهان در ماده های مختلف دیده می شوند. مانند “سان یانگ” چینی که در مسابقات جهانی کازان ۲۰۱۵ هم به عنوان ارزشمندترین شناگر معرفی شد.
شناگران زیادی از آسیا سابقه حضور در المپیک را داشته اند. از ایران اما این تعداد اندک است. تا کنون شش شناگر ایرانی در آب های المپیک حضور داشته اند. حیدر شنجانی نخستین ایرانی در المپیک است. او در سال ۱۹۶۴ و در المپیک توکیو ۱۰۰متر آزاد را با حریفان مسابقه داد. پس از او و با روی کار آمدن wildCard از سال ۱۹۹۶ شناگران دیگری این افتخار نصیبشان شد. حامد رضاخانی در سال ۱۹۹۶، حمیدرضا مبرز در ۲۰۰۰، بابک فرهودی ۲۰۰۴، محمد علیرضایی ۲۰۰۸ و محمد بیداریان هم ۲۰۱۲ لندن نمایندگان ایران در المپیک بوده اند. از این بین تنها علیرضایی موفق به کسب سهمیه ورودی شده است و دیگر ورزشکاران با سهمیه اعطایی فدراسیون جهانی شنا (wildcard) پای به این مسابقات گذاشته اند.
روند صعود به المپیک در رشته شنا بر مبنای رکورد است. اگر شناگران رکوردهای مناسبی ثبت کنند و اصطلاحا فیناپوینت مورد تأیید فدراسیون جهانی را بدست آوردند صلاحیت حضور در المپیک را دارند. از ایران چند شناگر شانس حضور در المپیک ریو ۲۰۱۶ را دارند. مسابقه انتخابی انگشت شماری پیش روی ملی پوشان قرار دارد. با صلاح دید کادر فنی ورزشکاران به یک یا چند مسابقه انتخابی اعزام می شوند تا شانس حضور در المپیک را داشته باشند. رسیدن به زمان های تأیید شده فینا مأموریت سخت اما ممکنی است. برای کسب جواز حضور در المپیک ورزشکاران ما باید رکوردهای شخصی خود و رکوردهای ملی کشور را بهبود بخشند. در حال حاضر جمال چاوشی فر، آریا نسیمی شاد، مهدی انصاری، احمدرضا جلالی، آرشام میرزایی، احسان شفاعیان و افشین عسگری به همراه هفت شناگر دیگر در تمرینات متمرکز و غیرمتمرکز تیم ملی برای رسیدن به المپیک تلاش می کنند.
با توجه به اینکه ۹۰۰ سهمیه المپیک برای شنا وجود دارد، قطعا تمام ۹۰۰ سهمیه از طریق ورودی نوع درجه یک یا همان OQT به شناگران تعلق نخواهد گرفت. برای حل این مشکل، فدراسیون جهانی یک ورودی استاندارد یا OST قرار داده تا سهمیه های دعوتی را به شناگرانی دهد که به این رکورد استاندارد یا همان ورودی نوع دوم دست یافته اند.
سهمیه های دعوتی از طریق OST بر اساس رنکینگ جهانی فینا در تاریخ ۳ جولای ۲۰۱۶ داده می شود. همچنین خارج از رنکینگ، برای این که اطمینان حاصل شود تمام کشورهای شرکت کننده در مسابقات جهانی ۲۰۱۵ کازان در المپیک نیز حضور دارند، به شناگرانی که ورودی OST را زده باشند اما کشورشان سهمیه المپیک نگرفته، جواز حضور در المپیک داده می شود.
هر کشور می تواند در هر ماده تنها یک شناگر از طریق سهمیه OST داشته باشد.
رکوردهای ورودی مردان برای المپیک ۲۰۱۶ ریو و همچنین رکورد ایران در هر ماده به ترتیب زیر است:
۵۰ متر آزاد: OQT) 22.27 – (OST) 23.05) – رکورد ایران: ۲۳٫۲۱
۱۰۰ متر آزاد: ۴۸٫۹۹ (OQT) – ۵۰٫۷۰ (OST) – رکورد ایران: ۵۱٫۳۱
۲۰۰ متر آزاد: ۱:۴۷٫۹۷ (OQT) –۱:۵۱٫۷۵ (OST) – رکورد ایران: ۱٫۵۳٫۳۲
۴۰۰ متر آزاد: ۳:۵۰٫۴۴ (OQT) – ۳:۵۸٫۵۱ (OST) – رکورد ایران: ۴:۰۳٫۶۹
۱۵۰۰ متر آزاد: ۱۵:۱۴٫۷۷ (OQT) – ۱۵:۴۶٫۷۹ (OST) – رکورد ایران: ۱۶:۲۹٫۳۰
۱۰۰ متر کرال پشت: ۵۴٫۳۶ (OQT) – ۵۶٫۲۶ (OST) – رکورد ایران: ۵۷٫۷۴
۲۰۰ متر کرال پشت: ۱:۵۸٫۲۲ (OQT) – ۲:۰۲٫۳۶ (OST) – رکورد ایران: ۲:۰۶٫۳۵
۱۰۰ متر قورباغه: ۱:۰۰٫۵۷ (OQT) – ۱:۰۲٫۶۹ (OST) – رکورد ایران: ۱:۰۲٫۹۸
۲۰۰ متر قورباغه: ۲:۱۱٫۶۶ (OQT) – ۲:۱۶٫۲۷ (OST) – رکورد ایران: ۲:۱۸.۸۸
۱۰۰ متر پروانه: ۵۲٫۳۶ (OQT) – ۵۴٫۱۹ (OST) – رکورد ایران: ۵۵.۴۸
۲۰۰ متر پروانه: ۱:۵۶٫۹۷ (OQT) – ۲:۰۱٫۰۶ (OST) – رکورد ایران: ۲:۰۳٫۲۲
۲۰۰ متر مختلط انفرادی: ۲:۰۰٫۲۸ (OQT) – ۲:۰۴٫۳۹ (OST) – رکورد ایران: ۲:۰۵٫۹۶
۴۰۰ متر مختلط انفرادی: ۴:۱۶٫۷۱ (OQT) – ۴:۲۵٫۶۹ (OST) – رکورد ایران: ۴:۳۶٫۸۵
انتهای پیام
